ฉันเขียนบทกวี จากใบไม้หลากสีแห่งแรกหนาว เล่าเรื่องน้ำค้างร่วงจากดวงดาว เก็บสายหมอกยามเช้ามาเรียงร้อย ฉันค้นหาความหมาย ในสายลมที่ทักทายกันทุกบ่อย เผื่อลมหนาวจะฝากข่าวที่เฝ้าคอย จากบางคนที่เขียนรอยกลางหัวใจ ฉันค้นหาความรัก เอาอ่อนโยนอิงพักกับอ่อนไหว จึงเจ็บปวดซ้ำซ้ำอย่างร่ำไร แต่ก็อาจยังยิ้มไหวเมื่อร่ำลา ฉันเขียนบทกวี คลอกับแผ่วดนตรีแห่งเหว่ว้า คำหวานหวานเขียนไว้คอยรอยน้ำตา ที่ไม่เร็วก็ช้า จะหยดริน