6 เมษายน 2547 15:22 น.
หมอกจาง
ลอยมา ลอยไป
อยู่ใกล้และอยู่ห่าง
ล้อมรอบ ซ้ายขวา กึ่งกลาง
ในทุกทุก ที่ว่าง ที่เว้นไว้
วนเวียน เลาะลัด
ลมพัดผ่าน ก็ผลัด ก็เปลี่ยนใหม่
คุ้นเคย ดังเก่า ไม่เปลี่ยนไป
ความคิดถึง สดใหม่ ทุกเวลา
คืออากาศ..
เธอค่อยวาดวงรอบอย่างช้าช้า
แทรกซึมผ่าน ลมหายใจ ใช่ดวงตา
โอบเป็นรัก ที่แน่นหนา โดยแผ่วเบา
24 มีนาคม 2547 12:19 น.
หมอกจาง
ไม่ใช่แสงตะวันที่แรงร้อน
เป็นแค่แดดอ่อนอ่อนยามแรกเช้า
แค่ไออุ่นบางบางอย่างแสงดาว
ในค่ำคืนที่เหน็บหนาวและร้อนใจ
ก็แค่ความอ่อนไหวอย่างใบหญ้า
ให้คนหนึ่งซึ่งอ่อนล้าได้คว้าไขว่
อาจไม่สวยซึ้งเศร้าเท่าใครใคร
แต่ก็หวานพอให้เฝ้าคิดถึง
อาจดูไม่แตกต่าง..
เธอก็แค่คนกลางกลาง..คนหนึ่ง
ไม่งามหรูสดใส..ไม่เศร้าซึ้ง
แต่มีเธอฉันจึง อบอุ่นใจ
18 มีนาคม 2547 15:53 น.
หมอกจาง
อาจมีเมฆลางเลือนเปื้อนฟ้าใส
แค่วูบไหวของใบไม้เมื่อลมผ่าน
คงริ้วรอยไหวหวั่นจากวันวาน
จึงแปลบปวดรอยรานที่เคยร้าว
มีหัวใจไหวอ่อนเหมือนปุยนุ่น
ที่ลมหนุนล่องไปในลมหนาว
หากน้ำใสแทนกระจกสะท้อนดาว
หัวใจฉันมีรอยร้าวเทียบเท่านั้น
จึงว้าวุ่นหวั่นไหวในคืนเงียบ
เย็นเฉียบกับร้าวที่หนาวสั่น
เป็นภู่ผึ้งที่ตัดพ้อรอตะวัน
ด้วยโศกเกินเก็บกลั้นกับราตรี
อาบน้ำค้างกลางลมพรมพัดแผ่ว
น้ำตาอาบแก้มแล้วหรอกหรือนี่
อาบความหลังอาบรักที่เคยมี
อาบความช้ำทุกทีในค่ำคืน
12 มีนาคม 2547 08:04 น.
หมอกจาง
ตรงนั้นมีทะเล..
ยินเสียงคลื่นกล่อมเห่อยู่ห่างห่าง
อวลกลิ่นไอหอมลอยมาจางจาง
คิดถึงบางบาง คล้ายว่าจะมีรัก
ปลายถนนคงมีทิวสนสวย
สะพานปลาเรียงหลั่นด้วยไม้หลัก
ค่อยเว้นช่วงเว้นตอนให้ผ่อนพัก
ค่อยเว้นช่วงความรักให้คิดถึง
ตรงนั้นมีทะเล..
จะไปให้คลื่น กล่อมเห่สักนิดหนึ่ง
เอาไว้ทบไว้ทวนหวนคนึง
พอให้รู้ ให้ซึ้ง ว่ามีรัก..
4 มีนาคม 2547 16:00 น.
หมอกจาง
เบื่อหน่าย..
ชีวิตคงดูคล้ายกับใบไม้ร่วง
ปลิวมาปลิวไป ตามแต่สายลมพัดลวง
ล่องลอยไปบนคำทักท้วงที่ดูคล้ายจริงใจ
หยดหมึกบนกระดาษ
ไม่อาจลบเพื่อวาดขึ้นมาใหม่
ได้แต่ค่อยร่างจากเดิมค่อยเติมไป
หวังจะแต่งแต้มให้เป็นรูปเงา
ลากเส้นอย่างช้าช้า
เส้นตรงแทนว่าอารมณ์เหงา
ให้เส้นโค้งแทนกลับกลอกของใจเรา
ปล่อยน้ำหนักหนักเบาตามมือพา
เบื่อหน่าย..
แล้วสุดท้ายทุกสิ่งก็ไร้ค่า
ยิ่งลงหมึก ยิ่งเลือน เปื้อนน้ำตา
ได้แต่ปล่อย ที่เป็นมา ให้เป็นไป..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1462
