กำเนิดลูก

หนุ่มอุบล

   ลมพัดโชยโบยไหวไล้ผิวผ้าง             
ฟ้าระเรื่อเมื่อใกล้สางพรางชิดใกล้
รัดแรงรัดกลัดกลุมไฟสุมไฟ	               
โอนอ่อนไหวตามแรงรัดกลัดกอดกลม

   พนมนบกรก่ายไหว้ไท้เทพ	               
อิงแอบอิงสิงเสพฤาเสพสม
มิหมายมาดวาดระบายคลายรมณ์         
เพียงอ้อนพรหมณ์พลอยพิมพ์พริ้มกุมาร

   นับวันผันเปลี่ยนเดือนเคลื่อนสู่เก้า     
ระอุอ้าวระอุอวลล้วนผสาน
แม้เดินเหินย่างเท้าเฝ้าตรวจทาน       
ระแวดระวานทุกด้านผ่านจวงจินต์

   มิปริปากบากบั่นกลั้นในอก	               
เลือดหล่อเลือดผ่านรกปรกดวงผิน
กี่ทิวาราตรีที่ยลยิน	               
จวบวันเจ้าเนาดิ้นรินพร่างใจ

   กี่หมื่นสุขแสนเศร้าเฝ้าทนแทน          
กี่หมื่นแสนน้ำตาพร่าพร่ำไหล
กี่ฝนหนาวร้าวรานซาบซ่านใน            
กว่าจะเติบโตใหญ่ได้เป็น คน


  ทน แม่ทนเพื่อเจ้า         เฝ้าอด ทนแฮ		
ทุกข์ แม่ทุกข์เลือดหยด   หยัดยั้ง		
เพื่อ ลูกแม่ยอมอด   หวังลูก อิ่มนา
ลูก แม่ลูกผูกรั้ง       จวบสิ้นรินลมใจ