18 กุมภาพันธ์ 2548 13:59 น.
หมอกจาง
ปากเอ๋ยปาก
ชิมรสหวานมากมากจนชาเฉย
แล้ววันหนึ่งที่หวานห่างจากอย่างเคย
ลิ้นเจ้าเอยก็เพิ่งรับเพิ่งรู้รส
ด้วยชินมาเสียนาน
กี่คำเคี้ยวนั้นก็หวานไปเสียหมด
ไม่เคยมีรสอื่นมาแทนทด
ไม่เคยรับเคยรู้รสอื่นอื่นใด
พอห่างหวาน
แค่คิดถึงเรื่องวันวานก็ขมไหม้
สะดุ้งเจ็บเหมือนว่าโดนใครจี้ไฟ
เพียงก้มหน้าน้ำตาไหล ซ่อนน้ำตา
แค่จากหวานแล้วมาจืด
ก็แค้นคอกลืนฝืดจนลิ้นปร่า
แค่คนหนึ่งที่เคยรักหักใจลา
ใยจึงเจ็บจึงปวดกว่าไม่มีรัก
ชินหวาน..
ภาพวันวานนั้นปวดดังศรปัก
ไม่ชินเลยกับใจที่ไร้รัก
ติดในหวานเมื่อมาหัก จึงขมคอ
2 กุมภาพันธ์ 2548 13:09 น.
หมอกจาง
กระดาษสีขาว เหว่ว้า
หยดหมึกแทนน้ำตา
ตัวอักษรแทนวาจาร่ำรำพัน
ฉันเหงา..
ฉันปวดร้าว ฉันไหวหวั่น
ที่เธอทุกข์ฉันก็ทุกข์พอพอกัน
แต่แตกต่างตรงที่ฉัน ไม่อาจเสียน้ำตาออกไป
เข้มแข็ง ฉันเข้มแข็ง
ฉันต้องแสดงอยู่อีกนานแค่ไหน
ฉันเสียใจ เธอเสียใจ
ถ้าหากฉันร้องไห้.. ก็แล้วใครจะปลอบเธอ
พื้นกระดาษสีขาว
ที่ที่ฉันแวะเวียนมาเล่า บอกเรื่องราวอยู่เสมอ
วันนี้ฉันมาร้องไห้ มาเพื่อระบายเรื่องราวที่เจอ
มารำพัน มาพร่ำเพ้อ..
เพื่อจะมีเรี่ยวแรงเข้มแข็งต่อหน้าเธอ ได้อีกวัน..
19 มกราคม 2548 10:52 น.
หมอกจาง
เฟื่องฟ้า..
อ่อนไหว..อ่อนล้า..บ้างไหม
ปรายโปรย..โบกโบย..ในลมไกว
เบื่อไหม เหนื่อยไหม ในคำนึง
ร่วงหล่น..
ที่เหลือบาน อยู่ข้างบน ไม่ถึงครึ่ง
เห็นร่วง จึงรู้สึก ลึกซึ้ง
คุ้นเคย จึงนึกถึง ด้วยอาลัย
ร่วงร่วงดุจลาลับ
จะผลิดอกแล้วกลับเหมือนเดิมไหม
หรือว่าแค่ร่วงหล่นก็หล่นไป
ไม่คิดบานดอกใหม่ให้ชื่นชม
เฟื่องฟ้า..
โอบคลุมพสุธาแทนผ้าห่ม
ร่วงไป..เถิดแทนใจข้าคนตรม
ด้วยรักเปลี่ยนเป็นทุกข์ถมจนกองพูน
3 มกราคม 2548 08:31 น.
หมอกจาง
เข้าใจ..
เธอเข้าใจ..
ฉันเข้าใจ..
แต่บางสิ่งมันเกินกว่าจะรับไหว
เกินกว่าความเข้าใจจะเยียวยา
เข้าใจ..
ถึงสาเหตุว่าทำไมต้องมีน้ำตา
เข้าใจถึงความหวั่นไหวและเหว่ว้า
เข้าใจ.. ในทุกที่มาและที่ไป
แต่มันเพียงพอหรือเปล่า
ความเข้าใจจะปลอบเหงานั้นได้ไหม
ความเข้าใจไม่อาจย่นทางที่ห่างไกล
ความเข้าใจไม่ใช่..คนที่เข้าใจกัน
เข้าใจ..
เธอหวั่นไหวเธอร้องไห้แม้ในฝัน
ร้องไห้..ฉันร้องไห้เหมือนเหมือนกัน
มีเพียงเธอ มีเพียงฉัน ที่เข้าใจ
23 ธันวาคม 2547 14:53 น.
หมอกจาง
ฉันส่งข่าวให้เธอ จากมุมหนึ่งของฟากฟ้า
มุมหนึ่ง.. ซึ่งเธอไม่อาจรู้ว่า.. ตรงไหน
มุมที่ต้นไม้นั้นแห้ง แล้ง จนไม่อาจผลิใบ
มุม.. ที่ความสดใสนั้นมีสีเทา
มุมหนึ่งของฟากฟ้า..
มุมซึ่งมิใช่แค่ความเหว่ว้าจะมีความหมายว่าเหงา
มุม..ที่แม้ความคิดคำนึงเพียงเบาเบา
ก็อาจที่จะสร้างความปวดร้าวให้หัวใจ
ฉันส่งข่าวจากมุมหนึ่งของฟากฟ้า
ที่ความห่างไกลมีความหมายว่า..รอการอยู่ใกล้
ที่ความใกล้ชิดนั้น..คือการรอวันต้องห่างไกล
มุมหนึ่ง..ซึ่งหัวใจฉันอับจนหนทาง..