21 กรกฎาคม 2546 13:43 น.
หมอกจาง
ความเหงาที่ห่างหาย
กลับมาหวนทักทายกันบ่อยบ่อย
ความคิดถึงก็เพิ่มขึ้นทีละน้อย
เหมือนความรักจะค่อยค่อยเริ่มก่อตัว
มองจันทร์ก็ฝันไปไกลกว่าฟ้า
มองดาวก็เหมือนว่าดาวยิ้มหัว
ใจเจ้าเอยลอยไปไหนไกลจากตัว
ข้ามโขดเขาไปเกาะรั้วเพื่อฝากรัก
ดอกโสนมาบานสายจวนบ่ายแล้ว
ในแจกันมีดอกแก้วประดับปัก
จะเลือกเพียงดอกหนึ่งก็ยากนัก
จะปลูกรักซ้อนรักได้อย่างไร
มองจันทร์ก็ฝันไปไกลกว่าฟ้า
มองตาก็เห็นตาว่าหวั่นไหว
มองใจก็ทอดถอนสะท้อนใจ
เฝ้าแต่ถามว่าใยต้องเผลอรัก
14 กรกฎาคม 2546 10:29 น.
หมอกจาง
ฉันมีดวงตาช่างโกหกอยู่หนึ่งคู่..
ดวงตาที่ชอบแต่จะซุกซนไปเรื่อยๆ
ดวงตาที่คอยส่งยิ้มให้ใครต่อใคร
มือของเขากุมมือเธออยู่
ตาของเขาจ้องมองเธออยู่
ใจของเขายังมีเธออยู่
ใจของเธอสิ ที่เปลี่ยนไป
มือของฉัน ก็เคยถูกมือหนึ่งทิ้งร้าง
ตาของฉัน เคยเอ่อนองด้วยน้ำตา
ใจของฉัน เคยจมอยู่กลางทะเลแห่งอ้างว้าง
ในวันที่คนคนหนึ่งมาจากลา
ฉันมีดวงตาช่างโกหกอยู่คู่หนึ่ง
บางครั้งที่เธอมองมา มันอาจบอกกับเธอว่า รักเธอมากมาย
แต่ขอร้องว่า เชื่อฉันเถิด
ว่าดวงตาของฉัน มันช่างโกหก
14 กรกฎาคม 2546 10:22 น.
หมอกจาง
ทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาด
ยกมือปาดเหงื่อไหลที่ท่วมหน้า
เหมือนวันนี้มีคนแห่แหนมา
คือวันเข้าพรรษามาทำบุญ
เป็นเด็กดีที่ฝากตัวอยู่ในวัด
ด้วยอัตคัดจึงฝากพระเกื้อหนุน
เรียนวิชาหาไว้ใช้เป็นทุน
ทดแทนร่มใบบุญด้วยแรงกาย
เดินตามพระต้อยๆในยามเช้า
กว่าจะได้กินข้าวก็ยามสาย
วันนี้มีคนทำบุญมามากมาย
เป็นเด็กวัดก็นึกอายเจ้าแก้มแดง
เสร็จจากงานยังต้องกินทีหลังพระ
เจ้าหน้าสวยก็ไม่ผละเหมือนจะแกล้ง
เขากลับกันหมดแล้วเจ้าแก้มแดง
นั่งคุยแข่งจนหลวงพี่ลืมข้าวปลา
แสนหิวจนท้องร้องโครกคราก
จะพูดบอกก็กระดากกลัวเขาว่า
เจ้าหน้าใสก็ยังจ้อตาต่อตา
ได้แต่คิดหลวงพี่จ๋า อย่าลืมฉัน..
9 กรกฎาคม 2546 15:15 น.
หมอกจาง
สายลมยังคงพัดอยู่เรื่อยเรื่อย
ฉันยังเดินเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมาย
เหม่อมองฟ้าเหมือนคนที่เดียวดาย
ไม่มีคำทักทายในสายลม
ขอบฟ้าไกลเกินกว่าตามองข้าม
ความรักยิ่งห้ามยิ่งยากข่ม
ดอกไม้โปรยโชยกลิ่นหอมยังตรอมตรม
ด้วยขาดคนเคยเคียงชมอยู่ข้างกัน
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า
มีฉันอยู่บ้างไหมเล่าในความฝัน
แค่คิดถึงเพียงบางบางเมื่อห่างกัน
ฝากมาให้เพียงสั้นสั้นในลมลอย
คนหนึ่งคอยยังคอยหาย
คอยกับใจที่เดียวดายและแผ่วค่อย
เขาลืมแล้วก็ยังคงจะหลงคอย
เถิดคิดถึงกันสักหน่อย ให้ชื่นใจ
8 กรกฎาคม 2546 13:17 น.
หมอกจาง
เธอถาม..
ว่าเธอเป็นที่หนึ่งในใจฉันใช่ไหม
ฉันจะตอบให้..
ว่าเธอไม่ใช่ที่หนึ่ง
เฉกฟากฟ้ามีดวงอาทิตย์แค่ดวงนึง
แล้วจะเรียกว่าดวงอาทิตย์ดวงที่หนึ่งได้อย่างไร
หัวใจก็มีอยู่แค่ดวงเดียว
เธอก็เกี่ยวเอาไปกอดไปเก็บไว้
บ่อยๆครั้งที่พลั้งเผลอไปชอบใคร
พอคิดจะมอบหัวใจ อ้าวไม่มี..
อย่าหวังว่าเธอคือที่หนึ่ง
ด้วยไม่มีแม้ที่หนึ่งครึ่ง หรือ สอง สาม สี่
แล้วอย่าถามว่าจะให้เป็นที่เท่าไหร่ดี
เพราะมันเป็นของเธอหมดทุกที่..แล้วแต่จะเลือกเอา