11 กรกฎาคม 2546 10:42 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ฉันไม่ต้องการความสงสาร
ไม่ต้องการให้ใครสมน้ำหน้า
ฉันอยู่ได้แม้ไม่มีใครซับน้ำตา
ไม่ต้องมาทำห่วงหาใยดี
ถ้าไม่รักก็เลิกรา
บอกกันมาดีกว่าทำอย่างนี้
ฉันไม่ต้องการหรอกนะความหวังดี
กับคนที่ไร้หัวใจอย่างเช่นเธอ
ทำทีท่าว่าห่วงใยอาวรณ์
มีความอาทรณ์ให้ฉันสม่ำเสมอ
แต่มีบ้างไหมความจริงใจจากเธอ
ไม่อยากฟังคำปรนเปรอที่จอมปลอม
10 กรกฎาคม 2546 08:40 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ฉันจะเลือกทางไหน
บอกรักเธอไปหรือจะทำเฉย
ยังคิดไม่ออกเลย
ก็เพิ่งเคยว้าวุ่นใจ
บอกแล้วกลัวเธอไม่รับ
แล้วใจจะแหลกยับหมองไหม้
แต่ถ้ายังเฉยไว้
ก็คงไม่ได้ใกล้สักที
ฉันจะเลือกทางไหน
จะบอกเธออย่างไรล่ะนี่
บอกรักเลยได้ไหมคนดี
บอกตรง ๆแบบนี้เลยแล้วกัน
10 กรกฎาคม 2546 08:38 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
อย่าดึงฉันไว้เลย
เมื่อเธอรู้สึกเฉยเมยกับฉัน
อย่าหลอกว่าจะผูกพัน
เมื่อฉันไม่อาจมีความสำคัญกับเธอ
จะดึงฉันไว้ทำไม
ให้ใจมันยิ่งเจ็บเพ้อ
ไม่รักก็ปล่อยไปได้ไหมเธอ
อย่าหลอกให้ฉันเก้อเพ้อคนเดียว
10 กรกฎาคม 2546 08:33 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
อยากมีเธอไว้นาน ๆ
ไม่อยากให้เวลาหมุนผ่านไปเร็วอย่างนี้
เราอาจเก็บคืนวันไม่ได้นะคนดี
แต่เราเก็บความรู้สึกที่มีไว้ได้ในความทรงจำ
เพราะเรื่องราวของหัวใจความรู้สึก
จะคงอยู่ในส่วนลึกคอยตอกย้ำ
ไม่อยากให้ความปวดร้างมาครอบงำ
และไม่อยากให้มีรอยช้ำในแววตา
อยากมีกันและกัน
ช่วยเติมเต็มฝันยามเหว่ว้า
ระหว่าเราไม่จำเป็นต้องมีสัญญา
หากแต่ผูกพันด้วยคำว่า
...ความเข้าใจ...
10 กรกฎาคม 2546 08:30 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ปล่อยให้ความคิดถึงเธอทำร้าย
เพราะไม่อาจทำอะไรได้มากกว่านี้
เข้าใกล้เธอก็ถอยห่างออกไปทุกที
เป็นระยะทางอันคงที่ระหว่างใจ
ให้ความเหงาปลอบโยนความรู้สึก
เก็บน้ำตาไว้ลึก ๆไม่อยากร้องไห้
ยอมรับว่าไม่อาจบังคับใคร
เพราะความรู้สึกของตัวเองยังบังคับไม่ได้เลยสักครา
หน้าส่วนตัว
432
