1 พฤศจิกายน 2544 21:26 น.
หนุมาน
แต่ก่อนกาล นมนาน ละหารน้อย
ไหลรินอ่อย คอยเลียด เฉียดทิวป่า
ผ่านแก่งหิน ดินทราย แมกไม้มา
บุญนำพา มาพบ คบนงราม
เดี๋ยวนี้แล แปลเป็น ลำน้ำใหญ่
ไหลเรื่อยไป ใครเห็น น่าเกรงขาม
หินยังกร่อน ผ่อนให้ ใจทำตาม
รากไม้น้ำ แหลกลาน พาลกระเด็น
เหลือแต่แม่ เนื้ออุ่น กรุ่นขุนเขา
ใจหนักแน่น แม้นเรา เขาไม่เห็น
ไหลมานาน นานนัก ทักเสียงเย็น
ก็คงเป็น แค่พัก ปักหลักรอ
1 พฤศจิกายน 2544 21:19 น.
หนุมาน
แม้ไม่มี กลิ่นหอม ดอมดมได้
เจ้าก็ใช่ ไร้สิ้น เสน่หา
กลีบดอกสวย รวยพร่ำ พรรณา
สีจับตา หน้าใส ให้หมายปอง
พอพี่บิน ผ่านผัน หันหลังกลับ
หยุดบินปั๊ป อยากเด่น เป็นเจ้าของ
สวยอย่างนี้ มีหลาย ชายหมายปอง
ขอจงตรอง ถ้วนถี่ พี่อีกคน
หน้าส่วนตัว
512
