พม่าเสียเมือง

ส่องหล้า

กรุงอังวะบุรีศรีแผ่นดิน
เกรียงไกรถิ่นสุวรรณศรีมหาศาล
มีขุมทรัพย์เรืองรองแลตระการ
ดั่งเมืองทองตั้งตระหง่านกลางแผ่นดิน

ครั้งกรุงศรีฯ อ่อนแอพ่ายแพ้ศึก
อังวะคึกบารมีทวีสิน
เข้าปล้นฆ่ากวาดทรัพย์กลับแผ่นดิน
อยุธยาสูญสิ้นไปตามกรรม

ข้างฝรั่งอังกฤษตั้งกลศึก
ซ่อนกลลึกล่วงอุบายขยายล้ำ
ยึดพม่าฝ่ายใต้ไว้ครอบงำ
กรุงอังวะเริ่มระส่ำระคายเมือง

ผ่านถึงยุคสีป่อกะยอดิน
ปราบปรามสิ้นเสียนหนามที่ขามเขื่อง
ใช้อำอาจวุ่นวายใต้รุ่งเรือง
มโหรีกลบเรื่องการฆ่าฟัน

ยกมเหษีเป็นใหญ่ใต้เศวต-
-ฉัตรเทวษทวยหล้ามหามหันต์
ติดสุขสนุกสนานการพนัน
หวังเพียงเงินโกฎิล้านเข้าพระคลัง

มัณฑเลบุรีศรีอังวะ
ใช้จ่ายเงินเปะปะโดยไร้หวัง
เก็บภาษีมากมายเกินกำลัง
ประชาชนหมดหวังและยากจน

คิดการใหญ่พึ่งใบบุญฝรั่งเศส
หวังเป็นมิตรประเทศมหาหน
สร้างเจ็บช้ำให้อังกฤษจักเกินทน
ทั้งท้าวเธอกล่าวการล้นเป็นสงคราม

ทัพอังกฤษโยธายาตราศึก
ฝ่ายอังวะโหมฮึกมิขลาดขาม
แต่ปราชัยพ่ายแพ้แค่ชั่วยาม
อำนาจเคยล้นหลามมิทานทน

ยอดปราสาทเคยเรืองรองดั่งทองทิพย์
กลับวังแวงเงียบกริบทุกแห่งหน
แท่นมณเทียรประทับแสนอับจน
ไร้ผู้คนผู้ภักดีพัดวีไกว

ฝ่ายอังกฤษรายล้อมปราสาทศรี
ปล่อยสตรีข้าบาทเข้าออกได้
บ้างคว้าทรัพย์สิ่งของที่ต้องใจ
เข้ารื้อค้นวุ่นไปทั้งมณฑล

โพนทะนาโจษจันการยักยอก
คนผลุบเข้าผลุบออกเข้าลักขน
ต่างยื้อแย่งด่าทอกันอึงอล
หมดอำนาจจึงหมองหม่นทั้งแผ่นดิน

วัฏจักรรอยกรรมแห่งอำนาจ
ไม่มีใครผูกขาดได้หมดสิ้น
เมื่อผ่านมาล้วนผ่านไปในธรณิน
แต่ผลกรรมมิสูญสิ้นไปตามกาล