20 ธันวาคม 2547 10:40 น.

คิดถึง..

หมอกจาง

เจ้าลมเฉื่อยโชยผ่านม่านไอหมอก
ดอกรักเอ๋ยออกดอกตั้งแต่เช้า
หวนคิดถึงรอยยิ้มเจ้าพริ้มเพรา
ภาพความหลังเก่าเก่าเคาะประตู

ฝากกลอนกานต์หวานหูกับภู่ผึ้ง
ดอกไม้เอ๋ยซึ้ง-ไม่ซึ้งอยากจะรู้
อาจไม่หวานพอจะเทียบเปรียบคำครู
แต่คงหวานพอให้รู้ว่าฝากรัก

คิดถึงยามแนบเนื้อเจ้านุ่มนิ่ม
ที่เคยเย้ายั่วให้ยิ้มยามหนุนตัก
คิดถึงแก้มเนื้ออ่อนนั้นอ่อนนัก
คิดถึงจนแทบกอดรักหลับตาตาย

เจ้าลมเฉื่อยโชยผ่านม่านไอหมอก
ดอกรักเอ๋ยวอนออกดอกจวบยามสาย
แม้บ่ายดึกให้รักอยู่มิรู้คลาย
อย่าราโรยแหนงหน่าย กับเวลา

1377

love

comment

13 ธันวาคม 2547 17:45 น.

หลงทาง..

หมอกจาง

หัวใจฉันชินและเฉยชา
อาจเป็นเพราะกาลเวลานั้นกัดกร่อน
มองภาพความหลังอย่างอาวรณ์
แต่ห่างไกลจากรุ่มร้อน รู้สึกรู้สา

ช้ำ ฉันยังคงช้ำอยู่..
เธออาจรู้และเห็นได้ในแววตา
เหงา.. ใช่ฉันเหงาและเหว่ว้า
แต่ฉันชินเกินกว่าจะทรมาน

วันคืนผ่านไปสักเท่าไหร่
แผลก็ลึกลงไป เท่าวันที่ผ่าน
เจ็บนับแต่เนิ่น จนเกินกว่าคำว่านาน
จนดูเหมือนว่ากร้านและเฉยชิน

หัวใจฉันหลงทาง
หลงอยู่ในความอ้างว้างไม่รู้สิ้น
บอกหัวใจกางปีกเถิดกางปีกบิน
ใจเจ้ากลับก้มลงดิน..รับชะตา

1272

love

comment

6 ธันวาคม 2547 09:36 น.

ดอกไม้ไร้เจ้าของ

หมอกจาง

ฉันปลูกดอกไม้
บนที่รกร้าง ริมข้างทาง
เพื่อให้เติบโตและเบ่งบาน
เป็นดอกไม้ไร้เจ้าของ

เพื่อยามใครเดินผ่าน เขาจะชี้ชวนกันดู
อาจเดินเข้าใกล้ เพื่อก้มหน้าลงสูดดม
ตามสบาย..
ด้วยว่าดอกไม้นั้น มิได้เป็นของผู้ใด

ฉันปลูกดอกไม้
วอนเธออย่าเด็ดดอกไม้
ฉัน ไม่อาจเป็นเจ้าของเพียงเพราะการปลูก
เฉกเช่นเธอ ที่ไม่อาจเป็นเจ้าของเพราะการเด็ด..

ดอกไม้ไร้เจ้าของ
เธอจะชื่นชมมันได้ไหม
เพียงชื่นชม..
โดยที่ไม่ต้องครอบครอง..

1712

love

comment

23 พฤศจิกายน 2547 18:34 น.

เจ้านกกระดาษ

หมอกจาง

กระดาษใบบาง
ฉันจะพับเจ้าเป็นนก
โบยบินสู่ฟ้ากว้าง
หนึ่งตัว สองตัว สามตัว

ปีกเจ้าแสนอ่อน
ลมพัดก็โบกก็ไหว
ห่วงหาและอาทร
ทีละน้อยฝากเจ้าไป

เจ้านกกระดาษ
ฉันไม่ได้ส่งเจ้าไปรบ
เพียงฝากนำความผูกพัน
จากหัวใจสู่หัวใจ
....................

กระดาษใบบาง
แล้วเขาจะพับเจ้าเป็นนก
ร่วมโบยบินสู่ฟ้ากว้าง
หนึ่งตัว สองตัว สามตัว

1925

love

comment

15 พฤศจิกายน 2547 18:11 น.