12 กรกฎาคม 2546 09:16 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ไม่เคอะเขินบ้างเหรอที่ทำอย่างนี้
กลับมาสัญญาว่าจะเป็นคนดีอีกแล้วใช่ไหม
อยากจะบอกอะไรบางอย่างอย่าหาว่าร้ายเกินไป
เก็บกลับไปเถอะหัวใจ...ฉันน่ะไม่ต้องการ
อย่าพูดว่าจะมีแต่ฉัน
ทั้ง ๆที่เคยเห็นกันเป็นแค่ทางผ่าน
ขอร้องเถอะเจ็บมาพอแล้วกับความร้าวราน
เหนื่อยเปล่าที่จะสาบาน
ฉันหมดความทนทานจะรับฟัง
12 กรกฎาคม 2546 09:14 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
อย่าถามฉันเลยเรื่องนี้
เพราะบางทีฉันก็ยังตอบไม่ได้
อยากรู้นักเหรอว่าฉันคิดยังไง
ก็ขอบอกไว้ว่ายังรัก...รักเธอคนดี
ให้เธอรอหน่อยสักนิด
เพราะฉันยังใช้ชีวิตไม่เต็มที่
ส่วนตัวแล้วจะลุยไปเพราะไฟยังมี
แต่หัวใจหยุดแล้วตรงนี้...ตรงที่เธอ
12 กรกฎาคม 2546 09:09 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ไม่ใช่ไม่มีน้ำยา
แต่ทว่า...ไม่อยากจะใช้
ไม่อยากเสียเวลาให้กับคนหลายใจ
ทุ่มเทเท่าไหร่ก็ไม่พอ
12 กรกฎาคม 2546 09:07 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เห็นหน้าก็ห่วงใย
เธอเป็นอะไรหรือเปล่า
ปัญหามากมายปวดร้าว
ไม่รู้ข่าวคราวของเธอเลย
จริงอยู่เราเลิกกัน
เธอมองฉันอย่างเมินเฉย
ไม่รักกันเหมือนอย่างเคย
สร้างความเมินเฉยขึ้นทดแทน
แต่ฉันยังห่วงใย
ตัดไม่ได้ทั้งที่แค้น
กับคนที่เคยเป็นแฟน
และเคยหวงแหนมากกว่าใคร
ก็ยังรักอยู่ดี
ไม่ว่าวันนี้วันไหน
เธอมาทำเจ็บปวดใจ
ก็ช่างปะไรฉันมั่นคง
12 กรกฎาคม 2546 09:04 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เพิ่งรู้ตัวเองว่า...โง่
หยิ่ง..ยะโส..โอหัง
เขาเองไม่คิดจริงจัง
หัวใจจึงพัง...ยับเยิน
แอบสมน้ำหน้าตัวเอง
ไง...แม่คนเก่งถูกห่างเหิน
ไงล่ะ...มัวแต่เพลิดเพลิน
เขารักเหลือเกิน...รักจริง
ตลกนะโชคชะตา
โดนหลอกตลอดมา...ผู้หญิง
เจ็บใจ..เจ็บใจ...จริง ๆ
คราวนี้จะทิ้งคนอื่นบ้าง...คอยดู