24 มีนาคม 2547 16:47 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
คิดถึงคนที่อยู่ไกล คนนั้น
ไม่รู้ว่าจะใจเดียวกันกับฉันไหม
ฟ้าร้อน กลัวว่าจะทำคนอาทร ลืมกันไป
ลืมเป็นห่วงเป็นใย อีกหนึ่งหัวใจแสนบาง
หลับฝันดีนะ..ที่เธอบอกก่อนนอน
ทุกคืนฉันจะเก็บไว้ใต้หมอน ไม่ให้ห่าง
เก็บไว้เป็นต้นทุนฝันดี ในคืนพระจันทร์แรมสีเจือจาง
แค่อยากรู้ไว้บ้าง คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ของเราอยู่ใช่มั้ย
เพราะฉันคนนี้คิดถึงทุกเวลา
และฉันคิดหา ทุกครั้งที่สายตาอ่อนไหว
เธอเป็นเหมือนกันหรือเปล่า ยังเก็บรักเราในใจ
ส่วนฉันยังฝันถึงวันที่เราจะกลับมาใกล้ อีกครั้งนึง
.........
เขียนไว้นานแล้ว
เมื่อคราวที่พลัดถิ่นไปอยู่เชียงใหม่
ช่วงเดือน กุมภา มีนา อย่างนี้
เขาเกือบทุกลูกที่เชียงใหม่ถูกระบายด้วยสีสันจัดจ้าน
นอกจากเขียวเข้มที่เจนตา
ยังแต้มด้วยสีแดง เหลือง ส้ม
ดูแปลกในความทรงจำไปอีกแบบ
ให้ความรู้สึกทั้ง ร้อน อบอุ่น
และ...เหงา
โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ไกลกับใครบางคน...
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
21 มีนาคม 2547 14:11 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
อยู่กับหัวใจอบอุ่นตรงนี้...
อยู่กับความรู้ดีดี อ่อนหวาน
อยู่เพื่อเป็นลมหายใจให้กันนานและนาน
อยู่เพื่อผูกและสาน ความห่วงใย
โลกหนึ่งใบในสายตาแคบๆ
วางความอ่อนล้าไว้ชิดแนบ ความอ่อนไหว
เธอคือคนเดียวที่นำความฝันมาสู่ใจ
เปิดโลกกว้างๆ ใบใหม่ ให้ฉันเจอ
โลกที่มีแต่ความรักแสนดี...
โลกใบหนึ่งที่ฉันจะมี เธอคนนี้อยู่เสมอ
อยู่ข้างๆ ให้พิงพัก มีความรักมาให้เจอ
รู้ไหมว่าเป็นเพราะเธอ ฉันจึงค้นเจอว่าตัวเองมีหัวใจ
มีหัวใจไว้เพื่อความรัก...
มีสองมือเพื่อรู้จักที่จะโอบกอดเธอเอาไว้
เธอคนดีที่ฉันรัก และจะรักให้ดีที่สุดตลอดไป
ขอมีเธอได้ไหม อยู่เป็นคนของใจ ที่ฉันห่วงใยเหลือเกิน...
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
เคยมั้ยที่รู้สึกว่า
การที่ใครคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต
ทำให้โลกใบเดิมที่เราเคยอยู่
ช่างเป็นโลกที่สวยงามมากกว่าที่เคย
เป็นโลกกว้างที่น่าค้นหา
และอยากเดินทางไปกับเขาคนนั้น
ในทุกหนทุกแห่ง
*** แด่ คนคนนั้น ***
20 มีนาคม 2547 15:22 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
* เจ็บแปลบ
* หนึ่ง
ก็แค่คนเสียใจหนึ่งคน
ที่แอบทำนํ้าตาหล่นบนความหวั่นไหว
อย่ามองเลยนะคนดี ไม่ได้น่าดูอะไร
ไม่อยากให้เธอแสดงความเห็นใจ สงสารกัน
เลิกใช้ถ้อยคำห่วงใยที่มี
ขอร้องคนดี ช่วยเอามือเธอออกจากตัวฉัน
ตอนนี้ ตรงนี้ เมื่อเธอเลือกตัดความผูกพัน
จะแคร์ทำไมกัน คนอ่อแอไหวหวั่นหัวใจ
ก็แค่นํ้าตาไม่กี่หยด....
