27 พฤศจิกายน 2553 09:43 น.
หนูสน
พ่อทำงาน เพื่อบ้าน ไม่มีบ่น
หลายสิบปี พ่อทน สรรค์สร้างไว้
ปูฐานมั่น เพื่อลูก ก้าวต่อไป
เหงื่อรินไหล พ่อทำ ให้ย้ำเตือน
เพราะพ่อเหนื่อย หนักหนา มามากแล้ว
คงไม่แคล้ว ต้องพัก ประจักษ์เหมือน
พ่อยึดมั่น ความดี มิลืมเลือน
ไม่แชเชือน เพื่อพ่อ ขอทำดี
16 พฤศจิกายน 2553 11:32 น.
หนูสน
จำจากจรเมืองนครศิวิไลซ์
มุ่งหน้าสุ่บูรพาฟ้ากว้างใหญ่
เปลี่ยนมุมใหม่ในชิวิตลิขิตตน
กล่าวอำลาหมู่มวลมิตรให้คิดถึง
หวนคะนึงถึงความหลังครั้งน่าสน
ร้อยเรื่องราวพันความรู้หมืนผู้คน
บันทึกบนความทรงจำย้ำเตือนมา
ยังจำได้มีมิตรหนึ่งพึงรู้จัก
จึงตระหนักนำเรียนรู้ดูคุณค่า
เชิญชวนนักกวีน้อยด้อยวิชา
แล้วนำพาสู่บ้านกลอนกวีไทย
พบปะกับครูกลอนสอนความรู้
แนวทางปูดูเหมาะสมสังคมใหม่
ตื่นตะลึงปะทึ่งโปะโลกออนไลน์
เปิดโลกทรรศน์กว้างไกลให้ตื่นตา
ความคิดเห็นเป็นเช่นนี้เป็นเช่นนั้น
กลอนประชันประลองภูมิกันถ้วนหน้า
มิตรภาพก่อกำเนิดเกิดขึ้นมา
ใช่มายาสัมผัสได้ในบ้านนี้
ด้วยเทคโนโลยีอันทันสมัย
เอื้อนเอ่ยโอภาปราศรัยได้ทุกที่
แม้นไกลห่างร้อยพันหมื่นเท่าทวี
เพียงเศษเสี้ยววินาทีได้พบพาน
จากน้ำหมึกจารึกลงบนกระดาษ
ความคิดถึงแม้นมาดมีมหาศาล
หลากถ้อยคำพรรณนายากจดจาร
พับประสานแสตมป์ติดคิดส่งไกล
ส่งสารเสียงสื่อถึงกันในวันหนึ่ง
โทรศัพท์คือที่พึ่งสมัยใหม่
ดังภาพฝันบันดาลใจเชื่อมใจ
แม้นห่างไกลได้พูดคุยเหมือนเคียงกัน
เป็นมิติมายาลวงหรือไรเล่า
โลกใบเก่าต่างใบใหม่ช่างน่าขัน
โลกออนไลน์ได้เรียนรู้ร่วมแบ่งปัน
หรือแข่งขันชิงเด่นดีอวดวิชา
อยากตะลุยโลกกว้างผ่านอินเทอร์เน็ต
แม้ไม่เก็ทแต่ต้องฝึกและค้นคว้า
ปากเป็นเอกโบราณย้ำเตือนวาจา
ใช้ภาษาถูกต้องครรลองมี
ตามให้ทันมีให้รู้อย่างใครเขา
เฟสบุ๊คเราเอาอย่างบ้างทางวิถี
ได้พบปะพูดคุยมิตรไมตรี
รูปภาพมีโชว์หราให้ฮาครืน
ทั้งฮอทเมล์อีกจีเมล์สมัครไว้
มีอีเมล์จดหมายไวไม่ขัดขืน
เร็วฉับไวไม่เชื่องช้ำให้กล้ำกลืน
ติดต่องานไหลลื่นจำขึ้นใจ
เปิดบ้านโน้นโผล่เว็บนี้มีทีท่า
แสนสนุกเริงร่าสมสดใส
ไทยโพเอ็มบ้านกลอนกวีไทย
ได้ออนไลน์พบปะภาษากวี
อีกสังคมใหญ่ใหญ่ได้รู้จัก
ล้วนตระหนักได้เรียนรู้อีกแล้วนี่
ใช้วิจารณปัญญาถ้อยพาที
ล้านยินดีเว็บพันทิปโลกออนไลน์
ด้วยใจรักอักษรศิลป์และภาพวาด
อีกภาพถ่ายโปสการ์ดสีสดใส
สื่อส่งถึงมวลมิตรเพลิดเพลินใจ
แสนยินดีได้มิตรใหม่ให้ไมตรี
อีกชุมชนเบอห้าที่บ้าเห่อ
เฝ้าพร่ำเพ้อมากมายในช่วงนี้
คือดูหนังแล้วเกิดความรู้สึกดี
“สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก”ชักนำใจ
เกิดเป็นบ้านรวมพลคนรักหนัง
เล่าให้ฟังดูมากรอบตอบถามได้
อินกับธีมของหนังแรงบันดาลใจ
เป็นพลังอันยิ่งใหญ่ได้พึ่งพา
การใช้สารสื่อสรรค์ทันสมัย
เกิดประโยชน์กับกายใจมากคุณค่า
ต้องเลือกเฟ้นแสนความรู้ล้านวิชา
เปิดปัญญาก้าวไกลในชีวี
เพื่อสนองตอบความต้องการของมุนษย์
ไม่มีที่สินสุดแนววิถี
ช่างประดิษฐ์คิดค้นล้นปฐพี
สนองโลกียวิสัยในอัตตา
ห่างซีกโลกชิดใกล้ใช้อินเทอร์เน็ต
เปิดเว็บแคมแชทเฟสบุ๊คได้พบหน้า
หายคิดถึงง่ายดายชื่นอุรา
ตามองตาส่งเสียงไปได้ยินดี
แต่ความคิดเสี้ยวหนึ่งนั้นตรงข้าม
อีกนิยามทำให้ห่างอย่างหลีกหนี
ไม่ถนอมความคิดถึงที่พึงมี
รู้สึกดีเลือนรางจางหายไป
อนิจจังวัตสังขารา
เหล่านกกาอาศัยต้นไม้ใหญ่
ป้องลมแดดเงาฝนพึ่งร่มใบ
ถึงคราล้มไร้ไม้ใหญ่ให้พึ่งพา
เหล่านกกาจำจากจรผลัดถิ่น
ออกโบยบินสู่โลกกว้างกลางเวหา
ต้นไม้ใหม่เพิ่งตั้งต้นบูรพา
แผ่กิ่งก้านสาขาน่าสนใจ
มาวันนี้มาลงหลัก ณ สถาน
แม้มิใช่ถิ่นกันดารแต่แปลกใหม่
จำต้องห่างวางละโลกออนไลน์
โลกความจริงที่กว้างใหญ่ได้เผชิญ
ต้องเรียนรู้จดจำทำชีวิต
แต่ไม่คิดลาร้างทำห่างเหิน
เพราะชีวิตยังคงต้องก้าวเดิน
มิลาเพลินจะหวนกลับขอสัญญา
จากเด็กกวีตัวน้อยด้อยความรู้
ขอบคุณครูแนะแนวทางการศึกษา
ขอบคุณมิตรภาพอันตรึงตรา
ก่อนอำลาเล่าเรื่องเป็นเช่นนี้เอย..
หน้าส่วนตัว
4011
