12 มกราคม 2546 17:06 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
กับบางวันที่เริ่มท้อ..
กับบางวันที่ไม่สดใส
กับใครบางคนที่ไม่จริงใจ
กับความอ่อนไหวที่มีมา
กับสิ่งต่างๆ ที่ผันเปลี่ยน
กับความไม่เที่ยงของชีวา
กับความรู้สึกที่ไร้คุณค่า
กับวันเวลาที่ยาวนาน
ไม่ว่าทุกวันจะเป็นเช่นไร
ฉันตั้งใจจะต้องก้าวผ่าน
ไม่คิดกังวล..ไม่คิดฟุ้งซ่าน
เพียงมีเธอร่วมเดินทาง..ก็เกินพอ
อยากบอกความรู้สึกที่ฉันมี
ว่าใจฉันคนนี้ไม่เคยคิดท้อ
เพราะรู้ว่ามีใครอีกคน..ที่เฝ้ารอ
คอยเติมกำลังใจจนเพียงพอและแข็งแรง...
12 มกราคม 2546 01:25 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
วันนี้..ทะเลน้อยมีอะไรอยากบอก
อยากให้รู้..ไม่ได้กลิ้งกลอกและตอแหล..
อยากบอกว่า ทะเลเองนั้นก็แคร์
อยากดูแล..อยากห่วงใย..ทรายเช่นกัน
ขอบคุณนะ..ผืนทรายที่เป็นห่วง
กับเหตุการณ์ในทุกช่วงที่เคียงข้าง
มาวันนี้ เมฆฝน เริ่มเบาบาง
อย่าคลางใจ..คิดเป็นห่วง ทะเลยเลย..
ผืนทรายจ๋า..อยากให้เจ้าจงรับฟัง
หากวันใด..หมดกำลัง..อย่าเพิกเฉย
อยากให้รู้..ทะเลนั้น..ยังเหมือนเคย
ไม่มีเลย..ที่คิดทิ้ง ผืนทรายไป..
จุดมุ่งหมายของทะเลในตอนนี้
คือการที่ ได้เห็นทราย นั้นสดใส
ทะเลน้อยผืนนี้ ขอเป็นกำลังใจ
แค่เป็นเสี้ยวหนึ่งที่ทำให้..
ทรายสุขใจ...ก็เกินพอ
12 มกราคม 2546 00:55 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
อยากพูดว่า ..รักเธอ..สักครั้ ง
แต่ก็ยังไม่มีโอกาส
อยากบอกเธอใจแทบขาด
ยอมรับว่าขลาด..ไม่กล้าบอกเธอ
หากจะบอกเธอในตอนนี้
ก็รู้ว่าคงเป็นได้แค่เพ้อ
ไม่อยากให้ใจฉันละเมอ
คิดถึงเธอ..จอห์น ดีแลนด์..แทบขาดใจ..
12 มกราคม 2546 00:50 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
หลังฝนตก..ท้องฟ้าก็สดใส
เหมือนกับใจของฉันในตอนนี้
ช่างเป็นความรู้สึกที่ดี-ดี
ที่เธอมีมาให้ทุกวี่วัน
แม้วันนี้..สองเราจะไกลห่าง
ระยะทางมิได้เป็นเส้นแบ่งกั้น
แม้จะไกลแสนไกลเกินเอื้อมกัน
ฉันขอฝากฟ้าใสนั้นดูแลเธอ..
12 มกราคม 2546 00:44 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
...หากวันนี้เป็นเช่นดังวันวาน
แม้นไม่หวาน ไม่ซึ้ง ติดตรึงฝัน
แม้นไม่เป็น ที่หนึ่งของกันและกัน
แค่บางคราว รำพันถึง ก็พึงใจ..
...หากวันนี้มีเธออยู่ตรงนี้
อยู่ ณ ที่ จิตใจฉันยังสับสน
อยากให้เธอพาฉันให้หลุดพ้น
จากใครบางคน ที่ขาดความจริงใจ
...เธอยังคงดีเสมอใจในฉัน
แม้นบางวันมีบูดบึ้งไม่แจ่มใส
แต่ก็รู้ว่าเธอนั้นดีกว่าใครๆ
ไม่มีใครเป็น เพื่อนได้ ดีเท่าเธอ....