จดหมายกลางถนน

ส่องหล้า

จดหมายเปื้อนเลือดกลางถนน
เขียนด้วยใจสับสนหวั่นไหว
เสียงปืนระเบิดกระจัดกระจาย
โถมทำลายเลือดหลั่งกลางแผ่นดิน ฯ

ออกไปไอ้โจรก่อการร้าย
ประกาศกร้าวมุ่งหมายให้ด่าวดิ้น
ประทับปืนยืนเล็งเลือกชีวิน
หนึ่งสองสามดับดิ้นไม่ต้องนับ

ปังปังปังโถมมาเป็นห่าฝน
ก่อการร้ายก็ร่วงหล่นคะมำหงาย
หนังสติ๊กขวดน้ำมันกระจัดกระจาย
ก่อการร้ายเลือดนองกลางถนน

ยามค่ำคืนดื่นดึกระทึกขวัญ
จิตประหวั่นพรั่นพึงเอ็ดอึงหน
เจ็ดดาวเก้าดวงดื่มเลือดคน
คลุ้งควันเลือดข้นคละคุ้งเมือง

มือกุมเลือดอุ่นทะลักไหล
เคยเคียวเกี่ยวหมายเพียงรวงเหลือง
มือหยาบอาบเลือดไหลนองเนือง
กระสุนปืนใยขุ่นเคืองกินเลือดคน

เจ็บไหมเพื่อนเหมือนดาวจะดับดวง
เจ็บไหมพี่ดาวล่วงไปลับหน
เจ็บไหมพ่อเมื่อเลือดหลั่งกลางมณฑล
เจ็บไหมลูกเมื่อทุกหนลุกเป็นไฟ

บนความตายหมายรักในการรบ
บนซากศพเพื่อปรองดองอำมาตย์-ไพร่
บนชีวิตถมชีวิตคุณฆ่าใคร
มือของไทยฆ่าไทยเพื่อใครกัน

ฝากจดหมายเปื้อนเลือดไม่เหือดแห้ง
ชีวิตจริงร้อนแล้งและเหลือสั้น
กลางถนนอุ่นหนาวของคืนวัน
ฝากไปถึงลูกฉันให้ถึงมือ........