31 พฤษภาคม 2547 22:30 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
กลับมานั่งดูรูปเก่าๆ
ที่พวกเราเคยสร้างวีรกรรม
เป็นบทเรียน ที่สนุก น่าจดจำ
ยิ้มขำขัน ยังเปื้อนใจ มิสร่างซา
เจ้าก้อยมองแบงค์ เจ้าอรคิดถึงพี่เจต
ซ่าสังเกต เห็นเจ้านา ยิ้มเริงร่า
เหตุเจ้าเจ กำลังสับสนในอุรา
จะชอบต้าร์ หรือพี่วัฒน์ คนไหนดี
มาตอนนี้ ทุกคนต่าง สลดเศร้า
เรื่องเก่า ๆ กลายเป็นอดีต สุขล้นปรี่
ก้อย อร นา เจ&ซ่า เพื่อนตัวดี
ต่างชีวี สันโดษ ตามลำพัง
แต่ถึงพวกเราจะอยู่ห่าง
ความเคว้งคว้าง ก็มิได้มากักขัง
ความเงียบเหงา อ้างว้าง มิได้หยุดยั้ง
พวกเราทั้ง 5 คนยัง จดจำกัน ตลอดไป
27 พฤษภาคม 2547 11:25 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
คืนนี้ ฝนพรำ ร่ำคิดถึง
ใครคนหนึ่ง ซึ่งฉัน เคยรู้จัก
ครั้งหนึ่ง เราสอง ต่างทายทัก
เป็นคนรัก ที่แสน จะภักดี
คืนนี้ เมฆหมอก ไม่เป็นใจ
จันทร์แสนไกล หาส่องแสง ในคืนนี้
เพราะเมฆครึ้ม ฝนพรำ ไม่ใยดี
ฉันคนนี้ อยากรำพึง ถึงดวงจันทร์
จันทร์เจ้า..คืนนี้ หายไปไหน
ฉันคนไกล กำลังเหงา อยากบอกสาร
อากาศช่างเยียบเย็น พาลให้คิด ถึงวันวาน
จันทร์แสนหวาน ช่วยปลอบโยน ตัวฉันที
ช่วยสาดแสง สีทอง เหลืองอร่าม
อย่ามองข้าม..มอบความอบอุ่นให้ฉันคนนี้
ช่วยซับน้ำตา แห่งความเศร้า ให้หน่อยนะคนดี
เพราะตอนนี้..เหลือแค่จันทร์แสนดี คอยห่วงใย...
26 พฤษภาคม 2547 15:19 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
สายน้ำไม่เคยไหลย้อนกลับ
ไฟคงมอดดับ ถ้าหมดเถ้าถ่าน
เวลาจะหยุดเดิน หากใช้แบบไขลาน
ก่อนลาจากย่อมมีพบพาน นั่นคือเรื่องจริง
ทุกอย่างย่อมเป็นไปตามครรลอง
1+1 เท่ากับสอง ใช้ได้กับทุกสิ่ง
เป็นเรื่องของเหตุผล อย่าสับสน อย่าประวิง
เพราะความจริง ย่อมเป็นไป ตามกฎเกณฑ์ของมัน
เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกหมดกำลัง
อย่าเพิ่งหมดหวัง จงฮึดสู้สู่ทางฝัน
เมื่อหมดได้ ย่อมเติมได้ ดั่งรถเติมน้ำมัน
หากหมดลงกลางคัน ให้นึกถึงฝัน..ที่เราต้องการ
ฝันใครก็ฝันมัน
เป็นกำลังสำคัญ..ที่จะคอยประสาน
ให้เราได้ก้าวต่อไป..ยังสิ่งที่ต้องการ
สักวันต้องได้พบพาน..อย่าเพิ่งท้อ..สู้กันต่อไป...
24 พฤษภาคม 2547 14:52 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
วันนี้สาวใต้ตาโตมาขอสอนภาษา
อยากให้พี่น้องลุงป้า รู้เพิ่ม เติมสมอง
มลายูยาวี ภาษาใต้สุด น่าเรียนน่าลอง
เจ้าซ่ามาสนอง ใครใคร่เรียน ก็เรียนไป
สลามัตปาฆี สวัสดีตอนเช้า
วันนี้ กินข้าว มาแกนาซิ กันไหม
เตอรีมอกาเซะ ขอบคุณ ไม่เป็นไร
ฉันจะรีบไป เซอกอเล๊าะ โรงเรียนบ้านไร่ปลายนา
โอ้ว้าว.. ยาเง๊าะ วันนี้สวยจัง
จะ ไปไหนกัน ฆีกานอ เด็กๆ จ๋า
อ๋อ..ไปเรียน โรงเรียนตาดีกา
ที่สอนศาสนา พวกเราไง
บอกรัก คุณครู guruทุกวัน
ทำให้เรา ขยัน ราเย็น กว่าวันไหน
สอนแต่สิ่ง ดีๆ มอและๆ หรือบ้ายก์ๆ น่าพอใจ
10 คำศัพย์คงพอไหว พูดกันได้..ใช้กันดี..
*-* แหะๆ..ทำยังกับเป็นโครงการของนายกฯแหน่ะ..*-*
24 พฤษภาคม 2547 14:38 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
กลับมานั่งคิดกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา
ฉันรู้สึกได้ว่าเป็นสุขทุกครั้งที่ได้พูดคุยกับเธอ
เรื่องราวต่างๆ ยังจดจำได้เสมอ
ระหว่างฉันกับเธอ..ต่างมีความรู้สึกดี-ดี
แต่เธอคงไม่รู้..มันเริ่มจะไม่ง่าย
ยิ่งได้รู้จักเธอมากขึ้นเท่าไหร่..คำว่ามิตรภาพยิ่งถอยห่างออกไปทุกที
ไม่อยากทำให้ตัวเองคิดมากไปกว่านี้
ฉันจะทำยังไงดี หัวใจเริ่มทรยศตัวเอง
จำเป็นต้องหัดอยู่ตัวคนเดียว
ต้องยอมเปล่าเปลี่ยวใจ..ปล่อยให้ความรู้สึกลอยเท้งเต้ง
ระงับความคิดฟุ้งซ่าน..ที่กำลังบานเบ่ง
ห้ามใจตัวเอง ห้ามคิดถึงเธอ
ขอโทษนะ..ถ้าหากจะเปลี่ยนใจ
ไม่ติดต่อกลับไป..และจะไม่ยอมพบเจอ
ขอให้เข้าใจ..ที่ทำไปเป็นเพราะหัวใจฉัน มันชอบฝันเพ้อ
ทั้งรู้ตัวเธอ..ก็มีใครแล้วข้างกาย
Lovers
0 คน เลิฟหนามไม้ไผ่ฯ
Calendar
หน้าส่วนตัว
777
