23 พฤศจิกายน 2547 18:34 น.
หมอกจาง
กระดาษใบบาง
ฉันจะพับเจ้าเป็นนก
โบยบินสู่ฟ้ากว้าง
หนึ่งตัว สองตัว สามตัว
ปีกเจ้าแสนอ่อน
ลมพัดก็โบกก็ไหว
ห่วงหาและอาทร
ทีละน้อยฝากเจ้าไป
เจ้านกกระดาษ
ฉันไม่ได้ส่งเจ้าไปรบ
เพียงฝากนำความผูกพัน
จากหัวใจสู่หัวใจ
....................
กระดาษใบบาง
แล้วเขาจะพับเจ้าเป็นนก
ร่วมโบยบินสู่ฟ้ากว้าง
หนึ่งตัว สองตัว สามตัว
15 พฤศจิกายน 2547 18:11 น.
หมอกจาง
ลมไม่หนาว
แสงจากดวงดาวก็ไม่อุ่น
ความคิดถึงจากคนไกลที่เคยคุ้น
ลมละมุนพัดเลยลอยไปไหน
เธอนอนอุ่นหลับฝันดี
ไม่สำคัญ มี-ไม่มี คนเคียงใกล้
ไม่ต้องการตักหนุนไว้อุ่นไอ
ไม่สนใจริบหรี่ในแสงดาว
แสงฉันอาจไม่อุ่น
แค่ละมุนพอปลอบเธอในลมหนาว
จะมีค่าแต่ในยามที่เธอร้าว
อุ่นแต่คราวคืนเย็นเยียบที่ไร้จันทร์
หนาวเถิดหนาว
เผื่อไอดาวจะอุ่นพอให้อุ่นฝัน
เผื่อคนไกลเขาจะได้คิดถึงกัน
คิดถึงอุ่นในวันนั้น ในคืนหนาว
10 พฤศจิกายน 2547 16:36 น.
หมอกจาง
จากเคยปองรุ้งทองที่ขอบฟ้า
อมน้ำพ่นออกมาก็เป็นรุ้ง
จากเคยดมน้ำหอมดอมน้ำปรุง
แค่มะลิกลิ่นจรุงก็ชื่นใจ
ฉันเคยบินบนผืนฟ้ากว้างกว่ากว้าง
ยิ่งโบยบินยิ่งอ้างว้างยิ่งกว้างใหญ่
แต่ในรังที่แนบหนุนนอนอุ่นไอ
ขอบฟ้านั้นก็กลับใกล้เพียงเอื้อมมือ
ฝันไขว่คว้าดาราบนฟ้ากว้าง
ยิ่งเอื้อมคว้าก็ยิ่งคว้างสุดยึดถือ
จุดเทียนน้อยค่อยประคองด้วยสองมือ
แสงจากเทียนก็ครือครือกับแสงดาว
วันนี้ฉันอุ่นไอในผ้าอุ่น
มีลมหนุนรับขวัญในวันหนาว
รุ้งจะสูงฟ้าจะไกลใช่จะร้าว
น้ำค้างพรมอยู่พราวพราวก็สุขพอ
9 พฤศจิกายน 2547 11:18 น.
หมอกจาง
ช่างหัวใจ..
แม้ดูเหมือนมันอ่อนไหวเสียนักหนา
ช่างน้ำตา..
เดี๋ยวคงอ่อนคงล้าและหยุดไหล
เกิดขึ้นแล้วก็ผ่าน
ใช่วันวานจะเหมือนวันต่อไป
น้ำขุ่นจากเคยใส
หาสาเหตุไปใยให้ป่วยการ
นกยังร้องแม้เพลงต่างจากเพลงเก่า
ช่างมันเถิดจะเพลงเหงาหรือเพลงหวาน
สายน้ำไหลคนละสายกับเมื่อวาน
คนที่ก้าวข้ามผ่านก็คนละคน
เธอไม่อยู่กับฉันวันนี้แล้ว
ฉันยังเดินไปตามแนวทางถนน
เดินคนเดียวท่ามกลางคนหลายคน
เหงาก็ทนหากทุกข์ท้อ ก็ช่างมัน..
8 พฤศจิกายน 2547 18:32 น.
หมอกจาง
หากฟ้าไม่มีดาว
จะคิดถึงบ้างหรือเปล่านะท้องฟ้า
หากน้ำไม่มีปลา
น้ำจะเหว่จะว้าถึงบ้างไหม
ค่ำคืนไร้น้ำค้าง
สายลมจะครวญครางพูดกับใคร
คงเหงาจนเช้าใหม่
และจมอยู่กับเหงาไปตลอดวัน
ในสายหมอกตอนเช้าเช้า
เธอคิดถึงฉันหรือเปล่ายามไร้ฉัน
ความคิดถึงของฉันนั้น..
วันนี้ฉันกลั่นเป็นบทกลอน