8 พฤศจิกายน 2548 07:17 น.
หมอกจาง
เช้า..
สายฝนเหงาโปรยละอองมาแผ่วแผ่ว
อีกเพียงไม่กี่ฝนก็หนาวแล้ว
ฟ้ายังไร้วี่แววจะสร่างฝน
เหงาเหงา
ในยามเช้าก็พอฝืนก็พอทน
ครั้นตกบ่ายเหว่ว้ามาท่วมท้น
พอเข้าค่ำก็เหงาจนจับหัวใจ
อยากจะเก็บกวาดเหงาในอากาศ
เปลี่ยนผืนฟ้าระบายวาดเป็นผืนใหม่
ระบายสีฟ้าให้สวยด้วยสีใส
เผื่อจะลืมบางใครจากความจำ
เช้า..
ในความเงียบความเหงาก็เพ้อพร่ำ
เทามาทับฟ้าหม่นเมื่อฝนพรำ
ใจก็เคลื่อนเข้ายามค่ำในฝนเช้า..
3 พฤศจิกายน 2548 13:02 น.
หมอกจาง
ความรักคือสายลม
ที่ผ่านเข้าทางหน้าต่างบานหนึ่ง
และพัดออกทางหน้าต่างอีกบาน
ความรักของฉัน
ไม่อาจพัดเข้า
หากหน้าต่างหัวใจของเธอปิด
ความรักของฉัน
ไม่อาจพัดออก
หากเธอไม่เปิดหน้าต่างอีกบาน
หากเธอปิดหน้าต่างไว้
สายลมคงไม่อาจพัด
และหากหัวใจเธอปิดตาย
ความรักฉัน..จะพัดผ่านได้อย่างไร