30 ธันวาคม 2547 08:36 น.
ส้มเกลี้ยง
ส่งท้ายปีที่ผ่านไปแทบใจหาย
ไทยทุกข์กายร้อนใจภัยกระหน่ำ
ทั้งแล้งน้ำแล้งพืชผลคนใจดำ
ทะเลสาดซ้ำคลื่นขมขื่นใจ
สายน้ำไหลเลือนลับไม่กลับหวน
เสียงคร่ำครวญลบล้างเลือนสู่เดือนใหม่
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
ช่วยปกป้องผองไทยให้ร่มเย็น
มารับขวัญวันปีใหม่ใจผุดผ่อง
แสงธรรมส่องนำทางไซร้กลับได้เห็น
เบิกทางทุกข์ยุคมืดล้ำสุดลำเค็ญ
กลับฟื้นเป็นวันสดใสสู่ไทยเทอญ
๓o ธันวาคม ๒๕๔๗
25 ธันวาคม 2547 22:01 น.
ส้มเกลี้ยง
มาดแม้นมีคนชังดังแผ่นฟ้า
เหมือนนั่งเรือย้อนธาราไหลเร่งเร้า
ซ้ำคดเคี้ยวเลี้ยวลดลาดเหนือคาดเดา
คอยซัดเราให้เสียหลักหัวปักโคลน
แม้สักร้อยสักพันไม่หันมอง
จงตริตรองแต่ตนเถิดประเสิรฐเหลือ
อภัยเขาเราได้บุญหนุนจุนเจือ
ปล่อยเสือตะปบเงาเหนื่อยเปล่าเอง
๒๕ ธันวาคม ๒๕๔๗
23 ธันวาคม 2547 23:30 น.
ส้มเกลี้ยง
ขอมอบใจดวงนี้ไว้ที่เธอ
มีรักแท้อยู่เสมอมิเปลี่ยนผัน
แม้นสายลมเปลี่ยนทิศทางทุกคืนวัน
แต่ใจฉันมิอาจเปลี่ยนไปจากเธฮ
ฝากเอาไว้ดูแลใจกันสักหน่อย
เธออย่าปล่อยให้ล่องลอยไร้จุดหมาย
วันเดือนเลือนล่วงลับกลับกลาย
ใจสลายกายอ้างว้างร้างแรงลม
๒๓ ธันวาคม ๒๕๔๗
19 ธันวาคม 2547 22:51 น.
ส้มเกลี้ยง
ไม่เคยได้ยินเสียงร้องไห้ของฉันเลยหรือไร
....คืนวันผันผ่านไป
เสียงหัวเราะเงียบหาย
ไฉนรอบข้างจึงมีแต่ความเงียบเหงา
ฉันเฝ้าค้นหา..หาหนทางที่จะคงอยู่ต่อไป
แต่ทุกครั้งที่คิดไม่ได้นึกไม่ออก
ก็มีแต่เพียงตังเรากับหัวใจที่แตกสลายไปแล้ว..ดวงนี้
ไม่เคยได้ยินเสียงร้องไห้ของฉันเลยหรือไร
....แม้นบางครั้งนั้นสุดแสนทรมานใจ
กลับไม่มีน้ำตาให้หลั่งไหลแม้สักหยดหยาด
แม้นนึกอยากให้น้ำตาหลั่งใหล
ก็กลับไม่อาจทำได้..
..เคยได้ยินไหมเสียงร้องไห้ที่ดังก้องอยู่ภายในใจฉัน
๑๙ ธันวาคม ๒๕๔๗
10 ธันวาคม 2547 23:02 น.
ส้มเกลี้ยง
เหตุเพราะฉันนั้นยังคงอยู่
ในโลกที่รับรู้เพียงความรัก
เมื่อถึงวันฝนพรำช้ำหนัก
น้ำทะลักล้นไหลไม่รู้หยุด
เหตุเพราะฉันนั้นยังคงอยู่
ในโลกที่ไม่รู้ทางจะสานต่อ
แต่คงยังฝันใฝ่และเฝ้ารอ
อาทิตย์ทอแสงสว่างส่องทางใจ
หน้าส่วนตัว
920
