14 กันยายน 2548 20:03 น.
ห นู บิ๋ ม
อันว่าหอย เกลื่อนไป ทั่วชายหาด
ในกระจาด มีทั้งปู มีทั้งหอย
หอยบางตัว หงอยเหงา เฝ้านั่งคอย
ป๋าชะม้อย มารับ เอาหอยไป
หอยน้อยๆ ล่องลอย อยู่ในน้ำ
แต่น้ำคำ หาไม่เจอ หอยอยู่ไหน
หอยจ๋าหอย โปรดอย่า หนีป๋าไป
โปรดอย่าให้ ป๋านี้ อยู่คนเดียว
14 กันยายน 2548 19:46 น.
ห นู บิ๋ ม
นักเอ๋ย นักเรียน
เรื่องอ่านเขียน หมั่นเพียร เรียนศึกษา
เมื่อเติบใหญ่ ต้องเร่ง เอาวิชา
เพื่อชีวา ในภาคหน้า ต่อต่อไป
หากความรู้ มีมาก ลำบากน้อย
ความรู้ด้อย คอยกิน ทำไฉน
ไร้ควมรู้ จะอยู่ ได้อย่างไร
แล้วทำไม ไม่เร่ง ศึกษาเอย
14 กันยายน 2548 17:01 น.
ห นู บิ๋ ม
ขอ โทษ .. ที่ เคย ทำ ตัว แบบ นั้น
ขอ โทษ .. ที่ ฉัน ตาม ใจ เทอ ไม่ ค่อย ได้
ขอ โทษ .. ที่ ฉัน ไม่ ได้ เป็น ดัง เธอ ฝัน ใฝ่ ~
ขอ โทษ .. ที่ ฉัน หวง เทอ มาก เกิน ไป ใน บาง เวลา ,,
ขอบ คุณ .. สำ หรับ ท่า ที ที่ มี ให้
ขอบ คุณ .. สำ หรับ ความ ห่วง ใย ที่ มี ค่า
ขอบ คุณ .. สำ หรับ ความ สุข -- ใน บาง ช่วง เวลา
ขอบ คุณ .. ที่ เคย เห็น ฉัน มี ค่า .. ใน ฐา นะ " คน ของ ใจ "
14 กันยายน 2548 16:48 น.
ห นู บิ๋ ม
ก็ รู้ ว่า ฉัน เป็น ยัง ไง
แต่ ทำ ไม เธอ ถึง มา เลือก ฉัน ~
ทั้ง ที่ ฉัน นั้น แข็ง กร้าว -- ไม่ ยอม กัน ,,
และ ฉัน นั้น .. ก็ เป็น คน เอา แต่ ใจ !!
ถ้า คบ กัน -- ฉัน ก็ คง เป็น แบบ นี้
ให้ ปรับ ปรุง ให้ ดี คง ไม่ ได้ ,,
จึง บอก เทอ ไว้ ก่อน .. ให้ เตรียม ใจ
ฉัน ไม่ ใช่ เจ้า หญิง ใน นิ ทาน ~
หน้าส่วนตัว
1245
