23 กันยายน 2551 01:59 น.
หมอกจาง
ดอกไม้ ดอกไม้
สั่นไหวในสายลมชื่น
ฉันนั่งชมดอกอยู่ค่อนคืน
จะง่วงก็ยังฝืนยังข่มตา
อยากฟังนิทานดอกไม้
ได้ไหม-เพราะใจฉันปวดปร่า
ไม่มากจนเกินเยียวยา
แต่ก็เจ็บนักหนา-ในตอนนี้
อย่าเลยอย่าฟังเรื่องฉันเล่า
เพราะมีแต่เรื่องเหงาที่ล้นปรี่
เรื่องรักร้าวร้าวนั้นไม่ดี
จะแต้มสีแปดเปื้อนเจ้าดอกไม้
สายลมบรรเลงเพลงแผ่วแผ่ว
ได้ยินไหม-ฟังแล้ว-ฉันใจหาย
ดวงดาวออกเที่ยวอย่างเดียวดาย
แม้จะมีมากมายหลายดวงดาว
ดอกไม้ ดอกไม้ ดอกไม้เอ๋ย
เคยไหมเคยเจ็บปวดกับลมหนาว
เคยไหมถอนใจเมื่อตื่นเช้า
และอยากให้บางเรื่องราวเป็นแค่ฝัน
เถิดช่วย-เล่านิทานดอกไม้
เพราะคืนนี้หัวใจฉันไหวหวั่น
คนบางคนที่คุ้นเคยผ่านคืนวัน
มาไม่เคยคุ้นกันแค่ข้ามคืน
ดอกไม้ ดอกไม้
สั่นไหวในสายลมชื่น
เถิดนั่งคุยกับฉันคืนทั้งคืน
ด้วยว่าฉันไม่อยากตื่น-มาถอนใจ
9 กันยายน 2551 06:25 น.
หมอกจาง
บนใบหญ้า
ฉันเห็นฟ้าทั้งฟ้าสะท้อนเงา
มองเห็นรูปรางเลือนของเมฆขาว
ที่ไหวสั่นทุกคราวเมื่อลมพัด
บนใบหญ้า
โยกไหวระยิบมาเมื่อไกวกวัด
สะท้อนเงาแช่มช้าทว่า-ชัด
เป็นรูปร่างเหมือนจัด-เหมือนจงใจ
ทีละเล็ก-ทีละน้อย
เมื่อร่วงหล่นก็ค่อยหยดมาใหม่
จนดาษดาบนใบหญ้าทุกทุกใบ
ด้วยน้ำค้างหยดใสกระจ่างตา
ฉันเห็นเธอผ่านหยดถ้อย
ทุกคำพูดคำน้อยล้วนมีค่า
สะท้อนมุมให้เห็นถึง-เป็นมา
สะท้อนภาพจากวาจา-ใช่แสงเงา
เนิ่นนาน
ฉันผ่านวารและเวลาอย่างโง่เขลา
ฉันผ่านวันที่หนักและที่เบา
ผ่านเรื่องสุข ผ่านเรื่องเศร้า มามากมาย
ทุกครั้ง ยังมีเธอ
ตรงนี้ เสมอ อย่างงามง่าย
อบอุ่นในถ้อยคำที่ทักทาย
คุ้นเคยจนคล้ายกับความฝัน
ระหว่างวันและเวลา
บางทีฟ้าทั้งฟ้าก็มากั้น
บางที-ก็เรื่องราวนับร้อยพัน
ที่มาหยุดมาคั่นเราชั่วคราว
ดอกน้ำค้าง
เธออาจไหวหวั่นบ้างในลมหนาว
และฉันอาจเป็นสายหมอกที่แตกร้าว
เมื่อดวงดาวสักดาวตกกระทบ
แต่เธอยังมีฉัน
กับคืนวันที่ไม่มีวันจบ
กับเรื่องราวให้นึกทวนและหวนทบ
และอาจเขียนเพิ่มให้ครบตามแต่ใจ
และฉันยังมีเธอ
เสมอ ไม่ว่า เวลาไหน
ดอกไม้ ดวงดาว ท้องฟ้าไกล
ฉันมองผ่านน้ำค้างใสในดวงตา
////////////////////////////////
ช่ออักษร
แทนอาทรหากวันนี้เธอเหนื่อยล้า
แทนห่วงใยที่เกินฝากสายลมพา
อีกหนึ่งปี อีกหนึ่งครา - แทนอวยพร