และทั้งหมด ก็คือเธอที่ทำให้มันไหล
ถ้าไม่อยากเห็นฉันมีนํ้าตา เธอก็คงไม่คิดจะลาทิ้งไป
ถ้าเธอยืนยันจะมีรักใหม่ ก็รีบกลับไปเถอะนะเธอ
มันอาจจะปวดและเจ็บแสบ
มันก็แค่อาการเจ็บแปลบ ที่ทำให้คลั่งเพ้อ
แต่ไม่นานหรอกนะ อีกไม่เท่าไหร่หรอกเธอ
คนฟูมฟายวันนี้ที่เจอ วันหนึ่งจะคิดกับเธอแค่คนเคยรัก...
** baby f
ไม่ได้ตั้งใจจากเธอไป
แค่ไม่ต้องการให้อีกคนหวั่นไหวก็เท่านั้น
อย่าลืมสิ เธอยังมีเขาคอยผูกพัน
ฉันต่างหากที่ต้องทนอยู่กับปัจจุบันที่ไม่เหลือใคร
พ่อแม่เธอยอมรับเขา
ดังนั้นเรื่องระหว่างเราคงเป็นไปไม่ได้
อย่าด่าทอฉันใช่ว่าความผูกพันที่ให้เธอนั้นจะลดลงไป
ให้รู้ไว้เหตุผลที่ฉันต้องไป เพราะรู้ว่าสุดท้ายเธอต้องเลือกใครเท่านั้นเอง
*** เจ็บไม่น้อยไปกว่าเธอ
*** PeanuT :: nay
ไม่ใช่แค่เธอที่เสียใจ
ฉันเองก็ร้องไห้....ในวันก่อนนั้น
เพียงหยดน้ำตาที่ไม่อาจร่วงหล่น...กลัวคนบางคนไหวหวั่น
เมื่อรู้ว่าจะเดินต่อไป..โดยไม่มีฉันเดินกับเธอ
อยากบอกเพียงหนึ่งคำว่า ห่วงใย
ฉันเองก็เสียใจ...กับสิ่งที่เป็นไปเสมอ
ถ้าเลือกเปลี่ยนทุกอยากได้เองจะเลือกอยู่กับเธอ
แคร์...ความรู้สึกเธอเสมอ...อ่อนแอ
บางสิ่งที่เคยพลาดผิดไปแล้ว
ต้องเดินต่อไปอย่างแน่แน่ว...ดังคนแพ้
มีสักกี่ทางเลือกที่เหมาะสม...กับคนอ่อนแอ
นอกจากเดินไปอย่างคนแพ้....จากไป
ฉันเองก็เจ็บปวด..ไม้แพ้เธอ
ยืนยันว่ายังมีเธอเสมอ...ชีวิตใหม่
อยู่คนเดียวในที่กว้าง....ร้างไร้ซึ่งใคร
คนทำผิดอย่างไม่น่าให้อภัย...สมควรจากไปอย่างถาวร
**** ร่วมสนิท
แอบทำน้ำตาหล่นบนความหวั่นไหว
โห...ช่างคิดเสียกระไร...คนเรานี่
เป็นไปได้ไหม...ที่เขาอาจไม่ได้มาแสดงความหวังดี
แต่ที่มาพูดถ้อยคำห่วงใยอยู่ตรงนี้...เพราะความผูกพัน
บอกว่าห่วงใย...ไม่ได้หมายความว่าต้องหายเศร้า
มือที่แตะเบาเบา...ไม่ได้หมายถึงละครฉากไหนทั้งนั้น
จับมือกันเดินมาช่วงหนึ่ง...เมื่อมันถึงทางตัน
การบอกเลิกลากัน...ก็เป็นทางออกที่ดี
ไม่รัก...แล้วยังรู้จักกันไหม
เป็นแฟนกันไม่ได้...ยังเป็นเพื่อนกันได้ไหมนี่
คบกันไม่ได้...อาจไม่ใช่เพราะมีใครไม่ดี
แต่ทุกอย่างบนโลกใบนี้...มีทางที่ต้องเป็นไป
แค่คนเคยรัก...อย่างน้อยก็ เคย
