13 พฤษภาคม 2548 09:56 น.
หมอกจาง
อาจคงแค่อ่อนไหว
แค่ลมพริ้วพัดใบไม้ก็ดูเศร้า
แค่แดดสายส่องระเบียงทาบเป็นเงา
เพียงแค่นั้นความเหงาก็เกาะกุม
แค่ฝนหล่นละออง
ความเศร้าหมองก็ท้นดังฝนชุ่ม
เพียงม่านมืดสนธยามาปกคลุม
อ่อนไหวเหมือนยิ่งรุมจนร้าวใจ
อย่าสนใจฉันเลย
เมื่อเธอเห็นอาจทำเฉยไปก็ได้
หากฉันหอบความเหว่ว้ามาทักทาย
วานเธอตีความหมายแค่เหว่ว้า
คงแค่ความอ่อนไหว
ไม่มีความหมายใดลึกเกินกว่า
หากฉันเขียนคำรักไว้ในสายตา
อยากให้เธอคิดเพียงว่า.. แค่อ่อนไหว
9 พฤษภาคม 2548 11:09 น.
หมอกจาง
เหงาเหงา
คิดถึงเธอในยามเช้าเมื่อตื่นขึ้น
เขียนกลอนให้เธอจวบค่อนคืน
จนหญ้าเปื้อนน้ำค้างชื้นจึงหลับตา
ร่องรอย
ตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อยที่ตรงหน้า
ภาพเธอยิ้มยังปริ่มอยู่ริมตา
คิดถึง โหยหาและอาวรณ์
อยู่ใกล้..ฟ้าดูกว้าง
แต่เมื่อห่างฟ้ากลับกว้างกว่าวันก่อน
กว้างจนเจียนใจจะขาดรอน
เหมือนกว้างไกลกว่าก่อนก่อนที่ผ่านมา
ตัวอักษรเหงาเหงา
เล่าเรื่องแต่เรื่องเล่าที่เหว่ว้า
หากจะพอเป็นสุขบ้างบางเวลา
ก็เมื่อหนึ่งคน ตรงปลายฟ้า..บอกคิดถึง
5 พฤษภาคม 2548 20:26 น.
หมอกจาง
บางเบา..
ดังสายลมโชยเหงาเหงา
พัดเจือความเศร้ามาเบาบาง
มากไป น้อยไป
เธออยากให้เข้าใกล้หรือให้ห่าง
ด้านซ้ายด้านขวาหรือกึ่งกลาง
ก็ตามแต่เธอจัดวางให้เหมาะใจ
ฉันเหงา
พานพบแต่เรื่องเศร้าจนหวั่นไหว
หวั่นกลัวว่าจะใกล้หรือไกลไป
เหินห่างไปไหมหรือใกล้เกิน
บางเบา..
ดังลมพานมาบอกเล่าเพียงผิวเผิน
วนเวียนหวังเผื่อเขาเชื้อเชิญ
ดูขัดเขินน่าขำอยู่ร่ำไป
24 เมษายน 2548 18:09 น.
หมอกจาง
วอนน้ำ ซัดผืนทราย เพื่อลบรอยเท้า
ที่ทิ้งเรี่ย หล่นราย เป็นรอยจาง
พานพบ เถิดขอ เพียงผ่านทาง
แม้แต่ร่องรอยบาง อย่าทิ้งรอย
สายลม สายลม
ผ่านพรม โชยพัด เพียงแผ่วค่อย
รู้ไหม ผืนทราย ยังหลงคอย
ด้วยหลงรูป หลงรอย แห่งริ้วลม
วอนคลื่น วอนน้ำ ซัดทราย
น้ำก็กลับ ทิ้งหมาย มาผสม
ริ้วน้ำ ซ้อนทับ กับริ้วลม
ที่ต้องตาย ด้วยตรอมตรม คือผืนทราย
5 เมษายน 2548 11:18 น.
หมอกจาง
ความแตกต่าง..
ฉันรออยู่ตรงกลาง
รอคอยเพียงความฝัน
เธอเรียกร้อง เธอปวดร้าว
ไม่เคยดู ว่าฉันก็เหน็บหนาวเท่าเท่ากัน
เธอเห็นเพียงภาพเธอหนาวสั่น
แหละมองไม่เห็นฉัน ที่ยืนบนทุ่งน้ำตา
แตกต่าง..
ฉันเพียรทำทุกอย่าง ทำจนอ่อนล้า
รอคอย ให้เธอเดินเข้ามา
รอคอยเธอลืมตา มองออกมา เปิดหัวใจ..
เธอเรียกร้อง เธอเรียกร้อง
ได้หนึ่งเพื่อเอาสอง จะมีที่สิ้นสุดไหม
พบกันที่ครึ่งทาง ยังมีที่ว่างเพียงเธอเปิดใจ
มองสิ่งต่างต่างจากมุมใหม่
เพราะลำพังฉัน ไม่อาจทำให้โลกนี้สดใส..
..หากเธอไม่ช่วยกันอีกแรง..