18 ธันวาคม 2550 18:22 น.

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง
ในวันซึ่งท้องฟ้านั้นสดใส
ในวันที่น้ำค้างจับกิ่งใบ
และดอกไม้ดอกใหม่นั้นเบ่งบาน

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง
ในวันซึ่งความฝันนั้นแสนหวาน
ในพรุ่งนี้ที่จะเหมือนวันเมื่อวาน
แม้จะห่างไปเนิ่นนานจนเกินนับ

ฉันคงต้องเดินทางไป
ไกลเท่าไกลไม่รู้เวลากลับ
กี่เรื่องราวเริ่มและจบจะทบทับ
กี่รอยเท้าเกินจะนับบนเส้นทาง

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง
ฉันคงจะคิดถึงเธออยู่บ้าง
ความทรงจำคงคอยเตือนอยู่เลือนราง
..และฉันคงจะอ้างว้างพอสมควร