18 กุมภาพันธ์ 2548 11:41 น.
ส้มเกลี้ยง
ในที่ที่มีเขาคนนั้น
หรือยังต้องการฉันเคียงคู่
ในที่ที่มีเขายืนอยู่
ฉันหรือยังอยู่สู้หน้าเธอได้
แม้เธอไม่ต้องพูดมา
สองตาฉันก็มองเห็น
ทุกเรื่องราวที่มันควรเป็น
ฉันเองที่ต้องเข้าใจ
เรื่องราวของชีวิตคน
เวียนวนเหมือนดั่งคแกง
ร้อยรักแรงเกลียดเคียดแค้น
สุดแสนทุกข์ทนหม่นใจ
เบื่อหน่ายก็คลายความทุกข์
แล้วสุขก็กลับหวนคืน
หมุนเปลี่ยนแปรไปไร้จุดยืน
รู้จักลืมได้ไร้ทุกข์ทน
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
16 กุมภาพันธ์ 2548 23:13 น.
ส้มเกลี้ยง
สายลมล่มรวงข้าวล้มซบอกทุ่ง
หอมจรุงกลิ่นฟางฟุ้งมิขาดสาย
ปักคมเคียวเกี่ยวแล้วรัดมัดเรียงราย
เหงื่อโซมกายยังแกว่งเกี่ยวกำเคียวควง
คมเคียวขาววาววับฉวัดเฉวียน
ทุ่งโล่งเตียนเหลือแต่ตอรอความหวัง
เมล็ดหล่นห่มพื้นฟื้นอีกครั้ง
ตราบที่ยังไม่สิ้นลมคอยล่มรวง
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
14 กุมภาพันธ์ 2548 09:00 น.
ส้มเกลี้ยง
รู้ไหม..รู้ไหมว่าดอกไม้งามยามใด
เมื่อได้มอบไว้แด่เธอคนดีของฉัน
ดอกไม้เบ่งบานมีไว้ให้กันและกัน
รอยยิ้มนั้นก็บานในใจทุกคน
รู้ไหม..รู้ไหมรอยยิ้มเธองดงามเพียงใด
ดั่งละอองไอน้ำค้างใสที่ปลายกิ่ง
ได้มองดูไปทีไรจับใจจริง
อยากเก็บสิ่งดีดีอย่างนี้ไว้ตลอดไปเลย
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
14 กุมภาพันธ์ 2548 08:55 น.
ส้มเกลี้ยง
หรือจะมีสิ่งใดในโลกหล้า
เหมาะนำมาให้ไว้แทนใจฉัน
บ่งบอกความซื่อตรงคงรักมั่น
ทุกคืนวันคงมีเธอเสมอไป
ฝากหัวใจปลูกไว้ที่ใจเธอ
คอยแลดูอยู่เสมอมิห่างหาย
แล้วหมั่นรดน้ำใสสู่ใจกาย
รักมิวายเติบใหญ่แตกใบงาม
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
12 กุมภาพันธ์ 2548 12:16 น.
ส้มเกลี้ยง
สายลมคงพัดพริ้วปลิวสะบัด
เด็ดดอกรักโรยหล่นบนพื้นหญ้า
ปลิดเมล็ดลอยล่องท่องนภา
สู่แดนดินถิ่นใดหนามิย้อนคืน
แล้วลืมเลือนรักร้างที่ริมทาง
แล้วลาร้างจากทุ่งมุ่งถิ่นใหม่
แล้วพานพบสบหน้าโสภาใด
แล้วจากไปไม่หวลกลับรักจืดจาง
ขออย่าลืมลาร้างหนทางเก่า
ถิ่นที่เราเคยฟูมฟักพักสถาน
อยู่แห่งหนตำบลใดได้เจือจาน
ดอกรักเบ่งบานดอกใบสู่ใจชน
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
957
