เสรีภาพน้ำแกง

ส่องหล้า

ลมร้อนพัดไกวใบไม้แกว่ง
ตะวันแดงอัสดงลงเหลี่ยมเขา
ควายทุยร่วมสู้อยู่เคียงเรา
สู่ลำเนาเคหาเมื่อฟ้ายัง

มอดอาทิตย์กองไฟยังไม่มอด
สุมฟืนสอด-สนั่นลั่นดานรั้ง
ผิงไฟสุมฟืนฟื้นพลัง
อุ่นความหวังเสรีภาพอาบท้องนา....

กรุ่นการเมืองส่องแสงเสรีภาพ
ทาบเมืองสีเทาทะมึนฟ้า
ซ่อนกลกุมกาลเข้าทับทา
ส่องแสงเจิดจ้าท้าตาวัน

ทั่วเมืองโอฬารตระหง่านคลุม
สอดกุมสำทับขยับสรร
ทุ่มทุนปูทางสร้างประชัน
ทุนนิยมเต็มขั้นในชั้นเชิง

คนเขื่องเมืองแข็งเปลี่ยนแปลง-รักษ์
กอบสินคืนศักดิ์ทะลวงเหลิง
ดับทุนทุ่มทางดับเปลวเพลิง
เข้าคลองนองเจิ่งความเพียงพอ

หม่นแสงพร่ามัวสลัวส่อง
คลุมฟ้าสีทองให้ทุกข์ท้อ
เสรีภาพอำไพไฉนรอ
ประชาชนร้องขอฟ้าสีใด

ปวงชนได้สิทธิ์มาโดยชน
เงาปืนคลุมหนเข้าแก้ไข
ยื่นสิทธิ์เสรีอธิปไตย
เสรีภาพสอดไส้กระบอกปืน

ต่างฝ่ายต่างอ้างประชาชน
ชาวบ้านอับจนการขัดขืน
อธิปไตยโดยใดที่ดื่มกลืน
ขมขื่นหมกเม็ดเผด็จการ

ลมเย็นโชยอ่อนที่ปลายทุ่ง
ควายทุยมิมุ่งกระหายหาญ
คลุกโคลนเคี้ยวเอื้องมิรู้กาล
เสรีภาพเบ่งบานหรือร่วงโรย

แท้จริงสิทธิเสรีภาพ
คือเหงื่ออุ่นอาบแห้งระโหย
จากแรงด้วยมือที่หว่านโปรย
หยั่งรากดิ่งโดยน้ำมือชน

ก้อนเส้าสุ่มไฟเดือดไอข้าว
หอมกลิ่นกรุ่นพราวไปทั่วหน
เม็ดข้าวปลูกมาด้วยมือตน
สุขล้ำฉ่ำล้นด้วยเรี่ยวแรง

มอดอาทิตย์กองไฟยังไม่มอด
สุมฟืนสอดสว่างกระจ่างแสง
เปิบข้าวกลืนอุ่นกรุ่นไฟแดง
กำซาบรสน้ำแกงเผด็จการ