11 ธันวาคม 2546 03:54 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
คำว่ารักแท้นั้น..มีครั้งเดียว
แต่โรเนียว กันใช้..ในหลายครั้ง
ใช้กันมาก..ใช้กันมาย..จนพลาดพลั้ง
ทำคนข้างหลัง..เสียใจ..มาหลายราย..
พอทีเถิด..ผู้คน..ที่มากรัก
อย่าได้คิด..หักหลังใคร..ที่ได้หมาย
อย่าคิดคด..ทรยศ..จนกลับกลาย
คงมิวาย..ชอกช้ำ..ระกำทรวง
เมื่อแน่ใจว่ารัก..จึงค่อยบอก
อย่ากลับกลอก..หลอกให้รัก..สะบัดหาย
อย่าได้คิด..หมิ่นคนรัก..ช้ำใจกาย
อย่าได้คลาย..ความผูกพันธ์..ทิ้งกันไป
เมื่อแน่ใจ..ว่าคนนี้..คือคนแท้
อย่าได้มี..ข้อแม้..จะห่างเหิน
ในเมื่อคุณ..เป็นคนที่..เลือกทางเดิน
อย่าหมางเมิน..ตัดในรัก..ที่คุณทำ...
6 ธันวาคม 2546 03:51 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
อยากให้เธอเข้ามาในชีวิต
อยากให้ชะตาลิขิตเธอคู่ฉัน
อยากให้ทุกๆวัน เรามีกันและกัน
อยากให้ความฝันของฉันเป็นจริงเสียที
ถึงแม้วันนี้จะดูว่าทุกอย่างมันสาย
เป็นเพราะฉันทำร้ายหัวใจเธอจนหมดศักดิ์ศรี
ร่างกายบอบช้ำ...ความรู้สึกโดนย่ำยี
ฉันมันก็คนชั่ว..ดีๆนี่เอง
หากชดเชยได้..ฉันก็จะทำให้
ยินดีทำทุกอย่าง..แม้เธอจะข่มเหง
เพราะคนเริ่มต้นทำผิดคือตัวฉันเอง
เชิญเธอบรรเลงชะตาชีวิตฉัน..ได้ตามอำเภอใจ
ที่ยอมเธอได้มากขนาดนี้
เพราะรู้ตัวดี..ว่าเธอคงไม่ผลักไส
และรู้ว่าเธอไม่คิดจะทำร้ายจิตใจ
เพราะหัวใจเธอ..ไม่คิดหักหลังฉันแน่นอน....