17 มิถุนายน 2546 12:06 น.
หมอกจาง
ตายอนาถ..
อยากประกาศบอกให้ใครใครรู้
ตายคาที่ทั้งเมื่อกี๊ยังเดินอยู่
เห็นว่าเดินเราก็ดูแล้วก็ตาย
ไม่มีคำสั่งเสีย..
คล้ายว่าเพลียล้มหมดแรงเอาง่ายง่าย
ไปอย่างเนี้ยโบราณเรียกไปสบาย
ไม่ทุรนทุรายออกอาการ
ตายอนาถ..
พอบอกเพื่อนเพื่อนตวาด ไปซื้อถ่าน!!
ก็เรีอนนี้เอ็งใช้มาตั้งนาน
พอหมดไฟหมดถ่าน มันก็ตาย
11 มิถุนายน 2546 12:15 น.
หมอกจาง
หากฉันเป็นเจ้าชายสายน้ำค้าง
เมื่อแรกสางจะหยาดเชยเจ้าดอกหญ้า
จะหอบกลิ่นหอมกรุ่นจากฟากฟ้า
จะหอบรักข้ามมาเพื่อฝากรัก
พร่าระยิบวิบวิบเมื่อแดดไหว
น้ำค้างใสดังใจให้ประจักษ์
ถ้าหนึ่งหยดแทนถ้อยแห่งความรัก
จะหยดสักหมื่นหยาดให้ดาษดา
ให้ขาวโพลนทั่วคุ้งทุ่งทิวแถว
กว่าจะยินว่าเชื่อแล้วจากดอกหญ้า
ให้เอ่ยรักตอบรับกลับคืนมา
ให้เอ่ยถ้อยวาจารับฝากใจ
หากฉันเป็นเจ้าชายสายน้ำค้าง
ที่ลอยคว้างพลัดหวิวโดยพลิ้วไหว
วานเจ้าหญิงดอกหญ้าอย่าลาไกล
ช่วยนิ่งอยู่เปิดใจเพื่อรับรัก
9 มิถุนายน 2546 14:28 น.
หมอกจาง
ดังเก่า..
เหงาอย่างที่เธอเคยเห็น
ยิ้มให้เหมือนอย่างที่เคยเป็น
งำรักซ่อนเร้นเหมือนเคยมา
ดังเก่า..
รู้ไหมเล่ามีคนเหงาเขาห่วงหา
แอบรักซ่อนไว้ในสายตา
เก็บงำทีท่าเร้นความนัย
หนึ่งคำว่าคิดถึง..
เธออาจรู้เพียงแค่ครึ่งในความหมาย
คนคุ้นเคยที่กลับกลาย
เธออาจเห็นมันได้แค่คนเดิม
ดังเก่า..
ต่างแค่เพียงความเหงาที่พูนเพิ่ม
ไม่อาจคิดเรียกร้องเพื่อเพิ่มเติม
แค่ดังเก่าที่เราเริ่มก็ควรพอ