14 ธันวาคม 2547 19:46 น.
หนอนสายตายาว
นั่งทบทวนหวนคิดถึงคะนึงตรอง
เรื่องเราสองถ้าต้องฝืนกล้ำกลืนรัก
ที่เคยหวานปานน้ำอ้อยร้อยสลัก
รสชาดชักกร่อยกว่าน้ำประปา
ถ้าไม่ไหวเลิกกันฉันไม่หวั่น
เธออาจหันหลังให้ใจเริงร่า
ฉันจะไม่รินรดหยดน้ำตา
จะดีกว่านี้ไหมถ้าไกลกัน
เบื่อที่ต้องมาพร่ำร่ำว่ากล่าว
คำสามหาวค่อยรุนแรงแขยงหนัก
คำออดอ้อนวอนขอออเซาะรัก
ไม่รู้จักไม่คุ้นชินได้ยินเลย
แล้วเราจักรักกัน....ไปอย่างนี้
ไร้ใจที่สัตย์ซือถือเฉลย
เธอก็เอือมฉันก็เบื่อเชื่อภิเปรย
ความเฉยเมยฉันรับได้ในที่นี้
จากกันทีที่รักหักห้ามจิต
ไม่ต้องคิดกลับมาหาที่นี่
เธอกับฉันควรร้างห่างเวที
บทเพลงที่...เคยร้อง...ต้องร้างไกล
14 ธันวาคม 2547 18:55 น.
หนอนสายตายาว
ฉันเจ็บฉันเหน็บฉันหนาว
ฉันร้าวในทรวงดวงจิตหาย
ฉันเหงาเปล่าเดียวเปลี่ยวดาย
เจียนตายเพราะเธอ...ลืมคำ
เฝ้ารอเฝ้ารัก....หักอก
เฝ้าฟูมเฝ้าฟก...อกช้ำ
เฝ้าเธอละเมอ...เพ้อพร่ำ
หวานฉ่ำน้ำตาไหลนอง
เธอบอกเธอรักหนักหนา
เธอว่าจะเคียงเพียงเราสอง
เธอว่า...คิดถึง...คะนึงปอง
วันนี้...ฉันร้อง...เพราะเธอ
ฉันเจ็บฉันจำน้ำคำได้
ฉันไม่....เก็บวจีที่เพ้อเจ้อ
ฉันไม่ให้โอกาสเธอละเมอ
ไม่เผลอใจอ่อนสอนตัวเอง
พอทีนะ......
ถ้าคิดจะหวนกลับมาข่มเหง
ปั้นคำหวานปานหยดมดยังเกรง
เชิญบรรเลยเพลงรักให้...ไกลฉันที
10 ธันวาคม 2547 11:55 น.
หนอนสายตายาว
ใจดวงหนึ่งซึ่งรักเป็นหนักหนา
แนบกายาไม่เคยห่างร้างไปไหน
ใจดวงนี้เต้นอยู่คู่กายใน
ก็คือใจจาก...บิดร......ตอนกำเนิด
ใจดวงสองครองรักจักหมายมุ่ง
มีแต่รุ่งเรืองโรจน์โชติเป็นเลิศ
มอบให้คนที่รักจริงอย่างพริ้งเพริศ
เขาประเสริฐกว่าชายใดในครั้งนั้น
มีอีกหนึ่งซึ่งแอบในดวงใจด้วย
เข้ามาช่วยยามทุกข์และสุขสันต์
เข้ามามีส่วนร่วมรวมใจกัน
เข้ามาปันแบ่งใจไปอีกดวง
แล้วจะทำยังไงดวงใจฉัน
มีด้วยกันสามใจให้ตะขวง
ไม่อยากให้มีรักแทรกแยกในทรวง
แต่ทั้งปวง...จะทำได้...อย่างไรดี
ไม่ใช่หญิงหลายใจที่ไหนหรอก
รู้ช้ำชอกต้องกลืนกล้ำทำไงนี่
ไม่ใช่หญิงสองใจ...ใช่กากี
แต่จะมี...ใครเชื่อเรา...อับเฉาจริง
9 ธันวาคม 2547 11:09 น.
หนอนสายตายาว
ที่รัก
เหนื่อยนักก็หลับบ้าง
ไม่ต้องกลัวอ้างว้าง
ใจไม่ร้างห่างพี่ยา
น้องห่วงดวงใจนี้
ใจดวงที่เสน่หา
รักราวดวงแก้วตา
ใครเล่าหนาไม่เคยไกล
ยามเจ็บน้องเจ็บกว่า
ยามโศกาคงอยู่ใกล้
ยามเศร้าร้าวดวงใจ
ไม่มีใครน้องอยู่เคียง
แล้วพี่ล่ะ...จะรักไหม
ทั้งดวงใจไม่เอนเอียง
ให้น้องครองหมดเพียง
เราร่วมเรียงกันสองคน
เราจะไม่เหินห่าง
ไม่มีร้างไปทุกหน
ไม่ว่าทุกข์หรือสุขปน
เราไม่บ่น...มีเพียง....เรา
4 ธันวาคม 2547 15:36 น.
หนอนสายตายาว
ฉันไม่รู้มันเริ่มต้นแต่หนไหน
เพราะหัวใจไม่เคยเปิดเผยห้อง
ว่ายังมีใครอีกคนสนใจจอง
ใจเริ่มฟ้องมีคนซุกบุกรุกใจ
ใครคนนั้นมาดนิ่งจริงจังเหลือ
จิตเอื้อเฟื้อฟูมฟักรักเราไหม
ใครคนนั้นแอบอยู่กลางหว่างฤทัย
ที่ไม่ให้ใครลอบเข้าครอบครอง
แต่วันนี้...วันที่...ใจมีให้
แบ่งปันไปครึ่งดวงแห่งเจ้าของ
อีกครึ่งขอเก็บไว้เผื่อเป็นรอง
จะไม่ร้องไม่เจ็บเหน็บใจตาย
หน้าส่วนตัว
788
