16 มีนาคม 2548 15:59 น.
หมอกจาง
มองฟ้าก็มองดูสีหม่นหม่น
ครึ้มครึ้มเหมือนว่าฝนจะพรมพร่ำ
หยาดหยดเหมือนเคยหยดแค่หยาดซ้ำ
แฉะชื้นพอพรำพรำให้เหงาใจ
ลมโชยก็โชยกลิ่นของวันเก่า
ลมเอยความเหงารู้จักไหม
ความคิดถึงที่แสนหนักเมื่อรักใคร
แค่ลมล้อเล่นไล่ยังคำนึง
ที่เคยคิดเคยฝันวันฟ้าสวย
มีเธอคอยฝันอยู่ด้วยอีกคนหนึ่ง
ยิ่งทบทวนหวนนึกยิ่งลึกซึ้ง
ยิ่งคิดยิ่งคิดถึงจนร้าวราน
มองฟ้าก็มองดูสีหม่นหม่น
ก่อนฟ้าฝนนั้นบรรเลงแต่เพลงหวาน
จากแค่สั้นแต่ดังเหงามาเนานาน
คิดถึงนั้นคิดถึงปานจะขาดใจ
14 มีนาคม 2548 18:50 น.
หมอกจาง
ใช่ไม่รู้ว่าข้างหน้ามีฟ้ากว้าง
ใช่ไม่เห็นว่าข้างทางมีดอกไม้
บนถนนที่เงียบเหงาและเดียวดาย
อาจบางทีฉันก็คล้ายคนปิดตา
แม้จะรู้แต่ก็ดูเหมือนไม่เห็น
ในลมเย็นใจฉันเยียบเย็นกว่า
ปล่อยหัวใจปล่อยให้สายลมพา
ปล่อยไปดั่งวันข้างหน้านั้นไม่มี
ทุกย่างก้าวก้าวบนทางที่เคยผ่าน
แขวนหัวใจกับวันวานใช่วันนี้
กับความรักคงเป็นแค่ว่าเคยมี
ที่ผ่านวันผ่านปีก็ผ่านไป
แม้จะรู้ว่าข้างหน้ามีฟ้ากว้าง
แต่กับฉันคืออ้างว้างที่ยิ่งใหญ่
บนถนนที่ดกดื่นด้วยดอกไม้
ก็คงแค่เครื่องเตือนใจถึงดอกเดิม
9 มีนาคม 2548 21:56 น.
หมอกจาง
เช้ามืด
เม็ดทรายบนชายหาดยังไม่ตื่น
คลื่นซัดอยู่ครืนๆ
คล้าย ว่าทะเลกำลังละเมอ
ลมเย็นจนเกือบหนาว
เปลี่ยนความคิดเป็นดังผลึกแข็ง
ไม่เลื่อน ไม่ไหล
เกาะแน่น อยู่แต่ที่เดิม
ความคิดถึง
ฟุ้งลอยเป็นฝ้า
มองหา แต่ก็ไม่อาจเห็น
ได้แค่เพียงสัมผัส และรู้สึก
ระหว่างมืดกับสว่าง
ฉัน คล้ายยืนอยู่ตรงกึ่งกลาง
ตรงที่ที่เป็นรอยต่อ
ระหว่างความจริงกับความฝัน
แสงบางบางเริ่มจับขอบฟ้า
ฉันมอง..และทอดถอน
กังวลอยู่อย่างเงียบๆ.. ในการที่จะได้รู้
ว่าสิ่งไหนที่เป็นความจริง..
..และสิ่งไหนคือความฝัน..
28 กุมภาพันธ์ 2548 09:49 น.
หมอกจาง
ไม่ใช่ว่าไม่รัก
และไม่ใช่ฉันจะหักใจง่ายง่าย
จันทร์มีดาวเคียงอยู่เรียงราย
ร้าวฉันผุดพรายดังดวงดาว
หัวใจฉันรู้อยู่แก่ใจ
เธอเจ็บปวดแค่ไหนในเหน็บหนาว
เธอทุกข์ฉันทุกข์ทุกทุกคราว
เธอเจ็บร้าวมีหรือฉันจะไม่รู้
เมื่อต่างคนต่างรู้ว่าต่างผิด
แต่ที่ติดนั้นติดตรงรักอยู่
ที่ไม่เห็นนั้นเพราะเราไม่มองดู
ทั้งต่างคนก็ต่างรู้อยู่แก่ใจ
จะเอ่ยใยคำลาให้ว้าวุ่น
อ้อมกอดอุ่นกอดเพื่อจากจะอุ่นไหม
จะบอกรักใยให้ร้าวคราวต่อไป
เพื่อร้องไห้จะไม่เผื่อเหลือน้ำตา
ไม่ใช่ว่าไม่รัก
เธอไม่รู้คนที่หักนั้นเจ็บกว่า
ที่สู้หักนั้นเพื่อเจ็บไม่ค้างคา
ให้ตัดใจคิดเสียว่าช้ำก็พอ..
22 กุมภาพันธ์ 2548 16:21 น.
หมอกจาง
ดอกไม้จะเบ่งบาน
ส่งกลิ่นหอมหวานได้เท่าไร
ไม้ใหญ่ย่อมผลัดใบ
และก็ร่วงก็โรยไปตามเวลา
สายน้ำที่รินไหล
สักวันหนึ่งคงเหือดไปอย่างช้าช้า
ภูเขาสูงที่สุดตา
แม้นานหน่อย.. ก็ราบมาเสมอดิน
ทุกสิ่งรอบรอบกาย
นั้นดูคล้ายไม่จีรังไปทั้งสิ้น
รักเราที่โบกบิน
มีหรือ ความจบสิ้นมิแผ้วพาน
จากลา..
เสียน้ำตาให้กับคืนวันที่ผ่าน
ลืมเถิดลืมคำสัญญาแห่งวันวาน
ฉันก็รู้นิรันดร์กาลนั้นนานเกิน..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1572
