26 มกราคม 2549 12:17 น.
หนุ่มอุบล
เขียวขจีสุกอร่ามแล้ว หลายครา
ชุบชีพเลี้ยงประชา หมื่นล้าน
กี่แล้งกี่ฝนพา พัดผ่าน
กี่อุ่นกี่หนาวสะท้าน ทุ่งท้องทรัพย์อุดม
นิ้วประนมแม่โพสกขึ้น เหนือเศียร
ที่ลูกปลูกย่ำเวียน ต่อไท้
กี่เท้าย่ำลงสะเทือน ต่อแม่
แม่มิหลั่งมิร่ำไห้ หยดพื้นสักครา
เพียงบาทาหนึ่งผู้ เหยียบกราย
แม่กลับร่ำฟูมฟาย ซอกน้ำ
ลูกเทียวเที่ยวสืบสาย เสาะสืบ
อยากกระทืบกระทืบซ้ำ หนึ่งผู้จมดิน
หนึ่งดินยังค่าล้น เกินเปรียบ
ทุรชนใยย่ำเหยียบ อกพื้น
ค่าเจ้าบ่เทียมเทียบ หนึ่งฝุ่น ธุลีดิน
ทุ่งร่ำช้ำชอกสะอื้น กี่ม้วยมิทดเทียม
25 มกราคม 2549 13:04 น.
หนุ่มอุบล
ความเป็นไทหมดสิ้น จริงฤา
ความสงบเงียบกลับกระพือ ปราดเปรี้ยง
วิถีที่ยึดถือ กลับเปลี่ยน
ไทยวัฒนธรรมหมดเกลี้ยง ลบพื้นไผทครอง
ตรองดูเถิดพี่น้อง ผองไทย
เรารับเอาสิ่งใด ประกอบสร้าง
สุขทุกข์อยู่ที่ใจ ปราชญ์บอก
จงตรึกอย่านึกร้าง ห่อนสิ้นวิถีไทย
หน้าส่วนตัว
959