เธอจะให้ทำเหมือนไม่รู้จักกันเลย...มันง่ายไหม
เห็นเธอเจ็บลึกลึก...คิดเหรอว่าฉันไม่รู้สึกอะไร
นะ...จับมือฉันไว้...ให้ฉันปลอบใจ
ไม่ว่าเธอจะมอบฐานะอะไรให้ก็ตาม
***** ให้คุณ ร่วมสนิท
***** หนึ่ง
ยังเหลือความผูกพันอะไรอีกเล่า
มีแค่ถ้อยคำหลอกลวงเก่าๆ ให้หลงให้เพ้อ
แต่สุดท้ายก็พบได้แค่การจากไปของเธอ
คำห่วงใยที่เธอให้ที่ฉันเจอ มีความหมายอะไร
รู้ใช่ไหมว่าคำปลอบไม่มีผล
มือที่แตะลงในความสับสน ไม่อาจแก้ใจได้
เพราะเป็นใจที่เจ็บชํ้า ที่เธอทำร้ายซํ้าๆ ตอกยํ้าลงไป
เธอเองก็เห็นด้วยใช่ไหม ว่าเราควรแยกกันไปเสียที
ทางออกคือคำว่าจบ
แต่ใจร้าวๆ มันไม่อาจลบ ภาพหลอนเหล่านี้
ภาพเก่าๆ ที่มีเราอยู่ใกล้ มันซึมลงกรีดใจที่มี
เข้าใจแล้วว่าฉันคนนี้ ไม่ใช่คำตอบที่ดีของเธอ
อย่ารู้จักกันอีกเลยนะ ขอร้อง
แค่ทนอยู่เพื่อเฝ้ามอง ก็ยังเกินฝืนเสมอ
พอแล้วล่ะการพบเพื่อทายทัก เพื่อรู้จัก เพื่อเจอ
อย่าเลยละฉันไม่ต้องการมือของคนอย่างเธอ มาถูกตัว
****** ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
จะเอาอะไรกับคนอย่างฉัน
ก็แค่ผู้หญิงไหวหวั่น...มีให้เธอนั้นแต่ถ้อยคำหวานไหว
ไม่มีคำไหนเลยสักคำ ที่ออกมาจากความจริงใจ
เธอพร้อมแล้วนี่ ที่จะเข้าใจ และมองฉันอย่างที่เป็นจริง
จะไม่อยู่ที่นี่ให้นานนัก
รู้ว่าคนหมดเยื่อใยมันมัก เน่าเสียไปทุกสิ่ง
มือที่แตะเพราะความอาวรณ์...ยังทำเราร้าวรอนกับความจริง
ใจเธอยังเฉยนิ่ง...และมองฉันห่างจากความเป็นจริง ไปทุกที
ฉันวันนี้ มันไม่ต่างจากตัวหนอนน่าขยะแขยง
ก็ไม่จำเป็นต้องเหลือละครไว้แสดง อย่างเมื่อวานนี้
คนเลวๆอย่างฉัน จะปล่อยมือเธอนั้น แล้วสำนึกเสียที
จะไม่มาพบเพื่อรู้จัก เพื่ออยู่ตรงนี้ ....
คืนอิสระให้เธอเสียที....จากผู้หญิงคนนี้...ที่สาร-เลว
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
เก็บมาจากบอร์ดของใยไหม
พอดีว่า ได้เขียนกลอนถึง บิ๊ก
My Big World
หลังจากที่ดูวีซีดี ที่ทำให้บิ๊ก ก่อนไปดูตอนเสิร์ตสุดท้ายของดีทูบี
แล้วก็เลยแถมกลอนบทนี้ให้
ซึ่งมาจากเพลง เจ็บแปลบ
เพลงที่บิ๊กใช้ซ้อมร้อง ก่อนออกอัลบั้มแรก D2B
(คราวหน้าจะเอา My Big World มาลงให้อ่านกันครับ)
.....
