8 กันยายน 2547 21:38 น.
หนึ่งในใจ
ณ ที่นี่ดลฉันให้ได้พบรัก
สุขยิ่งนักหวานล้ำเหลือคำขาน
ความสัมพันธ์ฉันและเธอเริ่มเบิกบาน
แสนสำราญเบิกบานในใจเรา
อยากให้ใครในโลกนี้มีความรัก
จะได้เห็นเป็นประจักษ์ว่าไม่เหงา
รักให้ความอบอุ่นการุณย์เรา
เขารักเราเรารักเขาเฝ้าผ่อนปรน
อันรักแท้ถึงแม้มีอุปสรรค
มากมายนักแต่แก้ได้ในทุกหน
ด้วยพลังแห่งรักในใจตน
สุขเปี่ยมล้นทำให้ใจมีพลัง
เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ได้
ว่าทำไมจึงอ่อนไหวขนาดนี้
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอหรือเปล่านะคนดี
ทำให้ฉันเป็นได้ขนาดนี้ไม่เข้าใจ
รู้สึกห่วงใยเธอมาก
และไม่อยากให้เธอจากฉันไปไหน
โปรดอยู่ต่อสร้างความรู้สึกนี้ต่อไป
ให้ฉันได้ฝากหัวใจไว้กับเธอ
8 กันยายน 2547 21:32 น.
หนึ่งในใจ
รู้ทั้งรู้ ว่าเขา นั้นไม่รัก รู้ทั้งรู้ สักวัน ต้องผิดหวัง
รู้ทั้งรู้ หัวใจ ต้องภินท์พัง รู้ทั้งรู้ ยังหวัง ยังห่วงใย
รู้ทั้งรู้ ยิ่งเหม่อ ยิ่งเพ้อหา รู้ทั้งรู้ มีค่า เสียเมื่อไร
รู้ทั้งรู้ ความรัก ที่ให้ไป รู้ทั้งรู้ สิ่งที่ได้ คือ น้ำตา
6 กันยายน 2547 23:30 น.
หนึ่งในใจ
รัก ที่ซ่อนในส่วนลึก รัก ที่เก็บความรู้สึกไว้ในนั้น
รัก สองเราที่ไกลกัน รัก มีเพียงฉันทีเต็มใจ
รัก จากคนคนหนึ่ง รัก ที่ลึกซึ้งแต่หวั่นไหว
รัก ที่มอบเต็มหัวใจ รัก ที่เธอได้ไม่เท่ากัน รัก เธอไม่รับความรู้สึก รัก ในส่วนลึกมีเพียงฉัน รัก ที่เธอไม่เปิดใจกัน รัก ที่ฉันทรมาน
รัก ข้างเดียวที่จริงใจ รัก คาดหวังกลับไม่หวาน
รัก ที่เจ็บ ทนเจ็บ มาเนิ่นนาน รัก รักร้าว ร้าวราน นั้นเพื่อเธอ
6 กันยายน 2547 23:16 น.
หนึ่งในใจ
สักครั้งในชีวิตที่คิดฝืน กับวันคืนฉันยืนอยู่กับที่
กับความหลังพังทลายลงตรงนี้ ย่ำชีวีไม่ถวิลสิ้นศรัทธา
ฉันหัวเราะเยาะให้กับตนเอง เป็นบทเพลงไร้สำเนียงเสียงห่วงหา
เพรียกอ้อนวอนถอนใจในวาจา ที่ทนฝ่าปล่อยฝันนั้นมลาย
ใจหนึ่งคิดจะท้อค่อยเริ่มต้น เริ่มแล้วเริ่มดั้นด้นกลับเลือนหาย
ได้แต่หวังสู่หวังอยู่วังวาย ฝันดีกลายเป็นฝันร้ายเผาผลาญใจ
อีกสักครั้งเป็นไรในชีวิต กับความคิดสู้ความจริงสิ่งสดใส
ท้อบ้างเป็นบางครั้งที่ก้าวไป แม้ยาวไกลลองก้าวเดินสร้างหนทาง
ฉันยืนขึ้นยิ้มพริ้มเพราก้าวเดินต่อ ทุกข์เพียงพอกับความหลังอันอ้างว้าง
เก็บเป็นบทเรียนเขียนอ่านไว้ไม่จืดจาง สู่ความจริงโลกกว้างไม่หวาดหวั่น
ยิ้มอีกสักครั้งก่อนจะต่อสู้ ก่อนเรียนรู้อีกครั้งคิดสร้างสรรค์
เงยหน้าท้าอุปสรรคที่ขวางกั้น หัวใจฉันมีความหวังกว่าครั้งเดิม
29 สิงหาคม 2547 16:26 น.
หนึ่งในใจ
เพื่อนเอ๋ยเพื่อนรัก ด้วยประจักษ์นักแน่แท้หาใดเหมือน
ยามผิดถูกชั่วดีเพื่อนคอยเตือน มิละเลือนหนีร้างจากหายไป
หนึ่งชีวิตมีกี่คนเป็นเพื่อนแท้ มาร่วมแก้ร่วมซึ้งได้ไฉน
แม้กี่หมื่นร้อยคนเวียนพ้นไป ก็มิเท่าหนึ่งในเพื่อนแท้เอย...
หน้าส่วนตัว
820
