23 มกราคม 2551 10:57 น.

ระบำความว่างเปล่า

หมอกจาง

ฉันไม่เห็นอะไรเลย
โลกก็ดูเฉยเมยอย่างที่คุ้น
ฟ้าก็ดูว่างเปล่าอย่างทารุณ
ลมก็หมุนหมุนวนไร้ที่ไป

ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย
ไม่เคยแม้แต่คิดจะสงสัย
จะเปลี่ยนที่เปลี่ยนทางไปอย่างไร
กาลเวลาจะเปลี่ยนไหมก็ช่างมัน

ความว่างเปล่า
ความปวดร้าวเหมือนเป็นกำแพงกั้น
ปิดใจจากอะไรนับร้อยพัน
อยู่ในโลกโลกของฉันเพียงผู้เดียว

ฉันอยู่บนโลกอีกใบ
ที่ลอยไปไร้แรงมายึดเหนี่ยว
ที่ทุกสีคือสีที่ซีดเซียว
ที่ความฝันแม้สักเสี้ยว ก็ไม่เหลือ

1585

love

comment

18 ธันวาคม 2550 18:22 น.

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง

หมอกจาง

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง
ในวันซึ่งท้องฟ้านั้นสดใส
ในวันที่น้ำค้างจับกิ่งใบ
และดอกไม้ดอกใหม่นั้นเบ่งบาน

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง
ในวันซึ่งความฝันนั้นแสนหวาน
ในพรุ่งนี้ที่จะเหมือนวันเมื่อวาน
แม้จะห่างไปเนิ่นนานจนเกินนับ

ฉันคงต้องเดินทางไป
ไกลเท่าไกลไม่รู้เวลากลับ
กี่เรื่องราวเริ่มและจบจะทบทับ
กี่รอยเท้าเกินจะนับบนเส้นทาง

เราคงได้พบกันในวันหนึ่ง
ฉันคงจะคิดถึงเธออยู่บ้าง
ความทรงจำคงคอยเตือนอยู่เลือนราง
..และฉันคงจะอ้างว้างพอสมควร

1751

love

comment

15 พฤศจิกายน 2550 19:50 น.

หอมเจ้าเอยลมพัดกลิ่นจัดจ้าน

หมอกจาง

หอมเจ้าเอยลมพัดกลิ่นจัดจ้าน
ดอกไม้บานเมื่อไหร่มองไม่เห็น
หรือดอกรักบานน้อยน้อยค่อยค่อยเป็น
จึงโชยกลิ่นเย้าเล่นให้หวามใจ

ในแดดดวงพวงแสดก็แผดสี
ให้ผึ้งหยั่งท่าทีอย่างสงสัย
เจ้าดอกแก้วซ่อนดอกตามซอกใบ
เจ้าอายคนอายใครจึงซ่อนตัว

ต้อยติ่งงามตรงสีม่วงอ่อน
เหมือนท้องฟ้างามตอนแรกสลัว
คำหวานบานบอกอย่างดอกบัว
โดยไม่กลัวใครเขาจะเย้าคำ

เจ้ากล้วยไม้เอนสั่นอย่างหวั่นไหว
หวั่นว่าดาวไม่สดใสในยามค่ำ
ไม่รู้โรยบานแทนความบอบช้ำ
ที่บางคนเคยทำ ไม่โรยรา

หอมเจ้าเอยลมพัดกลิ่นจัดจ้าน
หวังให้หอมอยู่เนิ่นนานที่ตรงหน้า
กลัวลมแรงแดดจัดจะพัดพา
ดอกรักลอยลับตาไปเหมือนเคย

1575

love

comment

31 ตุลาคม 2550 19:53 น.

ฝอยฝนในลมหนาว

หมอกจาง

ฝอยฝนในลมหนาว
พราวพัดผ่านหน้าต่าง
มาเยือนหรือผ่านทาง
อ้างว้างและเงียบเหงา


ท้องฟ้าสีเทาโศก
ลมโบกมาเบาเบา
ชุ่มชื้นในรุ่งเช้า
โศกเศร้าไปพร้อมกัน


ฝอยฝนในลมหนาว
ราวกับเป็นความฝัน
เยียบเย็นและเงียบงัน
ปวดร้าวและงดงาม

1999

love

comment

19 กันยายน 2550 23:04 น.