13 ธันวาคม 2546 23:45 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
ใครๆก็มองว่าฉันปากเสีย
อยากพูดให้เคลียร์ว่ามันไม่ใช่
แต่ทุกครั้ง ก็หาว่าฉันแก้ตัวอยู่ร่ำไป
มันเรื่องอะไร..ชอบมากล่าวหากัน
วันดีคืนดี..ว่าฉันเจ้าชู้
ดูเถิดคุณดู..ขยันหาเรื่องใส่ฉัน
ว่ากันอย่างนี้ได้ทุกวี่ทุกวัน
ไม่เบื่อรึไงกัน..คุณเพื่อนที่แสนดี
ฉันไม่ได้ปากเสียและเจ้าชู้
แค่เพียงดู..ใครบางคน..ที่ขี้หลี
ก็แค่พูดไปว่า.นายคนนี้ เชอะ!!..แย่เต็มที
สงสัยอดอยากมาแรมปี..ถึงได้ตรงรี่หาสาวๆในฉับพลัน
แค่เพียงฉันปรายตามองหนุ่มๆ
เดินเดี่ยวมาดุ่มๆ.. มาดเท่ห์..จมูกคมสัน
แค่เพียงน้ำหูน้ำตาไหล..ก็เท่านั้น
จะมาว่าฉัน..เจ้าชู้นั้น..ฉันไม่ยอม
13 ธันวาคม 2546 03:27 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
สับสน..ฉันสับสน
กับการกระทำของคนคนนั้น
ที่บางทีเหมือนจะมีใจให้กัน
แต่บางวันก็ทำเหมือน..ไม่ใส่ใจ
อยากรู้..ฉันอยากรู้
เค้ามีใจให้ฉันอยู่..บ้างไหม
สำหรับเค้า..ฉันมีค่าเป็นอะไร
คนรู้จัก..คนรู้ใจ..หรือแค่ใครที่ผ่านมา
ทำไง..ฉันควรทำไงดี
หรือจะบอกเค้าตอนนี้..ว่าฉันล้า
เหนื่อยกับการเดาใจเค้า..จากสายตา
แล้วตีค่าว่าเค้า.คิดยังไง
ได้ไหม..ถ้าถามเค้าตอนนี้
ถามเค้าว่ารู้สึกดี-ดี กับฉันไหม
ถามให้รู้ว่าเค้าคิดอย่างไร
แล้วจะได้ทำใจ..ถ้าเค้า..ไม่รักกัน
13 ธันวาคม 2546 03:27 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
สับสน..ฉันสับสน
กับการกระทำของคนคนนั้น
ที่บางทีเหมือนจะมีใจให้กัน
แต่บางวันก็ทำเหมือน..ไม่ใส่ใจ
อยากรู้..ฉันอยากรู้
เค้ามีใจให้ฉันอยู่..บ้างไหม
สำหรับเค้า..ฉันมีค่าเป็นอะไร
คนรู้จัก..คนรู้ใจ..หรือแค่ใครที่ผ่านมา
ทำไง..ฉันควรทำไงดี
หรือจะบอกเค้าตอนนี้..ว่าฉันล้า
เหนื่อยกับการเดาใจเค้า..จากสายตา
แล้วตีค่าว่าเค้า.คิดยังไง
ได้ไหม..ถ้าถามเค้าตอนนี้
ถามเค้าว่ารู้สึกดี-ดี กับฉันไหม
ถามให้รู้ว่าเค้าคิดอย่างไร
แล้วจะได้ทำใจ..ถ้าเค้า..ไม่รักกัน
13 ธันวาคม 2546 02:43 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เพราะรู้ว่าเธอมันไกลเกินคว้า
เพราะรู้ว่าล้า..หากเอื้อมไม่ถึง
เพราะรู้ว่ายาก..เกินจะรั้งดึง
เพราะรู้ดีจึง...ไม่คิดจะผูกพันธ์
แต่ใจเจ้ากรรม..มันกลับเรียกร้อง
ให้ฉันจับจอง..หัวใจจอมขวัญ
ทั้งๆที่รู้..ไม่มีวันนั้น
คนสำคัญเธอมีอยู่..ที่ข้างกาย
ทำไมนะ..ทำไมต้องเป็นฉัน
ที่มัวเพ้อฝัน..หัวใจต้องสลาย
รู้ทั้งรู้..ว่าเขารักกัน..ยังมิวาย
มันน่าอับอาย..เสียนี่..หัวใจเกเร
เอาเถอะ..จะทำใจหยุดรักเธอตั้งแต่วันนี้
เพราะรู้คงไม่มีวันที่..หัวใจเธอคิดจะหักเห
เพราะเธอคงไม่มีความคิคที่จะเอาใจมาทุ่มเท..
ฉันคงเป็นได้..แค่คนหยำเป..ที่เธอไม่คิดจะมีใจ
12 ธันวาคม 2546 03:26 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เธอจากไปไปจากเธอให้เพ้อหนัก
เธอขาดรักรักขาดเธอให้หวั่นไหว
ไปจากเขาเขาจากไปให้ช้ำใจ
หมดเยื่อใยใยหมดเยื่อเคลือน้ำตา
คิดอยากกลับกลับอยากคิดไปเป็นอื่น
ต้องทนฝืนฝืนทนต้องติดตามหา
รู้ทั้งรู้ทั้งทั้งรู้เสียเวลา
แค่ผ่านมาผ่านมาแค่หน้าบ้านเธอ
ใจเจ้าเอ๋ยเอ๋ยใจเจ้าเศร้ายิ่งนัก
หมดความรักรักหมดความยังต้องเผลอ
เสียหน้ายิ่งยิ่งเสียหน้ามารักเธอ
พอแล้วเออ.เออ..พอแล้ว..แห้วทั้งปี