3 สิงหาคม 2547 10:41 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
หนุ่มไร้นามส่งสาร...
วันนี้เป็นวันดี
แต่ไม่มีเธอเคียงข้าง
วันนี้ฉันอ้างว้าง
ฉันเคว้งคว้างเพราะไม่มีเธออยู่
วันนี้ ฉันตื่นด้วยความหวัง
แต่ฉันก็พลั้ง..เพราะใจฉันไม่สู้
รู้ทั้งรู้ ว่าเธอไม่มา ก็ยังเฝ้าดู
แค่อยากมีเธออยู่..ในวันนี้ เท่านั้นเอง
หนามไม้ไผ่ฯ ชี้แจง
วันนี้เป็นวันดีของเธอ
ฉันไม่ได้พลั้งเผลอ ลืมไปเลยสักนิด
เตรียมพร้อมที่จะก้าวไปเป็นคู่ชีวิต
ไม่ให้เธอยึดติด กับความอ้างว้างที่เคยมี
ฉันเองก็มีทุกวันด้วยความหวัง
หวังว่าสักครั้ง จะได้เคียงข้างเธอคนนี้
แต่กลับทำไม่ได้..ทั้งที่มีใจพร้อมล้นปรี่
ขอโทษนะคนดี..ที่วันนี้ ป่วยจน ไปยินดีไม่ทัน..
2 สิงหาคม 2547 12:39 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เมื่อแรกเกิด..ร่ำไห้ อุแว๊ๆ
ตัวแดงแจ๋..กระจิดริด..น่าชังนัก
พ่อแม่ต่าง ประคบประหงม เฝ้าฟูมฟัก
หวังลูกรัก..เติบใหญ่ ทำคุณดี
ย่างเข้าวัย หัวเลี้ยวหัวต่อ
แม่นั่งรอ..ลูกกลับบ้าน ยามราตรี
จะต่อว่า ด่าทอ ให้รักดี
แต่พะวง ด้วยลูกนี้ จะหนีหน้า
ทรัพย์สมบัติ ที่มีอยู่ก็น้อยนัก
กลัวลูกรัก จะลำเค็ญ ในภาคหน้า
ให้โอกาส ลูกเล่าเรียน ตามกำลังวังชา
แต่ลูกยา กลับมองเป็น การลงทัณฑ์
ครั้นพ่อแม่ เข้าสู่ วัยแก่เฒ่า
ตัวลูกเล่า ยังเตร็ดเตร่ กลับหลังหัน
ไม่ดูแล ทำท่านทุกข์ เป็นพัลวัน
ครั้นถึงวัน สิ้นลม ยังไม่แล
เมื่อเติบใหญ่ ทั้งสมองและร่างกาย
จึงคิดได้..สิ่งที่เคย เมินไม่แยแส
คือบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ เป็นผู้ให้ใคร่ดูแล
วันนี้..สายเกินแก้..
เป็นได้แค่ บทเรียนที่ไม่มีโอกาสได้แก้ตัว...
6 กรกฎาคม 2547 18:49 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เพื่อนเอย...เพื่อนเอ๋ย
เวลาผ่านเลย..ลำบาก กันมา
สี่ปีจบสิ้น..ถึงวันรับปริญญา
เพื่อนน้องแก้วตา..ต่างมายินดี
6 กรกฎา..เพื่อนพ้องพร้อมหน้า
สวมชุดครุยกันมา..มวล.แห่งนี้
รับกระดาษหนึ่งใบ..ในฐานะ คนเก่ง คนดี
สหเวชฯเรานี้..เกียรตินิยมสองคน
แต่น่าเสียดาย..
ตัวฉันไม่ได้เฉิดฉาย..ต่อหน้าปวงชน
ด้วยภารกิจ..ในหน้าที่การงานของตน
จึงกลายเป็นวันหมองหม่น..ต้องร้างรางานรื่นเริง
จึงขอฝากใจ..ไปกับสายลม
ฝากยินดี..ชื่นชม..และร่วมบันเทิง
ฝากน้ำตา แห่งความสำเร็จ ที่ผ่านพ้นวัยระเริง
ฝากไปรื่นเริง..ครื้นเครงกับพวกนาย
ถึงจะไม่ได้อยู่พร้อมหน้า
แต่รู้ไว้เถอะว่า..พวกนายจะไม่ไปไหน
ยังอยู่ในห้วงคำนึง..เสมือนมีเธออยู่ข้างกาย
เข้มแข็งไว้นะสหาย..ก้าวต่อไป..ยังมีฉัน เคียงข้างเธอ...
26 มิถุนายน 2547 11:09 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
จะทำไงดีทุกคน
วันนี้ รู้สึกสับสน ปนหวั่นไหว
เมื่อมีใครบางคน มาเสนอ มอบหัวใจ
ฉันควรจะทำไง..ใครวานบอกที
ก็ฉันยังมีใจให้คนเก่า
แต่ทั้งรู้ เรื่องของเรา จบแล้วแค่นี้
กับคนใหม่ที่เข้ามา บอกความรู้สึกดี-ดี
ก็เริ่มมีท่าที..จริงใจให้ไป
ปวดกบาล.พาลคิดหนัก
จะเอาไงกับความรัก..ที่ชักจะไปกันใหญ่
คนเก่าลืมไม่ลง..แต่คนใหม่ก็แสนจะจริงใจ
ฉันผิดรึไง..ที่ตัดใจเลือกใครไม่ลง
คนใหม่..จริงใจทุกขั้นตอน
มีเว้าวอน..ขอความรักกันตรงๆ
ให้คำมั่น..ว่าคิดรักฉันมั่นคง
หากพลาดจากเราคง..เลิกคิดจะมีใคร
เขาว่า..วาสนาทำให้เราได้มาพบ
และหวังว่าจุดจบ..จะเป็นที่ฉัน คนสุดท้าย
แล้วคนกลางอย่างฉัน..จะต้องทำอย่างไร
หากปฏิเสธออกไป..ก็กลัวจะทำร้ายใจตัวเอง...
23 มิถุนายน 2547 20:21 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
งานแต่งเมื่อใด...เป็นได้แค่แขกรับเชิญ
เพลงนี้ช่างเหมาะเหลือเกิน กับฉันผู้ไร้คนข้างกาย
แต่เอาเหอะ...งานนี้..วันนี้เพื่อนสหาย
ได้สละความเดียวดาย..อยู่กับชายที่รักจริง
จะให้อะไรกับเพื่อนคนนี้ดีหนอ
เอาเหอะ ชั้นจะรอ..วันที่สละโสดทิ้ง
อยากเป็นเธอ..ในตอนนี้เสียจริง
ไม่ประวิง..ไร้คู่..ให้เหงาทรวง
เมื่อวาน..วันนี้..พรุ่งนี้ของเธอ
ขอให้รักกันมั่นเสมอ..อย่าเหลวไหล
มีอะไรให้เคลียร์กันตรงๆ..จงจริงใจ
แล้วรักเธอจะไม่สั่นไหว..ไปตามสายลม
ดีใจกับเธอ จริงๆนะเนี่ย
จะให้แจงสี่เบี้ย มากกว่านี้ กลัวเธอจะขม
ขืนอวยพรมากไป..มีหวังเธอได้เป็นลม
ก็รู้อยู่ เจ้าซ่าตาคม..ปากหวานชมใครไม่เป็น..เน๊อะ..
หน้าส่วนตัว
803
Lovers
0 คน เลิฟหนามไม้ไผ่ฯ
Calendar
