21 สิงหาคม 2548 08:36 น.
หมอกจาง
เธอ..เป็นตัวของเธอ..อยู่อย่างนั้น
และฉัน ก็ยังคือฉันคนเก่า
ร่าเริง อ่อนไหว แอบเหงา
ง่ายดายกับความเศร้า..ที่แวะเวียนเข้ามา
บนความแตกต่าง
ในความใกล้ชิด..เหมือนความอ้างว้างนั้นยิ่งกว่า
เธอเก็บ..เธอซ่อน..อะไรต่ออะไรไว้ในแววตา
และฉัน..คือคนที่คอยค้นหา..เหมือนทุกที
เข้าใจ..และ..เข้าใจ
ฉันหาเหตุผลมากมาย..เพียงเพื่อคำคำนี้
เธอเองย่อมมีเหตุผล..และนั่น..ย่อมเป็นเหตุผลที่ดี
ฉันยอมรับในวิถี..ในทางของเธอตลอดมา
วันนี้..ไม่มีอะไรต่างจากวันเก่า
ฉันไม่ได้เหงากว่าเคยเหงา..เพียงแค่ฉันเหนื่อยล้า
ฉันคอยมองหาเหตุผลให้เธอ..เสมอ..อย่างชินชา
หากแต่วันนี้..อาจเพียงแค่วันนี้..ที่ฉันอยากบอกกับเธอว่า..
ฉันเหน็ดเหนื่อยเกินกว่า..ที่จะคอยมองหาเหตุผลใด
17 สิงหาคม 2548 11:33 น.
หมอกจาง
แผ่นฟ้าสีฟ้า
ท้องทุ่ง ต้นหญ้า หุบเขา
เมฆสวย แดดใส สายลมเบา
ไม่รู้จะเริ่ม จะเล่า จากตรงไหน
หากฉันจะเอ่ยถึงฟากฟ้า
ก็ไม่รู้จะบอกว่ากว้างอย่างไร
ขอบฟ้าจรดขอบฟ้านั้นแค่ไหน
จะเอาคำสักเท่าไรบรรยายคำ
หากฉันเล่าถึงสีของแดดสวย
คงไม่ช่วยบรรยายอุ่นที่อบร่ำ
หากบอกเธอถึงเนินเขาต่อเนินเขาที่ซ้ำซ้ำ
เธอก็จะไม่ได้ยินถ้อยคำในลมไกว
หากฉัน เล่าถึง หอมของดิน
เธอก็คงไม่ได้กลิ่นของดอกไม้
หากฉันเล่าถึงลม ที่พัดน้ำเป็นระลอกลาย
เธอคงไม่เห็นตะวันยามสาย ท่ามกลางหมู่เมฆที่ผกผิน
ไม่ว่าฉันจะเล่าได้ดีสักเพียงใด
ก็คงมีดอกไม้สักดอก ที่เธอไม่ได้กลิ่น
เธอคงไม่อาจมองเห็นนกทุกตัวที่โผบิน
จึงอยากให้เธอมายล..ยิน..
และสัมผัสทั้งหมด..ด้วยตัวเอง
14 สิงหาคม 2548 17:44 น.
หมอกจาง
เมื่อเธอไม่เหมือนใคร
รอบข้างล้วนแล้วแต่สดใส
มีเพียงเธอที่มืดมัว
จมอยู่กับความหวั่นไหว หวาดกลัว
เหลียวมองรอบกาย มองไปทั่ว
เพื่อที่จะค้นพบ..
ว่าตัวเธอนั้นต่างจากใครใคร
อย่ากลัวความแตกต่าง
อย่าจมกับความอ้างว้าง หรือความสงสัย
ในสิ่งที่เกินที่ขาด
ที่ทำให้เธอไม่อาจเข้ากับใคร
สิ่งนั้นมีไว้.. สำหรับความหมายในตัวเธอ
ค้นหา เคียงข้าง
ณ ที่หนึ่ง มีที่ว่างให้เธอเสมอ
ที่..ที่ไม่ใช่ของใครนอกจากเธอ
ช่องว่างที่ไม่ใช่ความพลั้งเผลอ
แต่รอเธอ มาจัดวาง
เธอเป็นขอบ
ฉัน..อาจเป็นตรงกลาง
เธอเป็นท้องฟ้าที่ใสสว่าง
และฉันอาจเป็นต้นไม้
หรือเธออาจเป็นลำธาร
เพื่อที่จะไหลผ่าน..
และฉัน..คือเงาเมฆที่ทักทาย
เธอไม่ได้แตกต่าง
เพื่อที่จะโดดเดี่ยวและเดียวดาย
หากแต่เธอแตกต่าง อย่างมีความหมาย
..............................
เพื่อเติมเต็มที่ว่าง ที่เป็นของเธอ
12 สิงหาคม 2548 07:10 น.
หมอกจาง
ไม่มีสิ่งพิเศษมามอบให้
ไม่มีการ์ดอวยพรสักใบหนึ่ง
ไม่มีคำสวยสวยที่ซึ้งซึ้ง
ว่ารักแม่นั้นรักถึงขนาดไหน
คงไม่เข้าไปกราบตรงหน้าตัก
ด้วยคุ้นเกินจึงเขินนักเกินทำไหว
ก็ยกมือไหว้แม่มาแต่ไกล
เหมือนเคยทำอยู่อย่างไรก็อย่างนั้น
ดูทีวีก็เอาหัวไปหนุนตัก
คือความรักไร้คำรักมากางกั้น
คือห่วงใยเข้าใจกันและกัน
แม่รักฉัน ฉันรัก แม่ก็รู้
จะวันนี้วันไหนไม่แตกต่าง
จะอยู่ใกล้อยู่ห่างก็รู้อยู่
ใช่แม่พระแม่พรหมหรือแม่ครู
คือแม่ฉันใครมาตู่คงไม่ยอม
ไม่มีพวงมาลัยมะลิร้อย
มีแต่คอยจะถามไถ่ว่าผ่ายผอม
ทั้งคำพูด ทีท่า ไม่ซักซ้อม
..ก็หอมแม่อย่างเคยหอมอยู่ทุกวัน
7 สิงหาคม 2548 21:50 น.
หมอกจาง
ทะเลดอกไม้ ทะเลดอกไม้
เจ้านกน้อย..
เกาะกิ่งโน้น เกาะกิ่งนี้
ตาของเจ้า คงลานตาด้วยสีขาวของดอก
เทาของท้องฟ้า ที่ทอเป็นพื้นทาบกับกิ่งดำเข้ม
ขับให้ดงดอกไม้..
กลับดูยิ่งสวย ยิ่งลึกซึ้ง
ฉันไม่ได้แวะขอปันน้ำหวาน
และไม่ได้ร้องขอกิ่งก้านหรือดอกใด
เพียงชม เพียงดู
เพียงมาซึมซับความงามด้วยหัวใจ
ทะเลดอกไม้ ทะเลดอกไม้
เจ้านกน้อย..
เกาะกิ่งโน้น เกาะกิ่งนี้
ฉัน..
ขอเป็น..เพียงผู้มาเยือน
ที่แผ่วเบากว่าละอองฝน
และเงียบงัน..กว่าสายลม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1346
