14 มกราคม 2548 13:30 น.
หนอนสายตายาว
พระคุณครู ไม่รู้จาง ร้างจากจิต
พระคุณครู แนบสนิท ชีวิตนี้
พระคุณครู ท่วมท้น ล้นชีวี
ถ้าจะมี รองก็แต่ พ่อแม่เรา
จะจำจด ทดแทน หมื่นแสนล้าน
ทั้งดวงมาน มอบให้ ไม่อับเฉา
คุณครูสอน วอนพร่ำ ย้ำวัยเยาว์
ใครรับเอา เท่าไร ให้ไปเลย
ไม่มีครูอยู่ข้างเมื่อปางน้อย
คงต้องด้อยปัญญาถ้าเฉลย
ทั้งไม้เรียวเคี่ยวกรำร่ำภิเปรย
สุดจะเอ่ยเผยสิ้นรินจากใจ
คุณครูขา
ที่ผ่านมา ครูมีสุข หรือไฉน
ขอพรพระคุ้มครองป้องหทัย
คุณครูให้มีแต่สุขทุกวันคืน
13 มกราคม 2548 12:39 น.
หนอนสายตายาว
เธอคือดวงใจพี่ไม่มีสอง
ไม่เป็นรองครองทุกห้องพี่จองให้
พี่คงรักปักจิตสนิทใน
ดวงหทัยของพี่มีแต่เธอ
คงเป็นกรรมติดค้างแต่ปางก่อน
กลับมาย้อนให้จากกันต้องพร่ำเพ้อ
พบก็แต่ แค่ฝัน กระสันต์เจอ
แล้วนี่เออ...เมื่อไหร่ ได้เป็นจริง
ใจดวงนี้ รักมาก อยากอยู่ร่วม
เราสองรวมร่วมเด็ดดอม พยอมกิ่ง
ปางไหนนะ จะได้แนบ ได้แอบอิง
รักไม่ทิ้งกันแน่....ได้แต่รอ
อนิจจา...ไม่ได้ใส่....บาตรร่วมขัน
คืนและวันได้แต่คอย...หงอยจริงหนอ
บุญที่ทำ กันมา นั้นไม่พอ
เคียงห้องหอ แห่งนี้ ฤดีตรม
พี่รักเธอ ทั้งที่ ไม่มีสิทธิ์
แล้วชีวิต อยู่ต่อ ก็ขื่นขม
แสนอึดอัด ขัดแค้น แน่นอารมณ์
วอนฝากลม ประพรมจูบ ลูบไล้แทน
12 มกราคม 2548 11:53 น.
หนอนสายตายาว
มองดูนก ผกผิน บินมาสอง
เริงทำนอง ร้องรับ ร่วมขับขาน
แต่เราเหงา เศร้าจินต์ แทบสิ้นมาน
สุดสงสาร ดวงแด ดูเดียวดาย
คิดถึงวันขวัญภิรมย์ชมสุขสันต์
แล้วใยขวัญ เมินหมาง แลห่างหาย
รู้ไหมว่า ชีวา แทบวางวาย
ขวัญไม่ปราย ตามอง หมองใจครวญ
ในนภา ยังมีดาว สกาวเด่น
คู่เดือนเพ็ญ เย็นร่ำ ยิ่งกำสรวล
หนาวลมดึก ระทึกจิต คิดแต่นวล
ขวัญไม่หวล คืนกลับ หลับไม่ลง
ตราบทิวา มาเยือน เป็นเพื่อนฟ้า
ยิ่งเหว่ว้า พาใจรุ่ย เป็นผุยผง
จิตสะท้อน อ่อนระอา พาพะวง
ขวัญอนงค์ ป่านนี้ อยู่ที่ใด
ขวัญเอ๋ย
เจ้าละเลย แรมร้าง ไปทางไหน
รู้หรือเปล่า แผ่นดินนี้ ยังมีใคร
เทวษไห้ หวนโศก วิโยคคอย.....
10 มกราคม 2548 12:25 น.
หนอนสายตายาว
เบื่อใจที่ มีแต่หลอก ให้ชอกช้ำ
เคยรู้สึก นึกระกำ...ระยำยิ่ง
นั่งทอดถอน ผ่อนหายใจ เจ็บในจินต์
วันนี้สิ้น สวาทกัน ฉันกับเธอ
กี่ครั้งแล้ว ที่อภัย ยิ้มให้ก่อน
ความกะล่อน สอนจนเจ็บ เหน็บเสมอ
สัญญาไว้ ไม่เคยเป็น เช่นที่เพ้อ
คำละเมอ เธอหมั่นพร่ำ ฉันจำทน
ไม่ปิดหรอก มือถือ คือเปิดไว้
โทรเมื่อไหร่ ไม่รับ นับพันหน
อยากโทรก็ เชิญได้ ฉันใจจน
แค่ไม่บ่น ให้เธอรู้ สู้เงียบงัน
ไม่ต้องมา รับทราบ กราบละนะ
ว่าฉันจะ เย็นหรือร้อน ห่อนหฤหรรษ์
กินอะไร ไปหนไหน กับใครกัน
ก็เรื่องฉัน มันข้องเกี่ยว คนเดียวเอง
ไม่คร่ำครวญ หวนไห้หรอก บอกไว้นี่
ถ้าหวังที่ มีน้ำตา ท่าจะเจ๊ง
น้ำตาเอย เคยไหลนั้น ฉันบรรเลง
เพื่อแก้เซ็ง ให้เธอเห็น...ฉัน...เล่นละคร
ไปให้...................ไกลไกลเลย
ไม่ต้องเผยโฉมหน้า มาสลอน
บอกตรงๆ ตัดใยใต้ใบบอน
อย่าหวังวอน อาวรณ์ว่า ฉันอาลัย....
6 มกราคม 2548 12:54 น.
หนอนสายตายาว
ต้องพรางรักหนักอกระทกขวัญ
ด้วยรักนั้นกลัวใครรู้ว่าชู้ชื่น
เก็บงำไว้แอบใฝ่ฝันทุกวันคืน
ไม่ขัดขืนฝืนข่มระทมจินต์
เรามั่นในรักจริง ยิ่งเพลินเพลิด
ไม่เตลิดเปิดอกรักผกผิน
อย่าให้ใคร รู้เข้า เขายลยิน
เราจะริน น้ำตา ขายหน้าใคร
ชื่นชีวิต คิดสักหน่อย ค่อยค่อยผ่อน
อย่าตัดรอน วอนสมัคร พรางรักใคร่
รู้ว่ารัก เราหวานจริง ยิ่งสิ่งใด
ขอดวงใจ เก็บชื่น วันรื่นรมย์
ขอให้รัก หนักแน่น เหมือนแผ่นผา
จดจำว่า เรารักกัน มั่นสุขสม
ไม่สิ้นรัก รสอื่น ไม่ชื่นชม
อย่าให้คม รักกรีดแด กลายแผลเป็น
หน้าส่วนตัว
5937
