26 มิถุนายน 2547 11:09 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
จะทำไงดีทุกคน
วันนี้ รู้สึกสับสน ปนหวั่นไหว
เมื่อมีใครบางคน มาเสนอ มอบหัวใจ
ฉันควรจะทำไง..ใครวานบอกที
ก็ฉันยังมีใจให้คนเก่า
แต่ทั้งรู้ เรื่องของเรา จบแล้วแค่นี้
กับคนใหม่ที่เข้ามา บอกความรู้สึกดี-ดี
ก็เริ่มมีท่าที..จริงใจให้ไป
ปวดกบาล.พาลคิดหนัก
จะเอาไงกับความรัก..ที่ชักจะไปกันใหญ่
คนเก่าลืมไม่ลง..แต่คนใหม่ก็แสนจะจริงใจ
ฉันผิดรึไง..ที่ตัดใจเลือกใครไม่ลง
คนใหม่..จริงใจทุกขั้นตอน
มีเว้าวอน..ขอความรักกันตรงๆ
ให้คำมั่น..ว่าคิดรักฉันมั่นคง
หากพลาดจากเราคง..เลิกคิดจะมีใคร
เขาว่า..วาสนาทำให้เราได้มาพบ
และหวังว่าจุดจบ..จะเป็นที่ฉัน คนสุดท้าย
แล้วคนกลางอย่างฉัน..จะต้องทำอย่างไร
หากปฏิเสธออกไป..ก็กลัวจะทำร้ายใจตัวเอง...
23 มิถุนายน 2547 20:21 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
งานแต่งเมื่อใด...เป็นได้แค่แขกรับเชิญ
เพลงนี้ช่างเหมาะเหลือเกิน กับฉันผู้ไร้คนข้างกาย
แต่เอาเหอะ...งานนี้..วันนี้เพื่อนสหาย
ได้สละความเดียวดาย..อยู่กับชายที่รักจริง
จะให้อะไรกับเพื่อนคนนี้ดีหนอ
เอาเหอะ ชั้นจะรอ..วันที่สละโสดทิ้ง
อยากเป็นเธอ..ในตอนนี้เสียจริง
ไม่ประวิง..ไร้คู่..ให้เหงาทรวง
เมื่อวาน..วันนี้..พรุ่งนี้ของเธอ
ขอให้รักกันมั่นเสมอ..อย่าเหลวไหล
มีอะไรให้เคลียร์กันตรงๆ..จงจริงใจ
แล้วรักเธอจะไม่สั่นไหว..ไปตามสายลม
ดีใจกับเธอ จริงๆนะเนี่ย
จะให้แจงสี่เบี้ย มากกว่านี้ กลัวเธอจะขม
ขืนอวยพรมากไป..มีหวังเธอได้เป็นลม
ก็รู้อยู่ เจ้าซ่าตาคม..ปากหวานชมใครไม่เป็น..เน๊อะ..
20 มิถุนายน 2547 16:07 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
ไม่คิดถึงกันแล้วใช่ไหม
ถึงได้จากไป แบบไร้เยื่อใยเช่นนี้
ไม่มีแม้คำลา คำบอกกล่าวเลยคนดี
ปล่อยให้ฉันคนนี้ ตรอมตรม จมน้ำตา
จะให้ฉัน เป็นแค่ความหลัง
ใจที่เคยจริงจัง..เบื้องหลังก็แค่คนไร้ค่า
รับรู้แล้ว..ฉันมันก็แค่แม่ค้าขายปลา
แค่บังเอิญเธอผ่านมา..มองสบตา แล้วผ่านไป
19 มิถุนายน 2547 11:18 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
^-^ ตอนนี้เธอสบายดี อยู่รึเปล่า
^-^ บรรยากาศเงียบเหงา เธอเศร้าบ้างไหม
ลมหนาวพัดมา เยือกเย็นหรืออย่างไร
หวัง ฝนฟ้าคงเป็นใจ ให้ตัวเธอสุขสบาย
ทางนี้ ท้องฟ้า ยังอึมครึม
ใบหญ้าไม่เขียวครึ้ม ไม่สดใส
เมฆฝน ยังเกเร ไม่ยอมเป็นใจ
พายุยังพัดไหว ไกวใจ ให้โลเล
อยากรู้..จะเป็นเหมือนกันไหม
คิดถึงคนไกล หวังใจไม่ไขว้เขว
ความรู้สึกข้างใน มันสับสนปนเป
จะรักเธอ ก็ลังเล..กลัวเธอไม่มีใจ
คงจำใจ ต้องยอม ให้มันเป็นไป
จะบังคับให้ ฝนหยุดตกฟ้าสดใส คงเป็นไปไม่ได้
ไม่ต่างอะไร กับเรื่องของความรู้สึกข้างใน
^-^ คงต้องปล่อยมัน ล่องลอยไป ดั่งนกที่มีปีกบิน ^-^