24 ตุลาคม 2547 20:00 น.
หนูชอบขึ้นดอยค่ะ
เธอเองก็รู้ใช่มั้ย ว่า เรา...ไกลกัน....มาก ไม่อาจอยู่ด้วยกันได้
แล้วทำไม...เธอเอาแต่คอยจับผิดกัน..อยู่อย่างนี้
เธอเองปวดใจ...ฉันก็ไม่ต่างกัน
เข้าใจนะ...ว่า..ห่วง...ว่า...หึง
..ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง...ให้เธอเชื่อใจ
บอกได้มั้ย...ทำยังไง..ให้เราไม่ต้องมาทะเลาะกันอย่างนี้
จะทำทุกอย่าง..ให้เรา..กลับมาเหมือนเดิม
จะเป็นไปได้มั้ยนะ..
ฉันเคยทำผิดกับเธอ...
จะเป็นไปได้มั้ยนะ..
ที่จะลืมเรื่องร้าย ๆ ที่ผ่านมา..แล้วมาเริ่มกันใหม่
ฉันรักเธอ..รักเธอเสมอ..ไม่เปลี่ยนแปลง
9 ตุลาคม 2547 11:03 น.
หนูชอบขึ้นดอยค่ะ
ฉันกับเขา..เราคบกันได้สองปีแล้ว..สองปีแล้วซินะ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจัง
ฉันยังจำได้ดี วันที่เราเจอกันครั้งแรก เพียงแค่เห็น ฉันก็รู้สึกชอบในความน่ารัก ทำให้ฉันหัวเราะได้เรื่อย ๆ แล้ว..เราก็เป็นคนรักกัน
มีความสุขมากเลยนะ กับการได้อยู่ใกล้ๆ กัน โลกมันช่างน่าอยู่ อยากไปโรงเรียนทุกวันเลย เพื่อจะได้ไปเจอเขาคนนั้น
ฉันรักเขานะ รับได้ในทุก ๆ สิ่งที่เขาเป็น รัก ที่เขาเป็นตัวเขา
แล้ววันนึง ฉันก็เข้าใจคำว่า คิดถึง คิดถึงมาก คิดถึงมากนะ
เราต้องเรียนคนละที่ ไกลมาก ตอนแรกที่ได้รู้ ทั้งฉันและเขา ต่างก็ร้องไห้ ฉันไม่อยากไกลจากเขา เขาอยากอยู่ใกล้ฉัน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
ไม่เป็นไร .. ถึงตอนนี้ก็เริ่มทำใจได้ ฉันก็พยายามไปหาเขาทุกเดือน เดือนละครั้ง ฉันไม่อยากต้องไกลจากเขาอย่างนี้เลย
เวลาที่เราทะเลาะกัน มันแย่มากเลยนะ ที่อยู่ไกลกันอย่างนี้ ฉันไม่ชอบเลย ไม่อยากให้เรามาทะเลาะกันอย่างนี้ ทั้ง ๆ ที่เราทั้งสองก็รักกันมาก มากจนฉันไม่คิดจะมีคนอื่นอีก
อยากบอกขอโทษในเรื่องที่ฉันต้องทำให้เธอร้องไห้ ขอโทษจริง ๆ เธอจะอภัยให้ฉันได้ไหม อย่าเมินเฉยอย่างนี้เลยนะ ฉันขอโทษจริง ๆ
ขอโอกาสให้ผู้หญิงคนนี้..ได้มั้ย
หน้าส่วนตัว
1035
