5 พฤศจิกายน 2544 07:13 น.
หนุมาน
แม้นไม่มี วจีหวาน ขานขับเจ้า
พี่นี้เฝ้า รักเจ้าอยู่ มิรู้หาย
แม้นไม่มี ที่ต้องตา มาข้างกาย
ถ้าคว้าถึง แลดึงได้ จะหมายไป
อยากได้เดือน เรือนระยับ ประดับฟ้า
จะเหาะไป ในเวหา คว้าให้ได้
อยากได้เดือน เหมือนกับพี่ นี้ยาใจ
จะรีบวาง พลางเอ่ยให้ ได้หมายเชย
อยากได้ดาว พราวพร่าง กลางเวหน
จะเห็นชัด ในบัดดล จนกล้าเอ่ย
อยากได้ดาว ขาวเพริศแพร้ว แล้วทรามเชย
เพียงเจ้าเอ่ย เฉลยมา จะหาไป
รักเจ้ายิ่ง มิ่งกมล ดลใจจิต
ยอดชีวิต พิศพริ้งเพริศ ประเสริฐใส
รักเจ้ายิ่ง ปลารักน้ำ ฉ่ำชื่นใจ
เวียนว่ายวาด สะอาดใส ใจแก้วตา
1 พฤศจิกายน 2544 21:32 น.
หนุมาน
เฝ้าถักทอความฝันวันสดสวย
มุ่งมั่นด้วยแรงใจใส่ความหวัง
ตักเตรียมทรายกองน้อยเต็มกำลัง
เริ่มกางผังแล้วก่อปราสาททราย
ก่อกำแพงแข็งแรงห่างจากหาด
เรียงรายลาดเชิงเทินป้อมปืนใหญ่
ขุดคูเมืองโดยรอบขอบน้ำใส
ปราสาทใหญ่สูงค่าน่าชมเชย
ตากลมแดดแผดเผาน้ำระเหย
ความแข็งแรงที่เคยมีหดหาย
ทรายเริ่มแห้งแตกร้าวมีประปราย
ห่วงไม่หายกลัวทรายปราสาทพัง
ยังไม่วายเมื่อฝนเริ่มตั้งเค้า
ใจเริ่มเศร้าห่วงพะวงสงสัย
รีบเดินไปหลังสวนหาตะไคร้
รีบจุดธูปบนท่านไท้เทวา
รอดจากฝนมาได้ใจชุ่มชื่น
ยินเสียงคลื่นล้อลมชมความสวย
หากคลื่นแรงสาดซัดพี่คงม้วย
เสียใจด้วยความหวังพังทะลาย
1 พฤศจิกายน 2544 21:26 น.
หนุมาน
แต่ก่อนกาล นมนาน ละหารน้อย
ไหลรินอ่อย คอยเลียด เฉียดทิวป่า
ผ่านแก่งหิน ดินทราย แมกไม้มา
บุญนำพา มาพบ คบนงราม
เดี๋ยวนี้แล แปลเป็น ลำน้ำใหญ่
ไหลเรื่อยไป ใครเห็น น่าเกรงขาม
หินยังกร่อน ผ่อนให้ ใจทำตาม
รากไม้น้ำ แหลกลาน พาลกระเด็น
เหลือแต่แม่ เนื้ออุ่น กรุ่นขุนเขา
ใจหนักแน่น แม้นเรา เขาไม่เห็น
ไหลมานาน นานนัก ทักเสียงเย็น
ก็คงเป็น แค่พัก ปักหลักรอ
1 พฤศจิกายน 2544 21:19 น.
หนุมาน
แม้ไม่มี กลิ่นหอม ดอมดมได้
เจ้าก็ใช่ ไร้สิ้น เสน่หา
กลีบดอกสวย รวยพร่ำ พรรณา
สีจับตา หน้าใส ให้หมายปอง
พอพี่บิน ผ่านผัน หันหลังกลับ
หยุดบินปั๊ป อยากเด่น เป็นเจ้าของ
สวยอย่างนี้ มีหลาย ชายหมายปอง
ขอจงตรอง ถ้วนถี่ พี่อีกคน
หน้าส่วนตัว
1390