เก็บเอามาให้อ่านกันเล่นๆ นะครับ
^____^
19 มีนาคม 2547 22:26 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
เพิ่งรู้ตัว ว่าผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอด
ผู้หญิงที่พรํ่าพรอด ว่ารักกันมากแค่ไหน
เพิ่งรู้ตัวนะว่า เธอคือผู้หญิงที่ห่างกันแสนไกล
ดวงดาวที่เห็นก็แค่เงาในดวงตาคู่ใส...ไม่มีจริง
เพราะที่แท้ดวงดาวอยู่แสนไกล
วอมแสงที่ทอดผ่านมาใกล้ ลวงตาทุกสิ่ง
แค่ความฝันเท่านั้น ที่เราได้ผูกพันพักพิง
อ้อมกอดที่เคยอุ่นอิง มันหยุดนิ่งไปกับเวลา
เพิ่งรู้ตัวว่ากอดผู้หญิงที่ไม่ควรจะรัก...
มันยากหนัก เหมือนเอื้อมดาวบนริ้วฟ้า
ทำได้แค่แหงนมอง แล้วนั่งนองนํ้าตา
เข้าใจความจริงแล้วนะว่า..เธอคือใคร
คนที่ฉันเอื้อมเท่าไหร่ ก็ไม่ถึง
ฉันก็แค่ก้อนหินก้อนหนึ่ง ที่หลงคะนึงในหยดนํ้าค้างใส
เห็นเงาสะท้อนแสงดาว ก็คิดเอาว่าไม่เกินเอื้อมใจ
พอแดดสายละลายนํ้าค้างไป ดวงดาวก็ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะมี
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
บางทีก็ไม่ใช่ว่าเราจะขี้ขลาด
หรือยอมแพ้
ต่อการต่อสู้
แต่ก็ต้องหัดยอมรับความจริงซะบ้าง
ทำเป็นมั้ย
....เจียมตัว....
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
19 มีนาคม 2547 16:06 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
เรื่องบังเอิญ...
เกิดขึ้นกับแขกไม่ได้รับเชิญ อย่างฉัน
บังเอิญมาเจอตอนที่เขากับเธอ สวีทกัน
คนมันเยอะ โต๊ะมันเต็มก็แค่นั้น เลยขอฉันนั่งด้วยคน
ก็ไม่ได้อยากนั่งตรงนี้เท่าไหร่
แต่ก็คงต้องฝืนใจ มาร่วมโต๊ะกันอีกหน
อยากกินอะไรก็ตามสบายนะ คิดซะว่าไม่มีฉันสักคน
พอดีร้านโปรดแล้วก็หิวซะจน ไม่อยากทนไปกินไกลๆ
กับข้าวมื้อนี้มันอาจจะฝืดคอ
ใช้เวลาไม่นานนะอยากจะขอ..แค่นี้จะได้ไหม
เมื่อก่อนขอมากกว่านี้ เธอก็ไม่เห็นว่าอะไร
ลืมแล้วหรือที่เธอบอกว่าชีวิตก็ให้ได้ ไม่ยากเย็น
เข้าใจแล้ว ว่าวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยน...
การเจอกันคงทำให้เธอเลี่ยน ไม่อยากมาเห็น
คนที่เธอเคยชอบมองตา แต่วันนี้กลับทำมันไม่เป็น
จำได้หรือเปล่าคนที่โดนบีบเค้น ให้กลายเป็นคนเลือดเย็นอย่างทุกวัน
มานั่งเป็นก้างข่มคอเธอโดยไม่รู้สึก
อย่าเพิ่งนึกว่าลึกๆ ฉันจะรู้สึกจริงอย่างนั้น
ที่แท้ก็เจ็บแสบและเจ็บแปลบอยู่เหมือนกัน
แต่จำไว้ว่าแฟนเก่าอย่างฉัน คิดง่ายๆ จะทิ้งกัน อย่าฝันเลย
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
บางครั้ง
กับคนเลวๆ คนนั้น
การที่เราเล่นบทร้ายบ้าง มันก็จำเป็น
สำหรับการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
หน้าส่วนตัว
825
