8 มกราคม 2548 23:03 น.

หรือ..คลื่นกำสรวล

เคยสดใสสวยงามยามสงบ อ้อยอิ่งซบอกทรายคล้ายเดียงสา
เพียงสายลมโลมไล้ได้ชีวา เจ้าเริงร่าพลิกพริ้ว เป็นริ้วลอน
บันดาลเสียงเสน่ห์กล่อมเห่หาด มิเคยขาดมนต์ขลังให้สังหรณ์
ผู้คนหลงรักเจ้าตามเว้าวอน หมายเชยช้อนชื่นบานสู่ลานใจ
แต่บัดนี้เจ้ากลับอัปยศ โถมรันทดเข้าสาดขนาดใหญ่
ปลิดวิญญาณนับหมื่นกลืนหายไป ทิ้งร่างไว้เกลื่อนกลาดหาดระทม
เสียงร่ำไห้โหยหาเกินกว่านับ สุดระงับใจหงอยพลอยขื่นขม
พ่อแม่ลูกพลัดพรากจากหายจม ตามแรงถมโหมหื่นคลี่นพระกาฬ
เพียงพริบตาก็สยบสงบเงียบ พินาศเรียบริมฝั่งดั่งสุสาน
ศพนับพันรายเรียงเสียงวิจารณ์ เจ้าหักหาญโหดเหี้ยมยากเทียมทัน
หรือเจ้าอยากเตือนให้คนได้รู้ ความหดหู่ที่รับนับมหันต์
เขาทำร้ายบุกรุกอยู่ทุกวัน เกินเก็บกั้นแก้แค้นเหมือนแม้นคืน.