23 เมษายน 2548 02:42 น.
ส่องหล้า
เสียงเอะอะมะเทิ่งเถลิงศก
ความเลอะเทอะสกปรกเต็มถนน
ทั้งเมามายเหมือนบ้ากล้าเกินคน
แป้งขุ่นข้นเหมือนจะฆ่ามาสาดโครม....
หยดน้ำใสดอกไม้หอมมาน้อมจิต
นฤมิตพรชัยประทินโสม
เย็นหยดน้ำร่ำน้ำอบนบประโลม
มนัสโน้มนอบน้อมประเพณี
เสื้อผ้าใหม่ผู้เฒ่าใส่สีใสสด
โจงกระเบนงามงดสวยหลากสี
ผ้าขาวม้าหม้อฮ่อมน้อมชุลี
อุดมด้วยวจีโมทนา
ภาพเลือนลางจางหายมากลายกลับ
จิตวิญญาณย่อยยับสลับฟ้า
ใจรวยรินห่างไกลในจินตนา-
-การไขว่คว้าห่างหายมะลายพลัน
เหล่าม้าศึกคึกคักคึกคักโหม
ละเลงแป้งปูพรมขย่มขวัญ
เสียงเฮก้องน้ำนองปะลองกัน
กายหนาวสั่นทั้งตัวไม่กลัวเย็น
สาวสะอาดมดจดดูสดสวย
เลอเทอะด้วยคาวแป้งแสลงเข็ญ
ที่นวลนิ่มก็หมดนวลที่ควรเป็น
น้ำคุเข็ญร้อนรนป่นเมธี
ทั้งหนุ่มน้อยมายืนกร่างข้างถนน
ใครผ่านมากักค้นละเลงสี
เมรัยร่ำคร่ำคลั่กหน่วงหนักพลี
รอย่ำยีเหยียบย่ำขยำนวล
เสียงเอะอะอึงอนถนนเถื่อน
จิตวิญญาณลอยเลือนอาลัยหวน
กลางถนนป่นร้าวเศร้ารัญจวน
มีน้ำหนึ่งอุ่นอวนอยู่ในใจ
มือน้อยน้อยข้างหนึ่งถือขันน้อย
มือหนึ่งคอยเช็ดน้ำตาสะอื้นไห้
พ่อของหนูนอนนิ่งเพราะสิ่งใด
นี่สงครามใช่หรือไม่หนูสั่นกลัว
กลิ่นน้ำอบยังอบอวนหอมหวนอบ
กลิ่นคาวเลือดโชนกลบอยู่ไปทั่ว
เสียงหัวใจน้อยน้อยยังสั่นรัว
หนูน้อยกลัววิถีน้ำสงครามเย็น....
4 เมษายน 2548 11:53 น.
ส่องหล้า
เสียงคำรามเปิงเปิดระเบิดวอด
หัวใจบอดมืดดับลิบลับหาย
เลือดหลั่งร่างแหลกอกแตกตาย
ทั้งเด็กเล็กหญิงชายมลายพลัน
เพื่ออยากได้สิ่งใดในชีวิต
ทำมวลมิตรทุกข์ใจได้ข่มขวัญ
เห็นเลือดนองกองดินทุกคืนวัน
นับศพเท่าไรนั่นถึงจะพอ
เปิดหัวใจตรองดูให้รู้คิด
ทุกชีวิตเหนื่อยยากลำบาก-ท้อ
ทุกข์ของคนทนทุกข์ก็เกินพอ
มาเพิ่มทุกข์เติมต่อคนหนอคน
ถ้านับหนึ่งความตายหมายถึงสิบ
นับเกินสิบความตายโดยไม่สน
ฆ่าพี่น้องร่วมแผ่นดินสิ้นมณฑล
คิดแยกคนแยกเหล่าแยกเผ่าพันธุ์
จะแบ่งเลือดสีใดในโลกหล้า
จะแบ่งฟ้าดินใดใต้โมหันธ์
เอากระดูกของใครไปปักปัน
ทำรั้วกั้นตรงไหนในดินแดน
แม่จ๋าลูกเจ็บอยู่อาจินต์
ชีวิตแทบสิ้นดับนับหมื่นแสน
ความสูญเสียจักได้สิ่งใดแทน
แม่เอ๋ยลูกทุกข์แน่นในอุรา
พ่อจ๋าลูกเจ็บไปทั้งร่าง
ครวญครางร่ำให้อยู่ใต้ฟ้า
ระเบิดฉีกฉกใจไร้เมตตา
ลูกเจ็บปวดหนักหนาเกินจะทน
พ่อเอ๊ยแม่เอ๊ยลูกหลั่งเลือด
นองแผ่นดินดาลเดือดไปทุกหน
น้ำตาลูกนองไหลในมณทล
ซับซากศพเกลื่อนกล่นในแผ่นดิน....
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟส่องหล้า
หน้าส่วนตัว
1785
