8 กรกฎาคม 2546 09:45 น.
ส่องหล้า
ลูกสาวห้อยท้ายก่ายเกาะ โอบเลาะรอบเอวพ่อไว้
นั่งนิ่งท้ายมอเตอร์ไซด์ ซอกซอนชอนไชในเมือง
ยั้วเยี้ยหยุบหยับยุ่งยาก โยงอยากย่ำไปย้ายเยื้อง
รุมเร้าเรื่องราวรุ่งเรือง ล้วนเรื่องถนนหนทาง
ทางทั่วมีช่องล่องลอด สอดขวามาซ้ายย้ายขวาง
เลี้ยวปาดตัดหน้าด่าไปพราง เบรกค้างยังย้ายส่ายทัน
ฝุ่นควันคลุ้งเคล้าเข้ายุด รั้งฉุดกระชากลากฝัน
สาวน้อยยังเกาะเอวมั่น มุ่งดั้นสู่วันแห่งชัย
สายลมพัดโหมโบขาว กลิ่นคาวฝุ่นควันหวั่นไหว
โบขาวโบคล้ำฝุ่นไคล แกว่งไกวท้าทายฝุ่นควัน
หลังไหล่สะพายกระเป๋า วิชาแห่งเจ้าเฝ้าฝัน
สาวน้อยพลังสำคัญ แบกบุกบากบั่นจริงจัง
แออัดอึกอักอ้ำอึ้ง ติดตรึงตีบตันพรั่นหวัง
หัวใจสิ้นไร้กำลัง คับคั่งผู้คนหนทาง
กระบะโผย้ายเข้าแหย่ รถเก่งวิ่งแร่เข้าขวาง
รถเมล์จอดเอียงเบี่ยงทาง ผู้คนต่างหวังทางไป
ช่องเล็กเคยลอดก็ลด เกินเลี่ยงกำหนดพิสัย
เบรกนั้นไม่ทันดั่งใจ เสียงโครมสิ้นไร้กำลัง
สาวน้อยร้างท้ายให้เกาะ กระเด็นลิ่วเลาะพลัดหวัง
โบขาวด่าวดิ้นภินท์พัง รอยเลือดเกรอะกรังค้างโบ
3 กรกฎาคม 2546 00:25 น.
ส่องหล้า
หยดละอองน้ำค้างในยามค่ำ
ได้สุขล้ำกับยอดหญ้าเวลาดึก
สะท้อนเกล็ดแวววาวใต้ดาวสำนึก
สวยสมให้รู้สึกมณีงาม
ฟ้าสว่างน้ำค้างลาฟ้าสว่าง
ใบหญ้าเหงาเคว้งคว้างบนทางข้าม
ผะผ่าวร้อนฟอนแสงตะวันวาม
แผดเผาความสุกใสมลายพลัน
ฉะนี้ในกลกาลแห่งชีวิต
ธรรมชาติลิขิตให้เปลี่ยนผัน
เมื่อมีสุขก็มีทุกข์เสมอกัน
ขอเพียงใจยึดมั่นในความจริง
ชีวิตรอดผ่านรอบของชีวิต
หวังว่าในดวงจิตจะสุขยิ่ง
ผ่านปวงทุกข์-สุขใดได้อุ่นอิง
ผ่านไปสู่ความจริงของจิตใจ
จะพบดอกไม้งามที่ล้ำค่า
สวยพิสุทธิ์โสภาสว่างใส
สุขหรือทุกข์ก็งดงามกว่าดอกใด
ประดับอยู่ในใจนิรันดร...
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟส่องหล้า
หน้าส่วนตัว
1101
