28 มกราคม 2549 09:14 น.
หนึ่งร้อยปีแห่งความเหงา
เพียงดอกไม้...ริมรายทาง
ดอกหญ้าเคียงข้างริมทางใหญ่
แลอ่อนไหวลู่ไล้ไหวแรงลม
ละอองหญ้าน้อยน้อยลอยล่องลม
เพียงเจ้าแวะชมชื่นช่างรื่นใจ
จุดหมายที่หวังยังต้องก้าว
สองเท้าสาวท่องล่องถิ่นไกล
มุ่งสู่สิ่งฝันที่ฝันใฝ่
มิอาจพักใจวางไว้...เพียงดอกไม้ริมรายทาง
18 มกราคม 2549 09:22 น.
หนึ่งร้อยปีแห่งความเหงา
ชีวี......หนึ่งมีซึ่งเพียงหนึ่งเดียว
แสน....เปล่าเปลี่ยวเหี่ยวแห้งแล้งสิ่งฝัน
สั้น......มิเหลือไร้ที่เผื่อความสัมพันธ์
...........ปีกแห่งฝันไร้ที่มั่นพลันสลาย
เพียง.....ใจจรเที่ยวท่องล่องโลกกว้าง
ฝัน........ที่วางทางที่ก้าวราวเดียวดาย
ผีเสื้อ.....ฝันเจ้าผันตื่นทุกอย่างไร้หมาย
............ทุกข์มลายสุขสลายลมใต้ปีก...แห่งฝัน...เจ้าเอย
หน้าส่วนตัว
3797
