31 มีนาคม 2548 10:32 น.
หมอกจาง
รับฟัง
แม้ว่าจะมีอยู่หลายหลายครั้ง ที่ฉันไม่เข้าใจความหมาย
หนึ่งคนก็หนึ่งเหงา
ต่างคนต่างมีความเศร้าที่เดียวดาย
อาจมีบางสิ่งที่คลับคล้าย แต่ก็ใช่จะเหมือนกัน
เยื่อใยบางบาง
ไม่ใกล้ไม่ห่าง ก็แค่เพียงฟ้ากั้น
ใกล้เพราะความเข้าใจ แต่ก็ไกลเพราะความผูกพัน
ตรงขอบหนึ่งของความฝัน
ที่เธอ ที่ฉัน ร่วมโบยบิน
เธอเหงาเท่าไหร่
อาจดูเหมือนฉันจะเข้าใจไปทั้งสิ้น
แต่ฉัน..ก็เป็นแค่แอ่งน้ำบนผืนดิน
สะท้อนแสงได้สิ้น แต่ก็ไม่อาจบินไปถึงจันทร์
ช่องว่าง..
ระหว่างเรายังมีตรงกลาง ที่ฉันไม่อาจเหยียบได้แม้ความฝัน
ฉันมองเธอร้องไห้ ฉันอาจเสียใจเท่าเท่ากัน
แต่เหมือนมีบางอย่างที่กางกั้น
และฉันรู้ว่าบางสิ่งนั้น.. ฉันไม่อาจเข้าใจ
24 มีนาคม 2548 14:14 น.
หมอกจาง
ฉันไม่มีคำหวานมาหว่านล้อม
ไม่มีรักที่อ้อมค้อมมามอบให้
ฉันแค่ทำทุกอย่างตามหัวใจ
ที่มันอ่อนมันไหวด้วยหวิวหวาม
หากเธออยู่ตรงนั้นที่ตรงหน้า
ก็คงเดินเข้าไปหามิหักห้าม
หรือหากเธออยู่ตรงไหนใต้ฟ้าคราม
ต้องติดปีกเพื่อบินข้าม จะบินไป
เพียงบอกเธอว่ารักเสียหนักหนา
ป่วยการเปรียบเทียบกับฟ้ากว้างกว่าไหม
แค่เอาใจมาวางลงที่ตรงใจ
จะตอบรับหรือตอบไม่ ตามใจเธอ
ฉันไม่มีคำหวานมาหว่านล้อม
มีแค่รักไม่อ้อมค้อมมาเสนอ
ไม่อาจร้อยถ้อยฝันอันพร่ำเพ้อ
แค่อยากบอกรักเธอ หมดหัวใจ
22 มีนาคม 2548 16:56 น.
หมอกจาง
พระจันทร์
แบกความฝันเอาไว้อยู่สองเสี้ยว
เธอรักฉันที่ด้านใด
ด้านมืด หรือด้านสว่าง
วันที่ฉันทอแสงนวลใย
เธอมองด้วยความชื่นชม
แต่วันที่ฉันค่อยลดแสงลง เหลือเพียงเสี้ยว
ความรักของเธอ จะจืดจางลงตามนั้นไหม
ในค่ำคืนเดือนมืด
เธอจะอดทน รอคอยอย่างความเชื่อมั่น
หรือละทิ้งไป ด้วยความรังเกียจ
รอ..ที่จะรัก หากว่าฉันเต็มดวงอีกครั้ง
ฉันก็เหมือนดังพระจันทร์
มีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง
พระจันทร์ดวงเดียว
และฉันก็ยังคือคนเดิม..
..เพียงเธอ จะยังรักฉันอยู่ไหม..
21 มีนาคม 2548 10:00 น.
หมอกจาง
เท่าไร
กว้างยิ่งกว่าฟ้าไหมฉันอยากถาม
เท่าเม็ดทรายรายรอบทะเลคราม
หรือเท่ากับหยดน้ำในทะเล
จะมากจะน้อย
ฉันยังคอยเอาคิดถึงมากล่อมเห่
เอาความหวั่นไหวไกวเป็นเปล
เมื่ออ้างว้างว้าเหว่เข้าเกาะกุม
มีแต่ภาพความฝันวันเก่าเก่า
เมื่อยามเหงาก็กอดเหงาแทนมือนุ่ม
ครั้นม่านแห่งสนธยามาปกคลุม
ความคิดถึงเหมือนยิ่งรุมยิ่งรุกราน
เท่าไร
ยังเท่าเก่าเท่าเดิมไหมเมื่อวันผ่าน
เพียงบอกหน่อยอีกสักครั้งว่ายังหวาน
จะแน่วแน่แม้เนิ่นนานก็จะรอ..
16 มีนาคม 2548 15:59 น.
หมอกจาง
มองฟ้าก็มองดูสีหม่นหม่น
ครึ้มครึ้มเหมือนว่าฝนจะพรมพร่ำ
หยาดหยดเหมือนเคยหยดแค่หยาดซ้ำ
แฉะชื้นพอพรำพรำให้เหงาใจ
ลมโชยก็โชยกลิ่นของวันเก่า
ลมเอยความเหงารู้จักไหม
ความคิดถึงที่แสนหนักเมื่อรักใคร
แค่ลมล้อเล่นไล่ยังคำนึง
ที่เคยคิดเคยฝันวันฟ้าสวย
มีเธอคอยฝันอยู่ด้วยอีกคนหนึ่ง
ยิ่งทบทวนหวนนึกยิ่งลึกซึ้ง
ยิ่งคิดยิ่งคิดถึงจนร้าวราน
มองฟ้าก็มองดูสีหม่นหม่น
ก่อนฟ้าฝนนั้นบรรเลงแต่เพลงหวาน
จากแค่สั้นแต่ดังเหงามาเนานาน
คิดถึงนั้นคิดถึงปานจะขาดใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1381
