ฉันไม่เห็นอะไรเลย โลกก็ดูเฉยเมยอย่างที่คุ้น ฟ้าก็ดูว่างเปล่าอย่างทารุณ ลมก็หมุนหมุนวนไร้ที่ไป ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่เคยแม้แต่คิดจะสงสัย จะเปลี่ยนที่เปลี่ยนทางไปอย่างไร กาลเวลาจะเปลี่ยนไหมก็ช่างมัน ความว่างเปล่า ความปวดร้าวเหมือนเป็นกำแพงกั้น ปิดใจจากอะไรนับร้อยพัน อยู่ในโลกโลกของฉันเพียงผู้เดียว ฉันอยู่บนโลกอีกใบ ที่ลอยไปไร้แรงมายึดเหนี่ยว ที่ทุกสีคือสีที่ซีดเซียว ที่ความฝันแม้สักเสี้ยว ก็ไม่เหลือ