25 ตุลาคม 2547 16:08 น.
หมอกจาง
ฉันคิดถึงเธอ..
เสมอ แม้ว่าเวลาผ่าน
แม้วันนี้แตกต่างจากเมื่อวาน
ดอกคิดถึงยังคงบานใต้แดดเหงา
สายลมที่พัดไป
ฉันฝากให้แค่เพียงคำเบาเบา
หนึ่งคำเงียบเงียบจากคนเหงา
..จากคนเก่าที่เธอคุ้นเคย
แขนฉันยังกางกว้าง
อย่าปล่อยอกฉันให้ว่างอยู่เฉยเฉย
สายลมพัดวันให้ผ่านเลย
และรำเพยพัดเธอคืนกลับมา
ฉันคิดถึงเธอ..
เสมอ แม้วันคืนจะเหว่ว้า
เถิดขอมองหน้าเธอให้เต็มตา
ให้สมกับ รอเวลานี้นานเนา
11 ตุลาคม 2547 15:49 น.
หมอกจาง
สายลมห่มพัดใบไม้ไหว
คือคำตอบว่าทำไมเงาขยับ
อาทิตย์ถูกเมฆเคลื่อนมาบังทับ
ตอบคำถามใยแดดกลับเป็นมืดพลัน
ละอองน้ำสะท้อนแสงที่ขอบฟ้า
เกิดเป็นสายรุ้งพาอารมณ์ฝัน
เพียงเงาโลกซ้อนทับกับเงาจันทร์
เพ็ญก็พลันโค้งเรียวเป็นเสี้ยวบาง
ทีละเล็ก ทีละน้อย
ชื่นกลับค่อยห่างเหินเป็นเมินหมาง
ที่อบอุ่นก็ค่อยชืดค่อยจืดจาง
ที่เคยห่วงก็ค่อยห่าง ตามเวลา
อาจจะหาคำตอบได้ทุกคำถาม
ถึงสายลม ฟ้าคราม หรือแดดจ้า
พอหนึ่งคนคุ้นเคยมาเอ่ยลา
กลับทำได้แต่เพียงว่า ไม่เข้าใจ
5 ตุลาคม 2547 17:42 น.
หมอกจาง
ค่ำคืน..
ฉันนั่งนับดาว
ไม่รู้เหมือนกัน
ว่าจะนับให้ได้อะไรขึ้นมา
มองหาดาวตก
นึกนึก จะอธิฐาน
นั่งมองอยู่ค่อนคืน..
ดาวก็ไม่ตก
ความทรงจำเล็กเล็กน้อยน้อย
ค่อยปะติดปะต่อ
ทีละชิ้นทีละอัน
ก็กลับใหญ่จนไม่น่าเชื่อ..
ทำไมฉันต้องออกมานั่งเหงาเหงา
ถามหัวใจ..
ใช่คิดถึงเธอหรือเปล่า
หัวใจกลับนิ่ง เหมือนไม่กล้าตอบคำ
ดาวตก..
ฉันกลับนิ่งเฉย ไม่อธิฐาน
กระทั่งหัวใจ ยังไม่กล้าตอบใจ
แล้วฉันจะอธิฐานขออะไรกับดวงดาว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1651
