25 มีนาคม 2547 04:45 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
ทางเดิน สู่ฝัน มากมาย
ต่างคน ต่างใจ ต่างเลือกเดิน
แต่วันวาน อาจเป็นเพราะความบังเอิญ
ที่ทางเดิน สู่ฝัน เราทับกัน
จากแปลกหน้า มารู้จัก และรู้ใจ
กอดคอกัน เดินไป ไม่ไหวหวั่น
มีเรา มีนาย มีใจให้ กันและกัน
ผ่านคืนวัน..4ปี แล้วเพือ่นเกลอ
แต่วันนี้ ทางฝัน เราแยกห่าง
ต่างคนต่าง ต้องเดินต่อ ไม่ใช่เหรอ
อย่าหวั่นไหว ไม่เป็นไรหรอกไอ้เกลอ
เพราะฉัน-เธอ เราจะห่าง ก็แค่กาย
จะเมื่อไหร่ ก็จะมีเราอย่างนี้
ความรู้สึกดี-ดี ..ไม่ห่างหาย
ระยะทาง จะห่างกัน กี่พันไมล์
ไร้ความหมาย..ถ้าใจ เรามั่นคง
*-* เฮ่ๆๆ บรรดา single five จ๋า..สัญญากันนะ ว่าเราจะไม่ลืมกัน.. อย่าลืมติดต่อกันด้วยนะเจ้าคะ...*-* @^_^@
25 มีนาคม 2547 04:05 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เฮ่อ..โปรเจคๆๆๆ อะไรๆก็ยังไม่เข้าร่องเข้ารอย...ทำไงดีเนี้ย..ยัยนา หนึ่งในสมาชิก single five ของเรา ยังไม่มาซะที..ต้องพรีเซ้นต์เป็นคนที่สองด้วย..โทรตามก็ดันปิดเครือ่งอีก..เฮ่อ..ตายๆๆ
อ้ายนา...เอ็งหายไปไหนฟะ
รู้มั้ยนะ..ใครๆ ต่างเฝ้าหา
เมื่อไหร่เอ็งถึงจะได้มา
ให้ทันเวลา พรีเซ้นต์งาน
รู้ป่าว..พวกเราเป็นห่วง
ต่างโทร..ตามทวง ต่างกล่าวขาน
กลัวว่าเอ็ง จะไปเดิน ตกหลุมตามไหล่ทาง
รู้ป่าว..จารย์เจแกรอค้าง...
ผิดนัดกะจารย์อีกแล้วนะเอ็ง!! ทั้งปี
เพื่อนๆ ตามหากันให้ควั่ก..จนจารย์รอไม่ไหว (แกไม่สบายด้วยอ่ะรู้ป่าวยัยนา) เลยต้องเดินทางกลับ..จารย์โอ๋(ผู้ประสานรายวิชา) ก็เลยให้ช้านพรีเซ้นต์ต่อเลย..(เนี่ยแหล่ะน๊า..ทำให้ชั้นโดนจารย์หมอเพ่งเปงคนแรกเล้ยยย กรำๆๆ)
ตกบ่าย ..ยัยซ่าชักจะทนพิษของอาการหนังตาหย่อนไม่ไหว..แหะๆๆ หลับปุ๋ยเลย..อ้ายอร..มันเห็นทนไม่ได้...ปลุกเอาๆ
หลับอีกแล้วนะ..เจ้าซ่า
อะไรกันว๊า..มานั่งหลับ
ปลุกจนเหนือ่ย แล้วนะครับ
ยังจะหลับ อีกเหรอ..เฮ่อ..เหนื่อยใจ
พอตื่นมา.ทำตาแป๋ว
ก็ตื่นแล้ว..อย่าเหลวไหล
ฟังสิ ฟัง..ฟัง ฟัง..ให้ตั้งใจ
อย่าต้องให้..ปลุกใหม่ อีกนะเธอ..!!
ให้ทำไงอ่ะ..คนมันง่วงนี่อรเอ๊ย..เข้าใจวัยรุ่นหนอ่ย..แต่ก็นะ..หลังจากเห็นบรรดาอาจารย์กำลังจะรุมซ้อม เอ๊ย รุมซัก เพือ่นที่กำลังพรีเซ้นต์ เจ้าซ่าก็ตาตื่นเลยเชียว..(เสียวแทนเพื่อนเลย..) @^_^@
24 มีนาคม 2547 03:41 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
****** ยัยอรนั่งแต่งกลอนหลังพรีเซ้นต์ของตัวเองเสร็จ..เจ้ายูเห็น อยากแต่งมั่ง..แต่ก็นะ..ยังไม่ได้พรีเซ็นต์เลย..มันก๊ะเลยพล่ามก่อนจะออกไปพรีเซ้นต์โปรเจค
ฉันก็อยากแต่ง
แต่ยังแข่งกับเธอไม่ได้
เพราะตอนนี้ ตัวฉันกำลังใกล้ตาย
ไม่มีใครช่วยได้..ถ้าจารย์หมอมา...
