23 กรกฎาคม 2546 14:40 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ไม่ต้องมาทำตัวเด่น
เอาเป็นว่าฉันเห็นและไตร่ตรองเองได้
อย่ามาวางมาดเท่ห์เกินหน้าใคร ๆ
ทำตัวเหมือนเดิมดีกว่าไหม...จะพิจารณา
ถ้าเป็นหินอย่างไรมันก็เป็นหิน
ฉันนี่แหล่ะจะเป็นผู้ตัดสินคงเหมาะสมกว่า
อยากรู้จักตัวจริงของเธอโดยไม่ต้องเสริมแต่งขึ้นมา
เธอคือเพชรเจียรไนล้ำค่า
หรือแค่กรวดธรรมดากลางผืนทราย
23 กรกฎาคม 2546 14:37 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ผ่านประสบการณ์มาก็เยอะ
ตำราหนาเตอะก็เคยศึกษา
แต่เซ่อไปเลยเจออย่างนี้เข้าหมดปัญญา
กับคนหนึ่งที่งดงามกว่าแต่อีกคนก็ดีสุดใจ
..................ระหว่างสองคนนี้...................
เป็นการยากเต็มทีที่ต้องเลือกให้ได้
เมื่อคนหนึ่งก็รักส่วนอีกคนก็ศรัทธาด้วยใจ
แต่ที่สับสนยิ่งกว่าสิ่งใดคือ..ต้องมีผู้จากไปลำพัง
ไม่อยากเห็นคนใดคนหนึ่งร้องไห้
กับการตัดสินใจเพียงหนึ่งครั้ง
เพราะทั้งคู่คือความปรารถนาอย่างจริงจัง
จวบจนวันนี้ก็เลยยังไม่อาจให้ความหวังกับใคร
23 กรกฎาคม 2546 14:35 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ตลกน่า...บอกว่ารัก
นี่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่เท่าไหร่
แถมบอกว่าบุพเพสันนิวาสกำหนดใจ
ช่างกุเรื่องเหลวไหลเป็นขั้นตอน
เซ็งแล้วของพรรค์นี้
คนที่คบมาหลายปียังกะล่อน
ไอ้นี่แค่อาทิตย์เดียวทำวิงวอน
รอไปเถอะฉันไม่ใจอ่อนอย่างที่แล้วมา
ไหนบอกว่าเวลาพิสูจน์คนได้
รักกันมานานเท่าไหร่โอ๊ย..จี๋จ๋า
ผลสุดท้ายมันไม่เกี่ยวกับเวลา
ไม่มีแล้วจะพลาดอีกครารู้จักจำ
23 กรกฎาคม 2546 14:32 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เจ็บใจที่สำคัญผิด
มัวแต่หลงคิดว่าเธอเป็นคนดีซะทุกครั้ง
เพราะมองโลกในแง่เดียวจึงไม่เคยระวัง
ขนาดนักปราชญ์ยังพลั้งเราผิดบ้างคงไม่เป็นไร
จะได้เก็บไว้เตือนตน
ที่คิดว่าไอ้ที่วิเศษท่วมท้น...มันจริงซะที่ไหน
สันดานดิบไม่ต่างไปจากคนเลวทั่วไป
อุตส่าห์ลงทุนวาดภาพพจน์ซะยิ่งใหญ่
............นึกว่าไม่มีใครรู้ทัน...........
ไม่ต้องแกะรอยให้เห็นพิรุธ
ถึงจะรู้ว่าเฮริท์สุด ๆแต่ก็อยากหัวเราะลั่น
เยาะเย้ยคนชั่วฉันก็โงหัวขึ้นได้เหมือนกัน
สิ่งสวยงามปรุงแต่งก็เท่านั้น
เพราะวันนี้ฉันรู้จักเธอดี
12 กรกฎาคม 2546 09:18 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เธอเคยบอกว่าเทสต์เธอไม่ใช่แบบนี้
คุณสมบัติที่ฉันมีเธอไม่เคยใฝ่ฝัน
ก็ปรับตัวทุกอย่างแล้วเอาไงกัน
อยากให้เธอบอกมาเท่านั้นต้องการอะไร
แค่อยากจะรู้สักนิด
ผู้หญิงอย่างที่เธอคิดมันเป็นแบบไหน
อยากได้นักหรือไอ้ที่สวย ๆบาดใจ
ฉันพูดถูกใช่ไหม...ไอ้แบบที่จริงใจเธอไม่ต้องการ