3 สิงหาคม 2548 20:45 น.
หญ้าสีคราม
ถึงหน้าฝนเยือนมาได้สดชื่น
รินระรื่นลงมาจากฟ้าใส
ดอกไม้งามได้ชะล้างกิ่งก้านใบ
เหมือนว่าใจได้ล้างความโศกตรม
กบอึ่งอ่างส่งเสียงกระเซ่งแซ่
ชำเลืองแลดูแล้วไม่ขื่นขม
ย่างเดือนหกฝนพรำตามสายลม
ได้สูดดมไอฝนรับฝนพรำ
6 กรกฎาคม 2548 23:05 น.
หญ้าสีคราม
หากวันใดจันทรานั้นดับแสง
อ่อนล้าแรงในค่ำราตรีนี้
อยากให้รู้ใจฉันทุกนาที
ไม่หลบหนี้อ่อนแรงดังแสงจันทร์
เปรียบความรักของฉันดังสายน้ำ
บริสุทธิ์กว้างขวางไม่แปรผัน
สายน้ำไหลเวียนมาบรรจบกัน
เหมือนรักนั้นหลอมรวมเป็นหนึ่งใจ
แต่ความรักนั้นไม่เป็นดังที่คิด
เมื่อใกล้ชิดจึงรู้ข้อสงสัย
ว่าเธอเห็นฉันเป็นเพื่อนพักใจ
แค่เพื่อนใกล้มิตรชิดสนิทกัน
6 กรกฎาคม 2548 22:57 น.
หญ้าสีคราม
ดอกไม้เปรียบดั่งความรัก ส่งกลิ่นหอมนัก
เบ่งบานเมื่อยามรับแสง
ผู้ชายเปรียบดั่งแมลง บางคนแสร้ง
แกล้งทำเข้ามารักใกล้
เมื่อรักเข้ามาเยือนใจ หักห้ามนั้นไซร้
ยากยิ่งกว่าหยุดแสงจันทร์
24 มิถุนายน 2548 18:35 น.
หญ้าสีคราม
มีเพื่อนนั้นดีนัก
มีคู่พักพิงใจกาย
ปรึกษาให้ผ่อนคลาย
บรรเทาหายทุกกังวล
เพื่อนกินนั้นมีมาก
หาไม่ยากมีทุกหน
มีทั่วในหมู่ชน
อยู่ปะปนกันทั่วไป
เพื่อนแท้นั้นหายาก
ยามลำบากช่วยแก้ไข
คบแล้วไม่ทุกข์ใจ
ดีกว่าไปคบเพื่อนกิน
24 ธันวาคม 2547 19:13 น.
หญ้าสีคราม
อันความรักคิดแล้วเหมือนอากาศ
มีแล้วจากพรากไปได้หลายหน
อากาศนั้นก็เหมือนกับใจคน
เหมือนเวทมนต์มีแล้วก็ดับคลาย
เมื่อรักเขาแล้วเขาก็ไม่รัก
ต้องอกหักหลายหนทนเศร้าหมอง
ไปแอบรักที่มี่คนจับจอง
น้ำตานองอาบสองแก้มดูแยบยล
ด้วยความรักที่มีให้กับเพื่อน
จึงอยากเตือนด้วยใจด้วยสมอง
มอบกลอนนี้ให้เพื่อนไว้ครอบครอง
น้ำตานองเมื่อได้แต่งให้กับเธอ...
หน้าส่วนตัว
5089
