28 เมษายน 2552 09:25 น.
หมอกจาง
อบอุ่น
เมื่อแขนฉันมีเธอหนุนอยู่ข้างข้าง
หอมกลิ่นหอมกลิ่นผมเธอบางบาง
ฉันรู้สึกอยู่ระหว่างจริงกับฝัน
ล่องลอย
ฉันขอบคุณค่อยค่อยกับคืนวัน
กับเรื่องราวที่ล่วงเลยมาก่อนนั้น
กับสายใยที่เกี่ยวพันเธอกลับมา
รักเธอ
เสมอทั้งคำพูดทั้งทีท่า
รักเธอทุกสายใจทุกสายตา
รักเธอมากยิ่งกว่าทุกคำรัก
อบอุ่น
วางแขนนอนเธอหนุนจนแขนหนัก
วางแขนรอเธอมาหนุนมานานนัก
หลับตาเถิดที่รัก ฉันขอบคุณ
21 เมษายน 2552 22:29 น.
หมอกจาง
เมื่อดอกไม้เปลี่ยนสีเป็นสีหวาน
เมื่อเราเข้าใจวันวานได้ดีขึ้น
ในบางวันรุ่งเช้าน้ำค้างชื้น
เราคงตื่นมาพบกันและกัน
เมื่อลมหนาวเปลี่ยนสีเป็นสีสวย
ฉันคงมีเธอเดินด้วยแม้หนาวสั่น
เหมือนวันคืนที่เคยมาก่อนนั้น
เราจะเขียนคืนวันอันคุ้นเคย
รักมาก
ให้ฉันบอกออกจากปากอย่างเปิดเผย
ให้ฉันมองตาเธอไว้ไม่ละเลย
และไม่มีวันชืดเฉยหรือชินชา
เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งการรอคอยนั้นมีค่า
ได้มีเธออยู่ในใจ-ในสายตา
และวันคืนที่จากลา คือฝันไป