12 พฤษภาคม 2546 11:14 น.
หมอกจาง
คนแห่งความมืด
ชินชาในความมืด
มีชีวิตอยู่กับหนาวเย็นและอ้างว้าง
ย่ำไปบนพื้นที่ชื้นแฉะ
ท้องฟ้ามืดสลัว มีเพียงแสงดาวจางจาง
มีลมเหน็บหนาวพัดคลอเคียงข้าง
ผ่านชีวิตอ้างว้างด้วยความสุขใจ
พอเธอเข้ามา..
เติมเต็มความเหว่ว้า
เติมส่วนที่ขาดหาย
เธอคือแสงสว่าง
ในค่ำคืนร้างและเดียวดาย
เธอคือความสดใส.. เธอคือสิ่งใหม่ที่ฉันไม่คุ้นเคย
วอน.. อย่าสบตาฉัน
หากบังเอิญพบกัน ช่วยทำเป็นเมินเฉย
อย่าทำให้ฉันชินกับแสงสว่าง
แล้วก็ราร้างไปอย่างเคย..
เพราะฉันไม่รู้เลย..
ว่าจะกลับไปอยู่กับความมืดที่คุ้นเคยได้อย่างไร
5 พฤษภาคม 2546 08:19 น.
หมอกจาง
หัวใจขาดๆ
แหว่งวิ่นดังกระดาษที่ขาดแหว่ง
ซีดจางจนไม่มีแววสีแดง
แห้งแล้งดังคนแล้งน้ำใจ
หัวใจขาดๆ
ยังสะอาดเธอจะพอรับได้ไหม
ปะนิดซ่อมหน่อยพอทำใจ
อาจไม่ใหม่แต่แข็งแรงและคงทน
หัวใจขาดๆ
เพราะเคยผิดเคยพลาดเคยสับสน
เคยมอบใส่มือใครก็หลายคน
จึงเคยร่วงเคยหล่นอยู่หลายครา
หัวใจสะอาด
แม้จะแหว่งจะขาดยังด้านหน้า
จะลองวางบนมือเธออีกสักครา
จะขว้างทิ้งหรือรักษา ก็ตามใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
738