เดี๋ยวต้องออกไปพรีเซ้นต์
โดนอาจารย์เล็งแล้ว ตายล่ะหว่า
ทำไงดี..ถึงจะตอบ แบบไม่โดนด่า
คงจะยากแหล่ะน๊า..งานนี้..ตายกับตายยย
******เหอๆๆ อาจารย์หมอเนี่ย..สุดเลยล่ะเจ้าค่ะ..ซักจนถึงรากถึงโคน..ทำรุ่นพี่น้ำตาร่วงมานักต่อนัก..ไอ้เราก็ไม่รู้จะช่วยมานยังไง..(เพราะเราเองก็โดนไปแระ..โฮะๆๆ)
ไม่เป็นไรหรอกนะคนดี
ทุกอย่างมันอยู่ที่ความตั้งใจ
จะยังไง ก็ขอให้สู้มันต่อไป
ไม่ว่ายังไง..จะยังมีเรา.เป็นเพื่อนนาย
แล้วมันก็จะผ่านพ้น
ความกังวลที่มีก็จะหาย
การต่อสู้..ไม่เคยทำให้ใครต้องตาย
สู้ต่อไป..ไว้ลาย..ไอ้เพือ่นเกลอ ...อิอิ
*-* และแล้ว...วันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี...รึดีบวก เอ..รึจะ ซี ละเนี่ยย เกรดช้านนน...แง๊ๆๆๆ *-*
24 มีนาคม 2547 03:15 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
23 มีนา..วันเกิดของเธอ..
ฉันไม่เคยพลั้งเผลอ ลืมวันสำคัญของเธอได้
เนื่องด้วยวันนี้..ทำให้ฉัน ได้เป็นคนของหัวใจ
ได้รับรู้ความใส่ใจ..ความห่วงใย..จากเธอคนดี..
ก็เป็นวันสำคัญของเธอนี่นา
จะให้ฉันบอกว่า..ไม่เกี่ยวกับตัวฉันหรือนี่
ไม่ได้หรอกนะ..เพราะเธอออกจะเป็นคนแสนดี
คอยเอาใจฉันทุกที..ที่เธอมีเวลา..
อยากบอกว่า..มีความสุขมากๆนะ
จะให้พูดยังไงดีล่ะ..ไม่ว่ายังไงก็ยังห่วงหา
อยากดูแล อยากเอาใจเธอ ไปเสียทุกครา
อยากให้เธอได้รู้สึกว่า..ยังมีฉันตรงหน้า ที่พร้อมจะมอบแต่สิ่งดี-ดี..
ยังไง..ก็รับรู้ไว้เลยละกัน
แม้ไม่ใช่วันสำคัญ..ฉันก็ยังจะปรารถนาดีกับเธอต่อไปอย่างนี้
ไม่ใช่เพราะต้องการตอบแทน..ความใส่ใจที่เธอมีให้หรอกคนดี
แต่เป็นเพราะหัวใจดวงนี้..มันร่ำร้อง..ทำเพื่อเธอ...
*-* มีความสุขมากๆนะเจ้าคะ..อวยพรช้าไปตั้เงสองชั่วโมงกว่าๆแหน่ะ..แต่ยังไงก็ตั้งใจมาอวยพรให้นะเจ้าคะ...มีความสุขมากๆนะ ยุทธ......
@^_^@
18 มีนาคม 2547 01:46 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
สี่ปีแล้วสินะ....ที่ได้อยู่ร่วมกัน
สี่ปีของทุกวัน..เรามีเราอยู่เสมอ
สี่ปีที่ผ่านมา..ร่วมประสบและพบเจอ
สี่ปีที่ฉันและเธอ..ต่างทุกข์สุขร่วมกันมา
พรุ่งนี้...เราต้องห่างกันแล้วใช่ไหม
แต่ในใจของฉัน..ยังร่ำร้อง คร่ำครวญหา..
ทำไมสวรรค์ใจร้าย..ให้พบกันแล้วต้องจากลา
หัวใจฉันยังอ่อนล้า..เกินจะทนรับมัน
น้ำตาอุ่นๆ..เริ่มไหลริน
พลังเหือดสิ้น..เมื่อไม่มีเธอร่วมทางแห่งฝัน
ยังอยากใกล้ชิด..อยากอิงไออุ่น..ของกันและกัน
แต่ความจริงนั้น..ฉันและเธอ..เดินคนละทาง
อยากเก็บทุกความรู้สึกที่มี
เก็บความทรงจำดี-ดี..ไม่ให้เราเหินห่าง
วันพรุ่งนี้..ฉันและเธอ จะไม่มีวันรู้สึกอ้างว้าง
แม้ไกลระยะทาง..แต่หัวใจไม่เลือนลาง...
ยังผูกพันธ์เหนียวแน่นดังเดิม....
*-* หวังมากๆเลยนะเพื่อนรัก ..ว่าเราจะยังเหมือนเดิมตลอดไป..
ความห่างของคนเราไม่ได้วัดกันที่ระยะทาง..แต่วัดกันที่ความใส่ใจ *-*
หน้าส่วนตัว
994
Lovers
0 คน เลิฟหนามไม้ไผ่ฯ
Calendar
